ενδομητρίωση

Γιατί καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

Breaking News ,

Γιατί καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

Η 1 στις 10 γυναίκες πάσχουν από ενδομητρίωση και πάρα πολλές δεν το γνωρίζουν. Υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο μία γυναίκα που πάσχει από αυτή τη χρόνια γυναικολογική πάθηση έχει διάγνωση 5-12 χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.

 

Η ενδομητρίωση μπορεί να καταστρέψει την καθημερινότητα μίας γυναίκας, προκαλώντας έντονο πόνο κατά την έμμηνο ρύση, τη σεξουαλική επαφή, αλλά και να προκαλέσει υπογονιμότητα.

 

Ερευνητές ανέλυσαν τους λόγους που καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης. Βασικοί παράγοντες είναι ότι θεωρείται «φυσιολογικό» να πονάει μία γυναίκα όταν έχει περίοδο, ότι η ενδομητρίωση έχει πολλά διαφορετικά συμπτώματα και συχνά συγχέεται με άλλες γυναικολογικές παθήσεις, αλλά και ότι δεν είναι πολλές φορές επαρκής η εκπαίδευση των ιατρών και δεν γίνεται παραπομπή της γυναίκας σε ειδικό.

 

Η ανασκόπηση ρίχνει φως σε διάφορους τομείς με στόχο να μειωθεί ο χρόνος διάγνωσης και θεραπείας της ενδομητρίωσης.

 

Τι είναι η ενδομητρίωση

 

Η ενδομητρίωση είναι μια γυναικολογική πάθηση κατά την οποία ιστός που μοιάζει με το ενδομήτριο (τη φόδρα της μήτρας) αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα. Εστίες ενδομητρίωσης μπορεί να υπάρχουν σε διάφορα σημεία του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των ωοθηκών, των σαλπίγγων και της ουροδόχου κύστης.

 

Η ενδομητρίωση είναι χρόνια πάθηση και η θεραπεία επικεντρώνεται κυρίως στη διαχείριση των συμπτωμάτων. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος, συχνά στην περιοχή της πυέλου (λεκάνης).

 

Ο πόνος μπορεί να εμφανίζεται συγκεκριμένες στιγμές, όπως κατά την έμμηνο ρύση ή τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί επίσης να υπάρχουν και άλλα συμπτώματα, όπως χρόνια κόπωση ή δυσκολία να μείνει έγκυος μία γυναίκα. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης μπορεί μερικές φορές να βελτιωθούν μετά την εμμηνόπαυση.

 

Η ενδομητρίωση μπορεί να εξουθενώσει μία γυναίκα. Μπορεί να πονά κατά την επαφή, να έχει πόνους με τις κινήσεις του εντέρου, διάρροια, δυσκοιλιότητα, συχνουρία και επείγουσα ανάγκη για ούρηση, πολύ αίμα στην περίοδο, πόνους στο στήθος ή το πόδι και χρόνια κόπωση.

 

Δεν υπάρχουν επί του παρόντος μη επεμβατικές διαγνωστικές μέθοδοι όπως ο υπέρηχος ή μία εξέταση αίματος, που θα μπορούσαν να διαγνώσουν αξιόπιστα την ενδομητρίωση. Για να είναι σίγουρη μία γυναίκα πως πάσχει από ενδομητρίωση πρέπει να το διαπιστώσει λαπαροσκοπικά ο γιατρός της.

 

Εμπόδια στη διάγνωση της ενδομητρίωσης

 

Όπως είπαν οι ερευνητές, αυτή η αναθεώρηση περιλάμβανε 13 μελέτες που πληρούσαν αυστηρά κριτήρια καταλληλότητας. Όλες οι μελέτες περιελάμβαναν είτε γυναίκες με ενδομητρίωση είτε επαγγελματίες υγείας που είχαν εμπειρία στη διάγνωση της ενδομητρίωσης.

 

Με βάση μια ανάλυση αυτών των άρθρων, οι ερευνητές εντόπισαν θέματα, τα οποία εμπίπτουν σε τέσσερις κατηγορίες που συμβάλλουν στην καθυστερημένη διάγνωση:

 

  • Εξατομικευμένοι παράγοντες
  • Διαπροσωπικές επιρροές
  • Παράγοντες του συστήματος υγείας
  • Παράγοντες που σχετίζονται ειδικά με την ενδομητρίωση

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε ατομικό επίπεδο, πολλές γυναίκες δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τον τυπικό πόνο της εμμήνου ρύσεως, πίστευαν ότι ο πόνος είναι «κανονικός» και ότι έπρεπε απλώς να τον αντιμετωπίσουν. Αυτές οι πεποιθήσεις και τα μέτρα που λάμβαναν οι γυναίκες για να αντιμετωπίσουν μόνες τους τον πόνο, επηρέαζαν το χρονικό διάστημα που περνούσε πριν υπάρξει διάγνωση της ενδομητρίωσης.

 

Σε διαπροσωπικό επίπεδο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ταμπού που υπάρχει σχετικά με το να συζητάμε τα προβλήματα της εμμήνου ρύσεως, αλλά και η κοινωνία που θεωρεί φυσιολογικό τον πόνο της περιόδου είναι παράγοντες που καθυστερούν ακόμα περισσότερο τη διάγνωση.

 

Τέλος, το σύστημα υγείας και η ίδια η πάθηση επηρέασαν το χρόνο διάγνωσης. Για παράδειγμα, οι συμμετέχουσες ανέφεραν ότι οι παθολόγοι δεν ασχολούνται με τις ανησυχίες της γυναίκας ή φαίνεται ότι δεν έχουν γνώσεις σχετικά με την ενδομητρίωση. Ομοίως, οι επαγγελματίες υγείας που έλαβαν μέρος στη μελέτη, είπαν ότι δεν έχουν επαρκή εκπαίδευση σχετικά με την ενδομητρίωση και πολλοί είπαν ότι δεν είχαν σαφείς κλινικές οδηγίες για τη διάγνωση.

 

Σημαντικά προβλήματα υπήρχαν και στην επικοινωνία. Μερικές φορές οι γιατροί χορηγούν αντισυλληπτικά χάπια για να βοηθήσουν τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία της ενδομητρίωσης. Οι συμμετέχουσες όμως, δεν λάμβαναν πάντα σαφείς εξηγήσεις για τον λόγο που αποκλείστηκαν άλλες διαγνώσεις ή για τη στρατηγική πίσω από τη χρήση από του χαπιού.

 

Έλλειψη διαγνωστικών εξετάσεων για ενδομητρίωση

 

Οι γιατροί τόνισαν ότι τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης μπορεί να μοιάζουν πολύ με τα συμπτώματα άλλων παθήσεων, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση. Αντικειμενικά, η διάγνωση της ενδομητρίωσης είναι δύσκολη, καθώς δεν υπάρχουν μη επεμβατικές εξετάσεις που μπορούν να δώσουν μία ακριβή διάγνωση. Επίσης υπήρχαν καθυστερήσεις στις παραπομπές των ασθενών.

 

Ένας λόγος ήταν η εσφαλμένη αντίληψη ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι το μόνο μέσο διάγνωσης. Οι γιατροί είχαν επίσης αμφιβολίες τη χρησιμότητα της διάγνωσης της ενδομητρίωσης.

 

Η επικεφαλής της μελέτης υποστήριξε ότι θα πρέπει να υπαρξουν αλλαγές σε πολλά επίπεδα προκειμένου να μην στέκονται εμπόδιο στη διάγνωση όλα τα παραπάνω.

