ΠΛΑΚΟΥΝΤΑΣ

O πλακούντας είναι το πρώτο όργανο που δημιουργεί το γονιμοποιημένο ωάριο

O πλακούντας είναι το πρώτο όργανο που δημιουργεί το γονιμοποιημένο ωάριο

Ο πλακούντας είναι το πρώτο όργανο που δημιουργεί το γονιμοποιημένο ωάριο και αυτό λαμβάνει χώρα πριν τη δημιουργία του εμβρύου, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Ερευνητές του Ινστιτούτου Francis Crick του Λονδίνου διαπίστωσαν ότι ένα από τα πρώτα βήματα μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου στα θηλαστικά είναι η αρχή της δημιουργίας του πλακούντα, του οργάνου που παρέχει οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά στο έμβρυο.

Η μελέτη μας δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η σημασία του πλακούντα για την υγιή ανάπτυξη του εμβρύου. Εάν ο μοριακός μηχανισμός που ανακαλύψαμε για αυτήν την πρώτη κυτταρική εξειδίκευση στους ανθρώπους δεν γίνει σωστά, υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις στη δημιουργία του εμβρύου και την ικανότητά του να εμφυτευθεί επιτυχώς στη μήτρα”, δήλωσε η Δρ. Κάθι Νιακάν, επικεφαλής της μελέτης.

Μόλις γονιμοποιηθεί ένα ωάριο, το κύτταρο διαιρείται γρήγορα και γίνεται μία σημαντική διαδικασία που ονομάζεται “κυτταρική εξειδίκευση”, κατά την οποία σε κάθε κύτταρο “ανατίθεται” μία συγκεκριμένη λειτουργία.

Οι ερευνητές θέλησαν να μελετήσουν τις πρώτες κυτταρικές εξειδικεύσεις, εξετάζοντας πλεονάζοντα ανθρώπινα έμβρυα σε θεραπείες εξωσωματικής.

Παρατήρησαν ότι στα έμβρυα σταδίου 16-32 κυττάρων υπάρχει ένα υποσύνολο κυττάρων που αλλάζουν σχήμα και πολώνονται κι αυτό πυροδοτεί μία σειρά γεγονότων που οδηγεί στη δημιουργία του πλακούντα από αυτά τα διαφοροποιημένα κύτταρα.

Η άτυπη πρωτεϊνική κινάση C (aPKC) εκφράστηκε σε μεγάλο βαθμό στο ένα άκρο του κυττάρου. Όταν υπήρξε αναστολή της aPKC σε αυτά τα κύτταρα, ο πλακούντας δεν δημιουργήθηκε σωστά και η εγκυμοσύνη δεν εξελίχθηκε.

Αυτή η πρώτη κυτταρική εξειδίκευση συμβαίνει στα θηλαστικά, σύμφωνα με τους ερευνητές που είδαν ότι το ίδιο γίνεται στα έμβρυα αγελάδας και ποντικών, τα οποία έχουν διαφορετικούς μηχανισμούς σε μεταγενέστερα στάδια ανάπτυξης.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature, αποκάλυψε ότι η ανάπτυξη του πλακούντα ξεκινά πολύ νωρίτερα από ό, τι πιστεύαμε μέχρι τώρα, πριν καν το έμβρυο εμφυτευτεί στο ενδομήτριο. Αυτό δείχνει ότι είναι πολύ πιθανό τα κύτταρα του πλακούντα να παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχή εμφύτευση και ανάπτυξη εμβρύου.

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης, ένας αξιόπιστος προγνωστικός παράγοντας επιτυχούς εμφύτευσης του εμβρύου είναι η παρουσία προδρόμων κυττάρων πλακούντα κάτω από το μικροσκόπιο. Αυτή η μελέτη ανοίγει τον δρόμο για να καταλάβουμε καλύτερα πως θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε ακόμα πιο αποτελεσματικά τα υπογόνιμα ζευγάρια.