 

«Υπάρχουν τελικά σε όλο το «ταξίδι» της ενδομητρίωσης καθυστερήσεις προκειμένου να υπάρξει διάγνωση. Πρέπει να  στοχεύσουμε σε διαφορετικά επίπεδα: από την κοινωνία, που θεωρεί φυσιολογικό τον πόνο στην έμμηνο ρύση και την ανοιχτή συζήτηση για τα προβλήματα της περιόδου, μέχρι τους γιατρούς, που πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι για τους τρόπους διάγνωσης και ταυτοχρόνως να ακούνε τις ασθενείς όταν τους λένε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την περίοδό τους».

 

Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστώσουμε πως οι ασθενείς αισθάνονται που οι κατευθυντήριες οδηγίες έχουν αλλάξει και δίνουν περισσότερη σημασία στην εμπειρική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ενδομητρίωσης, παρά στην οριστική διάγνωσή της με τη λαπαροσκόπηση. Αυτό αποθάρρυνε τους παθολόγους από το να παραπέμψουν τις γυναίκες σε εξειδικευμένο γιατρό, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση και η θεραπεία.

 

 

Είναι σημαντικό να μιλάμε για τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

 

Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι γυναίκες που πιστεύουν ότι μπορεί να πάσχουν από ενδομητρίωση να μιλούν με τον γιατρό τους για αυτό που τους συμβαίνει και να ζητούν τη γνώμη ενός γιατρού, ο οποίος έχει την εμπειρία και τις γνώσεις για να κάνει τη διάγνωση της ενδομητρίωσης. Είναι επίσης πολύ σημαντικό οι γιατροί να λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν την άποψη της γυναίκας που τους λέει ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό με την περίοδό της και εάν δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης, να παραπέμπουν τις ασθενείς σε εξειδικευμένους γιατρούς.

 

https://journals.lww.com/greenjournal/Abstract/9900/Barriers_to_a_Timely_Diagnosis_of_Endometriosis__A.821.aspx

Αντιβιοτικά μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

Breaking News , ,

Αντιβιοτικά μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

Ιάπωνες ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου οι 2 στις 3 ασθενείς  με ενδομητρίωση έχουν αυξημένα επίπεδα ορισμένων βακτηρίων γύρω από τη μήτρα τους.

 

Στη μελέτη τους, χορήγησαν αντιβιοτικά σε ποντίκια με ενδομητρίωση και διαπίστωσαν ότι τόσο τα επίπεδα των βακτηρίων όσο και ο σχηματισμός εστιών ενδομητρίωσης, μειώθηκαν.

 

Χρειάζονται προφανώς περαιτέρω μελέτες για να διαπιστωθεί εάν τα ευρήματα της ερευνητικής ομάδας ισχύουν και σε ανθρώπους.

 

Τι είναι η ενδομητρίωση

 

Η ενδομητρίωση είναι μια πάθηση κατά την οποία κύτταρα σαν αυτά της επένδυσης της μήτρας (ενδομητρίου) αναπτύσσονται έξω από τη μήτρα. Σχηματίζεται ουλώδης ιστός και φλεγμονή στην περιοχή της πυέλου (λεκάνης) καθώς και σε διάφορα όργανα, όπως οι ωοθήκες και οι σάλπιγγες.

 

Συχνά οι γυναίκες με ενδομητρίωση νιώθουν πόνο στην περίοδο και την ερωτική επαφή και  υπογονιμότητα. Πρόκειται για συμπτώματα που κάνουν δύσκολη την καθημερινότητα των γυναικών με σοβαρή ενδομητρίωση.

 

Παγκοσμίως, η 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας ζουν με ενδομητρίωση και συχνά περνάνε 7-12 χρόνια μέχρι να διαγνωστούν.

 

Αν και υπάρχουν φαρμακευτικές αγωγές που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων της πάθησης, προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία. Δεν υπάρχει επίσης τρόπος πρόληψης της πάθησης. Ακόμα και η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης δεν εγγυάται ότι δεν θα δημιουργηθούν μετά το χειρουργείο νέες εστίες.

 

Τι έδειξε η νέα μελέτη για την ενδομητρίωση

 

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η στόχευση ενός συγκεκριμένου βακτηρίου μπορεί να μειώσει τις εστίες της ενδομητρίωσης σε ποντίκια.

 

Τα συμπεράσματα της νέας μελέτης από την Ιαπωνία είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, καθώς το Fusobacterium – ένας τύπος βακτηρίων που απαντάται συνήθως στη χλωρίδα του στόματος και του εντέρου του ανθρώπου, μπορεί να ευθύνεται για την εμφάνιση της ενδομητρίωσης.

 

Οι ερευνητές θεωρούν ότι το συγκεκριμένο είδος βακτηρίων προκαλεί τον σχηματισμό φλεγμονωδών κυττάρων, τα οποία οδηγούν σε φλεγμονή, στη δημιουργία ουλώδους ιστού και στην εμφάνιση πόνου στις ασθενείς με ενδομητρίωση.

 

Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην προσθήκη συγκεκριμένων αντιβιοτικών, που καταπολεμούν το συγκεκριμένο είδος βακτηρίων, στο «οπλοστάσιό» μας για την καταπολέμηση της ενδομητρίωσης.

 

Οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα ιστού από 79 γυναίκες με ενδομητρίωση και 76 που δεν έπασχαν από τη νόσο και διαπίστωσαν ότι το βακτήριο Fusobacterium συνδέεται ξακάθαρα με την ενδομητρίωση.

 

Το 64% των ασθενών με ενδομητρίωση διαπιστώθηκε ότι έχει το βακτήριο Fusobacterium στο ενδομήτριο. Το αντίστοιχο ποσοστό στα δείγματα από τις υγιείς γυναίκες ήταν μόλις 7%.

 

Θέλοντας να δουν τι ακριβώς κάνει το Fusobacterium, σε πειράματα καλλιέργειας κυττάρων, διαπίστωσαν ότι ενεργοποιούσε το σηματοδοτικό μονοπάτι της πολυλειτουργικής κυτταροκίνης TGF-β η οποία ενεργοποιούσε και μεταμόρφωνε τα φυσιολογικά, αδρανή κύτταρα. Τα ποντίκια στα οποία «τοποθετήθηκε» το βακτήριο Fusobacterium, επίσης ανέπτυξαν τα συγκεκριμένα κύτταρα. Αυτοί οι μυοϊνοβλάστες, που εμπλέκονται στη δημιουργία ιστών και μυών, μπορεί να πυροδοτούν την ενδομητρίωση, σύμφωνα με τους ερευνητές.

 

Γνωρίζουμε ότι αυτός ο τύπος βακτηρίων είναι διεισδυτικός και έχει συνδεθεί στο παρελθόν με διάφορες λοιμώξεις και ασθένειες. Την ίδια ώρα όμως, ορισμένα είδη του βακτηρίου υπάρχουν στον οργανισμό μας, χωρίς να προκαλούν καμία βλάβη.

 

Τα αντιβιοτικά που χορήγησαν οι ερευνητές στα ποντίκια για το συγκεκριμένο βακτήριο (μετρονιδαζόλη και χλωραμφενικόλη για 5 μέρες) φάνηκε πως είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη της ενδομητρίωσης και στη συρρίκνωση των εστιών της ασθένειας.

 

Στο μέλλον θα μπορούσε να χρησιμοποιείται μία αντιβιοτική θεραπεία για την ενδομητρίωση. Χρειάζεται όμως περαιτέρω έρευνα, καθώς η ενδομητρίωση είναι πολυπαραγοντική ασθένεια.

 

«Οι θεραπευτικές επιλογές για την ενδομητρίωση βασίζονται επί του παρόντος σε ορμονική θεραπεία, όπως η μακροχρόνια καταστολή της ωορρηξίας. Η μείωση των οιστρογόνων όμως, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα και οι γυναίκες δεν μπορούν να μείνουν έγκυοι κατά τη διάρκεια της θεραπείας», αναφέρουν οι ερευνητές.

 

Μακάρι η νέα μελέτη να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την ενδομητρίωση. Προς το παρόν πάντως, γνωρίζουμε ότι η χρήση ποντικιών στη μελέτη, έχει περιορισμούς, καθώς τα ποντίκια δεν έχουν εμμηνορροϊκό κύκλο και δεν αναπτύσσουν από μόνα τους ενδομητρίωση.

 

Διαβάστε περισσότερα: https://www.science.org/doi/10.1126/scitranslmed.add1531

Μπορεί να προβλεφθεί η εξέλιξη της χειρουργικής επέμβασης για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση

Breaking News ,

Μπορεί να προβλεφθεί η εξέλιξη της χειρουργικής επέμβασης για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση

Νέα μελέτη έδειξε ότι μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια η διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και της νοσηλείας, αλλά και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές, σε ασθενείς με εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση.

 

Ο λεγόμενος δείκτης Deep Pelvic Endometriosis Index (dPEI) μπορεί να μπορεί να προβλέψει επίσης την πρωτοεμφανιζόμενη μετεγχειρητική δυσλειτουργία κένωσης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open.

 

Η ενδομητρίωση είναι μια συνηθισμένη γυναικολογική πάθηση που συχνά προκαλεί έντονο χρόνιο πυελικό πόνο και υπογονιμότητα. Η ορμονική θεραπεία είναι η πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της ενδομητρίωσης, ενώ εάν δεν αποδειχθεί επιτυχής, ακολουθεί χειρουργική επέμβαση.

 

Με τη χειρουργική επέμβαση για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση, υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών, ακόμα κι αν γίνει από γυναικολόγο που εξειδικεύεται στην ενδομητρίωση.

 

Ο δείκτης Deep Pelvic Endometriosis Index (dPEI) υπάρχει εδώ και 3 χρόνια και έχει στόχο μέσω της απεικόνισης να τυποποιηθούν τα στάδια πριν την επέμβαση.

 

Για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της βαθμολογίας dPEI στην πρόβλεψη μετεγχειρητικών επιπλοκών σε γυναίκες με εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση, οι ερευνητές μελέτησαν τις περιπτώσεις γυναικών με την πάθηση σε 7 γαλλικά κέντρα που εξειδικεύονται στην ενδομητρίωση.

 

Στη μελέτη έλαβαν μέρος γυναίκες που έπασχαν από εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση και προεγχειρητικά είχαν κάνει μαγνητική τομογραφία.

 

Από τη μελέτη αποκλείστηκαν οι γυναίκες κάτω των 18 ετών, εκείνες που ήταν στην εμμηνόπαυση, ήταν έγκυοι, είχαν ιστορικό προηγούμενης επέμβασης για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση ή είχαν μεσολαβήσει περισσότεροι από 12 μήνες μεταξύ μαγνητικής τομογραφίας και επέμβασης.

 

Τα κλινικά συμπτώματα των γυναικών περιελάμβαναν δυσπαρευνία (πόνο κατά την ερωτική επαφή), δυσμηνόρροια (πόνο στην περίοδο), πόνο κατά την αφόδευση ή δυσχεσία (δυσκολία στην κένωση), διάρροια κατά την εμμηνόρροια, χρόνιο πυελικό άλγος (πόνο), αιμορραγία από το ορθό και προεγχειρητική δυσουρία (δυσκολία στην έξοδο των ούρων από την ουροδόχο κύστη).

 

Οι μαγνητικές τομογραφίες εξετάστηκαν ανεξάρτητα από 7 ακτινολόγους με εμπειρία 5 ή περισσότερων ετών στη μαγνητική τομογραφία πυέλου. Οι ακτινολόγοι δεν γνώριζαν τα ιστολογικά αποτελέσματα, το κλινικό ιστορικό και τη χειρουργική εξέταση, αλλά γνώριζαν ότι οι γυναίκες έπασχαν από εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση.

 

Οι χειρουργικές επεμβάσεις στη μελέτη περιελάμβαναν μερική κολπεκτομή, υστερεκτομή, μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη εκτομή ιερομητρικών συνδέσμων, μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη εκτομή των παραμητρίων, ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη κυστεκτομή ωοθηκών, δισκοειδή εκτομή, μερική εκτομή της ουροδόχου κύστης, τμηματική εκτομή του εντέρου, αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης στο ορθό, μονόπλευση ή αμφοτερόπλευρη κινητοποίηση των ουρητήρων και επανεμφύτευση ουρητήρα.

 

Τα μετεγχειρητικά δεδομένα περιελάμβαναν: μετεγχειρητικές επιπλοκές, διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο, παρουσία πρωτοεμφανίζόμενης δυσλειτουργίας κένωσης και όψιμες μετεγχειρητικές επιπλοκές.

 

Ο μέσος όρος ηλικίας των 605 γυναικών ήταν 33,3 έτη. Το  63,8% ήταν γυναίκες που δεν είχαν γεννήσει (88,8% των οποίων δεν είχαν μείνει ποτέ έγκυοι). Το 18,5% είχαν ένα παιδί και το 17,7% περισσότερα. Το 63,3% των ασθενών είχε κάνει ορμονική θεραπεία πριν από την επέμβαση.

 

Ο μέσος χρόνος μεταξύ της μαγνητικής τομογραφίας και της χειρουργικής επέμβασης ήταν  159,3 ημέρες, ο μέσος χρόνος διάρκειας της επέμβασης ήταν 152,2 λεπτά και μέση παραμονή στο νοσοκομείο 3,9 ημέρες.

 

Ήπια νόσος αναφέρθηκε στο 61,2% των γυναικών, μέτρια στο 25,8% και σοβαρή στο 13,1%.

 

Αυξημένος χρόνος διάρκειας της χειρουργικής επέμβασης και παραμονής στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε στις γυναίκες που είχαν εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση σε σχέση με εκείνες που είχαν άλλο είδος ενδομητρίωσης.

 

Ο κίνδυνος σοβαρών μετεγχειρητικών επιπλοκών ήταν μεγαλύτερος σε γυναίκες με εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση  σε οπισθοκεντρικές και εξωπυελικές περιοχές.

 

Η πρωτοεμφανιζόμενη δυσλειτουργία κένωσης συσχετίστηκε επίσης με παρόμοια εντόπιση της ενδομητρίωσης, όπως και παραπάνω.

 

Όσο πιο σοβαρή ήταν η ενδομητρίωση τόσο μεγαλύτερη ήταν η διάρκεια του χειρουργείου και της νοσηλείας. Η σοβαρή εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση συσχετίστηκε με μεγαλύτερο χρόνο διάρκειας του χειρουργείου και η μέτρια με μεγαλύτερη διάρκεια από την ήπια. Ανάλογα ήταν και τα ευρήματα για τη διάρκεια νοσηλείας.