Η κατανόηση της διαδικασίας των αρχικών σταδίων της ανάπτυξης του εμβρύου στη μήτρα θα μπορούσε να μας δώσει νέα στοιχεία που θα οδηγούσαν σε αύξηση των ποσοστών επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης, είπε η Δρ. Νιακάν και τόνισε ότι θα μπορούσε επίσης να μας επιτρέψει να κατανοήσουμε τις δυσλειτουργίες του πλακούντα στα αρχικά στάδια δημιουργίας του, τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα αργότερα στην εγκυμοσύνη”.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ: https://www.nature.com/articles/s41586-020-2759-x

Η αδενομύωση συνδέεται με δυσλειτουργία του πλακούντα, σύμφωνα με νέα έρευνα

Η αδενομύωση συνδέεται με δυσλειτουργία του πλακούντα, σύμφωνα με νέα έρευνα

Άρθρο του Ι. Σούση, Μαιευτήρα Γυναικολόγου, Ιατρού Αναπαραγωγής

 

Οι έγκυοι με ενδομητρίωση και διάχυτη αδενομύωση έχουν σχεδόν τέσσερις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να γεννήσουν ελλιποβαρές παιδί, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης Ιταλών ερευνητών που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Ultrasound Obstetrics and Gynecology.

Την τελευταία δεκαετία, πολλές μελέτες έχουν αναφέρει συσχέτιση μεταξύ της ενδομητρίωσης και των κύριων επιπλοκών που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη, συμπεριλαμβανομένων των αποβολών σε προχωρημένο στάδιο της εγκυμοσύνης, του πρόωρου τοκετού, των ελλιποβαρών εμβρύων (SGA), της υπέρτασης και της προεκλαμψίας.  Αλλά άλλες μελέτες όμως δεν έχουν καταλήξει σε παρόμοια συμπεράσματα.

Η ενδομητρίωση, κατά την οποία το ενδομήτριο εμφυτεύεται εκτός της μήτρας, συχνά συνοδεύεται από αδενομύωση, μία πάθηση κατά την οποία το ενδομήτριο διεισδύει στο τοίχωμα της μήτρας, δημιουργώντας ουλές.

Η συχνότητα της αδενομύωσης σε ασθενείς με ενδομητρίωση κυμαίνεται από 20% έως 50%. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η αδενομύωση μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών κατά την εγκυμοσύνη, αλλά λίγες μελέτες έχουν εστιάσει στη συσχέτιση μεταξύ της αδενομύωσης και των αποτελεσμάτων της εγκυμοσύνης σε ασθενείς με ενδομητρίωση.

Οι ερευνητές θέλησαν να διαπιστώσουν αν τα αποτελέσματα στις εγκύους και τα έμβρυα ήταν διαφορετικά σε γυναίκες με ενδομητρίωση μόνο, σε σύγκριση με εκείνες που είχαν ενδομητρίωση και διάχυτη ή εστιακή αδενομύωση.

Η εστιακή αδενομύωση εντοπίζεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο της μήτρας, ενώ η διάχυτη αδενομύωση βρίσκεται σε ολόκληρη τη μήτρα.

Οι ερευνητές έκαναν μια αναδρομική ανάλυση 206 εγκύων γυναικών με ενδομητρίωση, εκ των οποίων το 71,8% είχε μόνο ενδομητρίωση, το 18,4% είχε ενδομητρίωση και εστιακή αδενομύωση (EFA) και το 9,7% ενδομητρίωση και διάχυτη αδενόμυση (EDA).

Οι συνήθεις παράγοντες κινδύνου που συνδέονται με την ανεπάρκεια του πλακούντα, όπως ο δείκτης μάζας σώματος (BMI), τα επίπεδα PAPP-A και ο μέσος δείκτης παλμικότητας της μητρικής αρτηρίας (UtA PI) στο πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο βρέθηκε ότι ήταν σημαντικά συχνότεροι σε ασθενείς με διάχυτη αδενομύωση, σε σύγκριση με  ασθενείς που πάσχουν μόνο από ενδομητρίωση. Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στους ασθενείς με εστιακή αδενομύωση.

Image credit:

Visit Us On FacebookVisit Us On Google PlusVisit Us On Linkedin