 

Το 11,4% των ασθενών με σοβαρή εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση είχαν σοβαρές μετεγχειρητικές επιπλοκές, σε σύγκριση με το 5,1% με τη μέτρια εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση και το 2,7% με την ήπια. Όταν συγκρίνουμε την βαθμολογία dPEI βρέθηκε ότι τόσο οι έμπειροι όσο και οι πιο άπειροι γιατροί, συμφωνούσαν σε μεγάλο βαθμό που δείχνει την αξιοπιστία του δείκτη.

 

Η χρήση του δείκτη Deep Pelvic Endometriosis Index (dPEI) φάνηκε πως προσφέρει ακριβείς προβλέψεις για τη διάρκεια της επέμβασης και της νοσηλείας, αλλά και για  τις μετεγχειρητικές επιπλοκές. Με αυτό το «εργαλείο» οι ιατροί μπορούν να προετοιμάσουν κατάλληλα τις ασθενείς για χειρουργική επέμβαση.

 

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37140921/

Ενδομητρίωση: Κοινά γενετικά χαρακτηριστικά με άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις που προκαλούν χρόνιο πόνο

Breaking News ,

Ενδομητρίωση: Κοινά γενετικά χαρακτηριστικά με άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις που προκαλούν χρόνιο πόνο

Μια μεγάλης κλίμακας μελέτη των γενετικών χαρακτηριστικών της ενδομητρίωσης έγινε με στόχο να καταλάβουμε καλύτερα τη σχέση της ενδομητρίωσης με άλλες φλεγμονώδεις και χρόνιες παθήσεις.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέλυσαν το γονιδίωμα 60.674 γυναικών με ενδομητρίωση και 701.926 υγιών γυναικών ευρωπαϊκής, αμερικανικής, αυστραλιανής και ιαπωνικής καταγωγής. Θέλησαν να βρουν τον μηχανισμό πίσω από την σύνδεση της ενδομητρίωσης με άλλες φλεγμονώδεις ασθένειες που προκαλούν χρόνιο πόνο.

Ο μεγάλος όγκος δεδομένων, τα εξαιρετικά λεπτομερή δεδομένα που είχαν καταγραφεί για τα χειρουργικά ευρήματα και την εμπειρία του πόνου σε γυναίκες που είχαν ενδομητρίωση και εκείνες που δεν είχαν έδωσαν στους ερευνητές την ευκαιρία να δημιουργήσουν έναν θησαυρό νέων πληροφοριών σχετικά με τους υποτύπους της ενδομητρίωσης από γενετική άποψη και για την εμπειρία πόνου.

Στην ενδομητρίωση αναπτύσσεται ιστός σαν αυτόν της «φόδρας» της μήτρας (του ενδομητρίου) σε άλλα μέρη του σώματος, όπως οι ωοθήκες. Οι γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση συνήθως νιώθουν έντονο πόνο, κυρίως στην περίοδο και την ερωτική επαφή και συχνά έχουν ακανόνιστες περιόδους, χρόνια κόπωση, ναυτία και υπογονιμότητα.

Τα ακριβή αιτία αυτής της πάθησης είναι άγνωστα και οι διαθέσιμες θεραπείες χρησιμοποιούνται μόνο για τη διαχείριση των συμπτωμάτων. Περίπου 1 στις 10 γυναίκες παγκοσμίως πάσχουν από ενδομητρίωση και πολλές δεν το γνωρίζουν για 7-12 χρόνια, καθώς τα συμπτώματά της μοιάζουν με αυτά άλλων γυναικολογικών παθήσεων και η ύπαρξή της επιβεβαιώνεται μόνο λαπαροσκοπικά.

Συγκρίνοντας το γονιδίωμα όλων των συμμετεχόντων ευρωπαϊκής καταγωγής, οι ερευνητές εντόπισαν 42 γενετικούς τόπους που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ενδομητρίωσης.

«Γενετικός τόπος» είναι μια συγκεκριμένη, σταθερή θέση σε ένα χρωμόσωμα όπου εδράζει ένα συγκεκριμένο γονίδιο. Κάθε χρωμόσωμα φέρει πολλά γονίδια και κάθε γονίδιο έχει τη θέση του.

Αυτοί οι 42 τόποι αντιστοιχούν σε μία σειρά γονιδίων που εκφράστηκαν διαφορετικά στο ενδομήτριο και επομένως έχουν πιθανό ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου.

Οι ερευνητές εντόπισαν παραλλαγές σε αυτούς τους τόπους που συναντώνται πιο συχνά σε ασθενείς με ενδομητρίωση.

Πολλά από αυτά τα γονίδια ρυθμίζουν τη διατήρηση των ορμονών.

Επίσης, συνδέονται με 11 παθήσεις χρόνιου πόνου, όπως η ημικρανία και ο χρόνιος πόνος στη μέση. Διαπίστωσαν επίσης ότι η ενδομητρίωση μοιράζεται κοινά γονίδια με δύο φλεγμονώδεις παθήσεις, την οστεοαρθρίτιδα και το άσθμα.

Όπως είπαν οι ερευνητές, αυτό υποδηλώνει ότι η ενδομητρίωση σχετίζεται με χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις, με τον πόνο και πιθανώς με την αντίληψη του πόνου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η ενδομητρίωση των ωοθηκών έχει διαφορετικό γενετικό προφίλ από τους υπόλοιπους  υποτύπους της ενδομητρίωσης.

«Η ενδομητρίωση αναγνωρίζεται πλέον ως μείζον πρόβλημα υγείας που επηρεάζει τις ζωές των γυναικών», είπαν οι ερευνητές.

«Η γενετική που κρύβεται πίσω από την ενδομητρίωση, θα βοηθήσει την ερευνητική κοινότητα στις προσπάθειές της να βρει νέες θεραπείες και πιθανώς νέους τρόπους διάγνωσης της νόσου προς όφελος εκατομμυρίων γυναικών σε όλο τον κόσμο», κατέληξαν οι ερευνητές.

https://www.nature.com/articles/s41588-023-01323-z

 

Μία μηνιαία ένεση αντισωμάτων ίσως αποτελέσει θεραπεία για την ενδομητρίωση

Breaking News , ,

Μία μηνιαία ένεση αντισωμάτων ίσως αποτελέσει θεραπεία για την ενδομητρίωση

Περίπου 190 εκατομμύρια γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας πάσχουν από ενδομητρίωση, μία μυστηριώδη γυναικολογική πάθηση, για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία.

 

Ιστός παρόμοιος με το ενδομήτριο (την επένδυση της μήτρας) αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα.

 

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν:

  • ισχυρό πόνο και μεγάλη αιμορραγία όταν η γυναίκα έχει περίοδο
  • πόνο στη μέση και την πύελο (λεκάνη)
  • πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή
  • υπογονιμότητα

 

Η φλεγμονή οδηγεί στον σχηματισμό βλαβών και ουλώδους ιστού και η κατάσταση συνήθως επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου.

 

Επί του παρόντος, η ενδομητρίωση αντιμετωπίζεται με αναλγητικά φάρμακα, όπως μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ορμονικές θεραπείες που εμποδίζουν τις ωοθήκες να κάνουν ωορρηξία και χειρουργική επέμβαση σε περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο.

 

Αν και οι θεραπείες μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα, η πάθηση θεωρείται ανίατη.

 

Μία νέα ιαπωνική μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια μηνιαία ένεση ενός κατασκευασμένου αντισώματος που στοχεύει την ιντερλευκίνη-8 (IL-8), μια φλεγμονώδη κυτοκίνη, μπορεί να μειώσει τις εστίες, τον ουλώδη ιστό και τις συμφύσεις οργάνων σε μαϊμούδες που πάσχουν από ενδομητρίωση.

 

Τα αποτελέσματα της μελέτης φαίνεται ότι θα μπορούσαν να  οδηγήσουν στην πρώτη θεραπεία για την ενδομητρίωση.

 

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν θηλυκούς πιθήκους μακάκους (cynomolgus macaques), οι οποίες βιολογικά, φυσιολογικά και γενετικά είναι κοντά στον άνθρωπο.

 

Οι θηλυκοί μακάκοι έχουν έμμηνο ρύση, όπως οι γυναίκες, με μέσο έμμηνο κύκλο περίπου 30 ημερών. Επίσης αναπτύσσουν ενδομητρίωση, με παρόμοια παθολογία με αυτή που έχουν οι γυναίκες.

 

Οι Ιάπωνες ερευνητές μελέτησαν μαϊμούδες που έπασχαν από ενδομητρίωση και άλλες με ενδομητρίωση που προκλήθηκε από τη μεταμόσχευση ενδομητρικού ιστού στο περιτόναιο.

 

Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα αντίσωμα (το AMY109) που συνδέεται με την κυτοκίνη IL-8. Το κατασκεύασαν έτσι ώστε να μπορεί να στοχεύει την IL-8 πολλές φορές, που σημαίνει ότι το αντίσωμα έπρεπε να χορηγείται μόνο μία φορά το μήνα.

 

Έκαναν ένεση AMY109 σε μια ομάδα μαϊμούδων με ενδομητρίωση κάθε 4 εβδομάδες για 6 μήνες. Σε μια ομάδα ελέγχου χορηγήθηκαν παρόμοιες ενέσεις που δεν περιείχαν το κατασκευασμένο αντίσωμα.

 

Η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτή η προσέγγιση για τη θεραπεία της  ενδομητρίωσης, μπορεί να είναι αποτελεσματική.

 

Υπάρχει ήδη η θεωρία για την ανοσολογική βάση της γένεσης και εξέλιξης της ενδομητρίωσης και η IL-8 είναι μία από τις γνωστές βασικές προφλεγμονώδεις κυτοκίνες σε αυτή τη διαδικασία και την ίνωση γενικότερα.

 

Μειώθηκε η φλεγμονή και το μέγεθος των εστιών ενδομητρίωσης

 

Οι ενέσεις AMY109 δεν επηρέασαν αρνητικά τον έμμηνο κύκλο των μαϊμούδων και δεν παρατηρήθηκαν άλλες παρενέργειες. Υπήρξε όμως βελτίωση στην ενδομητρίωση τους.

 

Η μηνιαία υποδόρια ένεση AMY109 μείωσε τον όγκο των εστιών, την ίνωση και τις συμφύσεις.

 

Οι ερευνητές δεν κατάφεραν να επιβεβαιώσουν εάν η ένεση AMY109 μείωσε και τον πόνο που προκαλεί η ενδομητρίωση ή εάν βελτιώθηκε η γονιμότητα των μαϊμούδων.

 

Ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πούμε ότι θα χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία σε γυναίκες. Δεδομένων όμως των κοινών στοιχείων μεταξύ πρωτευόντων και ανθρώπων, τα δεδομένα δείχνουν ότι ίσως είναι καιρός να ξεκινήσουμε δοκιμές σε ανθρώπους, αφού βέβαια προηγουμένως καθοριστεί η ασφάλεια και η δοσολογία για πιθανές δοκιμές σε εθελόντριες.

 

Το μικροβίωμα του εντέρου μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη της ενδομητρίωσης

Breaking News ,

Το μικροβίωμα του εντέρου μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη της ενδομητρίωσης

Νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μικροχλωρίδα του εντέρου μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ενδομητρίωσης. Η μικροχλωρίδα της μήτρας, αντιθέτως, δεν φάνηκε να επηρεάζει την εξέλιξη της ενδομητρίωσης στα ποντίκια.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι μεταβολίτες που προέρχονται από μικρόβια -ή προϊόντα που παράγονται από μικρόβια-  ήταν διαφορετικά στα κόπρανα ποντικών που έπασχαν από ενδομητρίωση.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αν μελετηθούν οι μεταβολίτες που προέρχονται από μικρόβια σε δείγματα ανθρώπινων κοπράνων, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα διαγνωστικό εργαλείο για την ενδομητρίωση.

Η ενδομητρίωση παραμένει μία μυστηριώδης ασθένεια. Ιστός παρόμοιος με τον βλεννογόνο της μήτρας (το ενδομήτριο) αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα. Συχνά η ενδομητρίωση προκαλεί έντονο πόνο στη γυναίκα, υπογονιμότητα και πολλά άλλα συμπτώματα.

Η 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας πάσχουν από ενδομητρίωση και πολλές δεν το γνωρίζουν. Υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο περνούν 7-12 χρόνια πριν υπάρξει διάγνωση για τη μυστηριώδη αυτή γυναικολογική πάθηση.

Η μικροχλωρίδα του εντέρου, δηλαδή τα μικρόβια που υπάρχουν στο γαστρεντερικό σωλήνα, θεωρείται πολύ σημαντική στην επιστημονική έρευνα σχετικά με την ενδομητρίωση.

 

Ενδομητρίωση και έντερο

 

Μια ευρέως αποδεκτή θεωρία είναι ότι η ενδομητρίωση μπορεί να προκληθεί από ανάδρομη έμμηνο ρύση, κατά την οποία ο  απορριπτόμενος ιστός του ενδομητρίου (αίμα της περιόδου) κινείται μέσω των σαλπίγγων και εισέρχεται στην πυελική κοιλότητα, όπου εμφυτεύεται σε κοντινό ιστό όπως το έντερο. Περίπου το 90% των γυναικών εμφανίζουν ανάδρομη έμμηνο ρύση, αλλά δεν έχουν όλες ενδομητρίωση.

«Θεωρήσαμε λοιπόν ότι στις γυναίκες με ενδομητρίωση κάτι δεν πάει καλά στην περιτοναϊκή τους κοιλότητα, όπου βρίσκεται το έντερο»,  είπε ο επικεφαλής της μελέτης.

Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης, πόσες από τις γυναίκες με ενδομητρίωση αντιμετωπίζουν προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος, όπως το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.

Αρκετές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η εξέλιξη της ενδομητρίωση συνδέεται με τη μικροχλωρίδα. Οι ερευνητές στο Baylor College of Medicine θέλησαν να διαπιστώσουν εάν η μικροχλωρίδα του εντέρου επηρεάζει άμεσα τον σχηματισμό και την ανάπτυξη των εστιών της ενδομητρίωσης.

Σε μία μελέτη που έγινε το 2019, διαπίστωσαν ότι η λήψη αντιβίωσης μειώνει την εξέλιξη της ενδομητρίωσης σε ποντίκια. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι η αντιβιοτική θεραπεία πιθανώς μείωσε συγκεκριμένα βακτήρια του εντέρου. Ωστόσο, δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσουν τον αιτιολογικό ρόλο της μικροχλωρίδας του εντέρου στην εξέλιξη της ενδομητρίωσης.

Στη νέα έρευνα, οι ερευνητές μελέτησαν ποντίκια που τεχνητά το έντερό τους δεν είχε μικρόβια, είχαν ανατραφεί κανονικά και μετά τους είχαν χορηγηθεί αντιβιοτικά ευρέος φάσματος.

«Με αυτό τον τρόπο μελετήσαμε τι συμβαίνει στα ποντίκια που έχουν φυσιολογικό μικροβίωμα και τι συμβαίνει σε εκείνα που τους αφαιρέσαμε το μικροβίωμα», είπαν οι ερευνητές.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές προκάλεσαν με χειρουργική επέμβαση ενδομητρίωση στα ποντίκια. Καθώς η χειρουργική επέμβαση μπορεί να προκαλέσει μια φλεγμονώδη απόκριση, οι ερευνητές προκάλεσαν επίσης ενδομητρίωση χρησιμοποιώντας ενέσεις τόσο σε ποντίκια ομάδας ελέγχου, όσο και σε ποντίκια που τεχνητά το έντερό τους δεν είχε μικρόβια.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές έδωσαν σε όλα τα ποντίκια κόπρανα από ποντίκια με ενδομητρίωση και ανέλυσαν το περιτοναϊκό υγρό αναζητώντας πληθυσμούς ανοσοκυττάρων στην ομάδα ελέγχου και στα ποντίκια που δεν είχαν μικρόβια, για να διαπιστώσουν αν η διαφορετική σύνθεση ανοσοκυττάρων σχετίζεται με μειωμένη ανάπτυξη εστιών ενδομητρίωσης στα ποντίκια χωρίς μικρόβια.

Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης σχετικούς μεταβολίτες, προϊόντα που παράγονται από μικρόβια, σε κόπρανα ποντικών με και χωρίς ενδομητρίωση. Στη συνέχεια χορήγησαν στα ποντίκια με ενδομητρίωση κινικό οξύ, έναν μεταβολίτη που υπήρχε σε υψηλότερα επίπεδα σε ποντίκια με ενδομητρίωση.

Στα ποντίκια χορηγήθηκαν 5 mg/kg κινικού οξέος κάθε 24 ώρες για 14 ημέρες.

Μικροβίωμα και ανάπτυξη εστιών ενδομητρίωσης

Όταν οι ερευνητές προκάλεσαν χειρουργικά ενδομητρίωση τόσο σε ποντίκια της ομάδας ελέγχου όσο και σε ποντίκια χωρίς μικρόβια, διαπίστωσαν ότι οι βλάβες στα ποντίκια ελέγχου ήταν σημαντικά μεγαλύτερες και «προφανώς με περισσότερο υγρό και ο ιστός ήταν πιο αγγειωμένος» σε σχέση με τις εστίες ενδομητρίωσης σε ποντίκια που δεν είχαν μικρόβια.

Οι εστίες στα ποντίκια της ομάδας ελέγχου ήταν σημαντικά περισσότερες και μεγαλύτερες σε σχέση με τα ποντίκια που δεν είχαν μικρόβια και τους προκλήθηκε με ένεση ενδομητρίωση.

Όταν μεταμόσχευσαν κόπρανα ποντικών με ενδομητρίωση σε ποντίκια που δεν είχαν μικρόβια, τα ποντίκια αυτά απέκτησαν εστίες ενδομητρίωσης. Η μεταμόσχευση κοπράνων από υγιή ποντίκια σε ποντίκια χωρίς μικρόβια δεν επηρέασε τις εστίες.

Παρόμοια ήταν και τα αποτελέσματα σε ποντίκια που είχαν αποκτήσει με ένεση ενδομητρίωση.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι η μικροχλωρίδα του εντέρου και οι μεταβολίτες που προέρχονται από τη μικροχλωρίδα παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ενδομητρίωσης.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τα ποντίκια με ενδομητρίωση στα οποία χορηγήθηκε κινικό οξύ για 14 ημέρες παρουσίασαν πολλαπλασιασμό των κυττάρων και μεγαλύτερες εστίες ενδομητρίωσης σε σχέση με τα ποντίκια της ομάδας ελέγχου. Δεν παρατήρησαν αλλαγές στον αριθμό των εστιών ενδομητρίωσης.

Η ανάλυση του περιτοναϊκού υγρού έδειξε ότι «η μικροχλωρίδα του εντέρου επηρεάζει την ανάπτυξη των εστιών ενδομητρίωσης, πιθανώς μέσω της τροποποίησης των περιτοναϊκών ανοσοκυττάρων».

«Η μικροχλωρίδα της μήτρας δεν έχει καμία επίδραση στα κύτταρα όταν αναπτύσσονται έξω από τη μήτρα», είπαν οι ερευνητές.

Προφανώς χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθεί αν τα ευρήματα ισχύουν και στους ανθρώπους και η ερευνητική ομάδα ήδη έχει ξεκινήσει αναλύσεις για τους μεταβολίτες στα κόπρανα γυναικών με ενδομητρίωση.

Η δυνατότητα χρήσης δειγμάτων ανθρώπινων κοπράνων ως διαγνωστικό εργαλείο θα μπορούσε στο μέλλον να σημαίνει ότι οι ασθενείς με ενδομητρίωση θα διαγνωστούν νωρίτερα.

 

Gut microbiota and microbiota-derived metabolites promotes endometriosis | Cell Death Discovery (nature.com)

 

Ενδομητρίωση: Η μοριακή χαρτογράφηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες

Breaking News , ,

Ενδομητρίωση: Η μοριακή χαρτογράφηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες

Οι ερευνητές ανέλυσαν σχεδόν 400.000 κύτταρα προκειμένου να δημιουργήσουν ένα λεπτομερές «προφίλ» της ενδομητρίωσης.

 

Περίπου η 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας πάσχει από ενδομητρίωση. Υπολογίζεται ότι οι ασθενείς με ενδομητρίωση ξεπερνούν τα 190 εκατομμύρια παγκοσμίως. Πολλές γυναίκες περιμένουν κατά μέσο όρο 7-8 χρόνια για να διαγνωστούν και σε άλλες περιπτώσεις, δεν μαθαίνουν ποτέ ποια ασθένεια προκαλεί τα συμπτώματα που έχουν.

 

Στην ενδομητρίωση, ιστός παρόμοιος με την επένδυση της μήτρας (ενδομήτριο) αναπτύσσεται σε άλλα σημεία του οργανισμού, προκαλώντας βαριά και επώδυνη περίοδο, κοιλιακό και πυελικό πόνο και μια σειρά από άλλα συμπτώματα, μεταξύ των οποίων η υπογονιμότητα.

 

Δεν υπάρχει θεραπεία για την ενδομητρίωση και πολλές φορές, τα φάρμακα που χορηγούνται για να μειωθούν τα συμπτώματα δεν έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η χειρουργική αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης είναι πολλές φορές η λύση, χωρίς όμως να είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα δημιουργηθούν νέες εστίες στο μέλλον.

 

Το λεπτομερές μοριακό προφίλ της ενδομητρίωσης το οποίο δημιούργησαν οι ερευνητές, μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση των διαγνωστικών και θεραπευτικών επιλογών για τις γυναίκες που πάσχουν από την ασθένεια.

 

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν:

  • επώδυνες περιόδους με αυξημένη αιμορραγία
  • κηλίδες αίματος μεταξύ των περιόδων
  • πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή ή κατά την κένωση της ουροδόχου κύστης ή των εντέρων
  • πόνος στην κοιλιά, στη μέση και στη λεκάνη
  • υπογονιμότητα

 

Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων χορηγούνται φάρμακα όπως μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και αντισυλληπτικά χάπια, ορμονικά σπιράλ, ενώ η πιο δραστική αντιμετώπιση είναι η χειρουργική επέμβαση.

 

Η διάγνωση και η θεραπεία της ενδομητρίωσης παραμένει μέχρι τώρα χειρουργική και βασίζεται στην αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης, οι οποίες αναπτύσσονται στο περιτόναιο (έναν λεπτό  υμένα που επενδύει την κοιλιακή κοιλότητα και περιβάλλει τα σπλάχνα) και στις ωοθήκες, σε συνδυασμό με διάφορες ορμονικές θεραπείες.

 

Εδώ και δεκαετίες δεν έχει υπάρξει πρόοδος στη διάγνωση και τη θεραπεία της ενδομητρίωσης.

 

Στη νέα μελέτη, που έγινε με επικεφαλής ερευνητές από το Ιατρικό Κέντρο Cedars-Sinai στο Λος Άντζελες, αναλύθηκαν σχεδόν 400.000 κύτταρα, με στόχο να δημιουργηθούν κυτταρικά και μοριακά προφίλ των κυττάρων της ενδομητρίωσης.

 

Τα ευρήματά της νέας μελέτης μπορεί να οδηγήσουν σε πιο εύκολη διάγνωση και πιο αποτελεσματικές θεραπείες για την ενδομητρίωση.

 

Η ενδομητρίωση παραμένει μία μυστηριώδης γυναικολογική πάθηση. Λίγες μελέτες έχουν χρηματοδοτηθεί, με αποτέλεσμα να παραμένουν αναπάντητα βασικά ερωτήματα σχετικά με την ασθένεια.

 

«Η νέα μελέτη είναι ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός στην κατανόηση της βιολογίας αυτής της ασθένειας», είπαν οι ερευνητές.

 

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μεθόδους αιχμής για να αναλύσουν περισσότερα από 370.000 κύτταρα από 21 συμμετέχουσες, 17 από τις οποίες είχαν ενδομητρίωση και τέσσερις που δεν είχαν.

 

Έλαβαν δείγματα διαφορετικών ιστών (περιτοναϊκή ενδομητρίωση, ενδομητριώματα ωοθηκών, ευτοπικά δείγματα ενδομητρίου και μη εμπλεκόμενους με την ασθένεια ιστούς ωοθηκών. Το ευτοπικό ενδομήτριο και οι μη εμπλεκόμενοι ιστοί ωοθηκών προήλθαν από γυναίκες που είχαν και άλλες που δεν είχαν ενδομητρίωση.

 

Οι ερευνητές για πρώτη φορά ανέλυσαν τα χαρακτηριστικά των κυττάρων διαφόρων τύπων ενδομητρίωσης, ανάλογα με το σημείο του οργανισμού που υπάρχει η εστία. Δημιούργησαν έναν κατάλογο με τύπους κυττάρων ενδομητρίωσης και του μικροπεριβάλλοντος γύρω από αυτά.

 

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα κύτταρα με την τεχνική της αλληλούχησης του RNA. Αυτή η μέθοδος προσδιορίζει ποια γονίδια μεταγράφονται για τη δημιουργία RNA, προσδιορίζοντας ποιες πρωτεΐνες παράγει το κύτταρο. Οι ερευνητές προσδιόρισαν ποια γονίδια μεταγράφονται και είδαν τις διαφορές μεταξύ των τύπων κυττάρων.

 

Εντόπισαν μοριακές διαφορές μεταξύ των κύριων υποτύπων ενδομητρίωσης, συμπεριλαμβανομένης της περιτοναϊκής ενδομητρίωσης και του ενδομητριώματος των ωοθηκών.

 

«Διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν πολλές διαφορές όταν συγκρίναμε τα κύτταρα της ενδομητρίωσης με το ενδομήτριο. Τα κύτταρα της ενδομητρίωσης ανταποκρίνονται διαφορετικά στις ορμόνες και επικοινωνούν διαφορετικά με το ανοσοποιητικό σύστημα. Το γεγονός ότι συμπεριφέρονται τόσο διαφορετικά είναι πραγματικά συναρπαστικό, καθώς μας παρέχει δυνητικά νέους στόχους για τη θεραπεία της ασθένειας», είπαν οι ερευνητές.

 

Αυτός ο μοριακός «άτλαντας» αναμένεται να βοηθήσει ώστε να γίνεται νωρίτερα η διάγνωση της ενδομητρίωσης, να διαφοροποιηθούν οι υποτύποι ενδομητρίωσης, να κατανοήσουμε καλύτερα τα κοινά σημεία με τον καρκίνο των ωοθηκών σε ένα μικρό, αλλά σημαντικό, ποσοστό ασθενών με ενδομητρίωση, αλλά να μας δώσει και απαραίτητες πληροφορίες ώστε να αναπτυχθεί μία μοριακή, στοχευμένη θεραπεία για την ενδομητρίωση».

 

«Χρειαζόμαστε επειγόντως μια εξέταση αίματος για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης και αυτή είναι πλέον μια από τις κορυφαίες ερευνητικές μας προτεραιότητες. Είδαμε ότι στην ενδομητρίωση, πολλοί τύποι κυττάρων υπερπαράγουν τα ίδια γονίδια, γεγονός που θα διευκολύνει τον εντοπισμό αυτών των γονιδίων στο αίμα», είπαν οι ερευνητές.

 

Καθώς τα κύτταρα της ενδομητρίωσης και τα φυσιολογικά κύτταρα ανταποκρίνονται διαφορετικά στο ανοσοποιητικό σύστημα, νέες θεραπείες θα μπορούσαν να στοχεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

 

«Θα είμαστε σε θέση να θεραπεύσουμε την ενδομητρίωση διορθώνοντας τον τρόπο με τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα ανταποκρίνεται στις βλάβες. Αυτό είναι συναρπαστικό, γιατί μπορεί να υπάρχουν ανοσοθεραπείες που χρησιμοποιούνται για άλλες ασθένειες, οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν γρήγορα και για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης».

 

https://www.nature.com/articles/s41588-022-01254-1

 

Συστατικό των φύλλων της ελιάς χρήσιμο στην καταπολέμηση της ενδομητρίωσης

Breaking News

Συστατικό των φύλλων της ελιάς χρήσιμο στην καταπολέμηση της ενδομητρίωσης

Μία στις 10 γυναίκες παγκοσμίως υπολογίζεται ότι πάσχει από ενδομητρίωση, συμπτώματα της οποίας είναι ο πυελικός πόνος (στη λεκάνη), κράμπες περιόδου και υπογονιμότητα.

Στην ενδομητρίωση, ιστός όμοιος με εκείνον του ενδομητρίου (της «φόδρας» της μήτρας) αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα.  Αυτός ο ιστός μπορεί να αναπτυχθεί και να αιμορραγεί, προκαλώντας πόνο και άλλα συμπτώματα.

Η ενδομητρίωση συνδέεται με τα οιστρογόνα, μια ορμόνη που παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των αναπαραγωγικών λειτουργιών της γυναίκας. Τα οιστρογόνα επηρεάζουν και άλλα όργανα όπως την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία, τα οστά, τους μαστούς, το δέρμα, τα μαλλιά, τους βλεννογόνους, τους πυελικούς μύες και τον εγκέφαλο» είπε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Sang Jun Han, αναπληρωτής καθηγητής μοριακής και κυτταρικής βιολογίας στο Κέντρο Αναπαραγωγικής Ιατρικής στο Baylor College of Medicine.

Η σχέση της ενδομητρίωσης με τα οιστρογόνα και τη φλεγμονή είναι η βάση για τις υπάρχουσες θεραπείες, που μειώνουν τα οιστρογόνα και καταπολεμούν τη φλεγμονή.

«Οι υπάρχουσες θεραπείες για την ενδομητρίωση όμως, δεν είναι πολύ αποτελεσματικές, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα υποτροπής και έχουν επιπτώσεις σε άλλους ιστούς που επηρεάζονται από τα οιστρογόνα. Εμείς αναζητούμε μια καλύτερη θεραπεία για αυτήν την πάθηση», είπαν οι ερευνητές.

Δεδομένου ότι η ενδομητρίωση είναι μια ασθένεια που εξαρτάται από τα οιστρογόνα, οι υποδοχείς οιστρογόνου (ERs) ER-άλφα και ER-βήτα, οι οποίοι «μεταφέρουν» την επίδραση των ορμονών στα κύτταρα, παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της ενδομητρίωσης.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο ER-βήτα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ενδομητρίωσης. «Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η επιλεκτική καταστολή της δραστηριότητας του ER-βήτα θα μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία της πάθησης χωρίς να υπάρχουν οι παρενέργειες των ορμονικών θεραπειών που υπάρχουν και στοχεύουν τον ER-άλφα», είπαν οι ερευνητές.

Οι ερευνητές εργάστηκαν με κύτταρα στο εργαστήριο και εξέτασαν φυσικά προϊόντα αναζητώντας ενώσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης σε μη ορμονικές θεραπείες.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι η ελευρωπαΐνη, ένα φυσικό συστατικό που βρίσκεται στα φύλλα της ελιάς, αναστέλλει επιλεκτικά τη δραστηριότητα του ER-βήτα, αλλά όχι τη δραστηριότητα του ER-άλφα, και καταστέλλει αποτελεσματικά την ανάπτυξη εστιών ενδομητρίωσης σε ποντίκια και σε ανθρώπινο ιστό ενδομητρίωσης σε μοντέλα ποντικών.

Η θεραπεία με ελευρωπαΐνη φάνηκε πως δεν ήταν ούτε τοξική για το ήπαρ ούτε επηρέασε την ικανότητα των θηλυκών ποντικών να αποκτήσουν απογόνους. Στα ποντίκια με ενδομητρίωση, η ελευρωπαΐνη βελτίωσε τα ποσοστά εγκυμοσύνης.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτά τα πολλά υποσχόμενα ευρήματα, καθώς υποστηρίζουν την περαιτέρω διερεύνηση της αξίας της ελευρωπαΐνης ως φυσική θεραπεία για την ενδομητρίωση.

Η ελευρωπαΐνη είναι πιο φθηνή από την ορμονική θεραπεία και τα ευρήματά μας δείχνουν ότι είναι πιο ασφαλής από τις υπάρχουσες θεραπείες», είπαν οι ερευνητές.

 

https://jbiomedsci.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12929-022-00883-2

Η ενδομητρίωση σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο υπερπλασίας και καρκίνου του ενδομητρίου

Breaking News , ,

Η ενδομητρίωση σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο υπερπλασίας και καρκίνου του ενδομητρίου

Ο κίνδυνος να εμφανίσει μία γυναίκα υπερπλασία του ενδομητρίου και καρκίνο του ενδομητρίου φάνηκε πως είναι σημαντικά υψηλότερος στις γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας μελέτης.

Τα στοιχεία έδειξαν ότι ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος σε γυναίκες ηλικίας κάτω των 45 ετών και σε εκείνες με δείκτη μάζας σώματος κάτω του 23 kg/m2.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι απαιτείται περιοδική παρακολούθηση του ενδομητρίου σε γυναίκες με ενδομητρίωση, ώστε να υπάρξει έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της υπερπλασίας του ενδομητρίου και του καρκίνου του ενδομητρίου.

Στη νέα πληθυσμιακή μελέτη παρατήρησης αναλύθηκαν στοιχεία για 147.869 γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με ενδομητρίωση από το 2002 έως το 2017 και για 2.957.380 γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση.

Συνολικά 16.377 γυναίκες διαγνώστηκαν με υπερπλασία του ενδομητρίου και 1.795 γυναίκες διαγνώστηκαν με καρκίνο του ενδομητρίου.

Τα βασικά ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση διατρέχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο (σε σχέση με γυναίκες που δεν πάσχουν από τη νόσο) για:

  • Υπερπλασία ενδομητρίου (1,85 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)
  • Καρκίνο του ενδομητρίου (1,35 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)

Ο κίνδυνος υπερπλασίας του ενδομητρίου και καρκίνου του ενδομητρίου ήταν μεγαλύτερος σε γυναίκες:

  • που διαγνώστηκαν με ενδομητρίωση πριν από την ηλικία των 45 ετών (2,16 φορές μεγαλύτερο κίνδυνος)
  • με δείκτη μάζας σώματος κάτω του 23kg/m2 (2,14 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)
  • που είχαν εμφανίσει εμμηναρχή (πρώτη περίοδο) σε ηλικία κάτω των 15 ετών (1,99 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)

Η ύπαρξη διάγνωσης ενδομητρίωσης δεν επηρέασε τη συνολική επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο του ενδομητρίου.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36357191/

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν εγκεφαλικό

Breaking News , ,

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν εγκεφαλικό

Μια νέα, μεγάλη προοπτική μελέτη ανέλυσε δεδομένα 112.056 γυναικών άνω των 28 ετών. Χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα μαθηματικά μοντέλα, η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν 34% μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου σε σχέση με τις γυναίκες που δεν πάσχουν από τη γυναικολογική αυτή ασθένεια.

 

Υπολογίζεται ότι 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν ενδομητρίωση, που είναι μία χρόνια, επώδυνη γυναικολογική πάθηση, στην οποία ιστός παρόμοιος με τον ιστό που καλύπτει εσωτερικά, σαν φόδρα τη μήτρα, αναπτύσσεται σε άλλα σημεία του οργανισμού, συνήθως στην πυελική χώρα (λεκάνη).

 

Προηγούμενη μελέτη της ίδιας ερευνητικής ομάδας είχε δείξει ότι η ενδομητρίωση σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου.

 

«Είχαμε παρατηρήσει συσχέτιση μεταξύ της ενδομητρίωσης και του αυξημένου κινδύνου υπέρτασης, υψηλής χοληστερόλης και εμφράγματος του μυοκαρδίου», είπε ο επικεφαλής της μελέτης.

 

«Δεδομένου ότι αυτές οι παθήσεις σχετίζονται με τον κίνδυνο εγκεφαλικού, θέλαμε να καταλάβουμε εάν οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν επίσης αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού».

 

Ενδομητρίωση και κίνδυνος εγκεφαλικού

 

Οι ερευνητές άντλησαν δεδομένα από τη μεγάλη Μελέτη Νοσηλευτών Υγείας ΙΙ (NHSII) στην οποία είχαν λάβει μέρος 116.429 γυναίκες που ήταν νοσοκόμες μεταξύ 25 και 42 ετών το 1989. Οι συμμετέχοντες στο NHSII απαντούσαν κάθε δύο χρόνια έως το 2017 σε ερωτηματολόγια σχετικά με ασθένειες και παράγοντες κινδύνου.

 

Αφαίρεσαν τις γυναίκες που είχαν ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου, εμφράγματος του μυοκαρδίου, καρκίνου (εκτός από μη μελανωματικό καρκίνο του δέρματος) ή είχαν κάνει bypass πριν τον Ιούνιο του 1989, αλλά και αυτές που είχαν διάγνωση ενδομητρίωσης χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί λαπαροσκοπικά.

 

Από τις 112.056 που συμμετείχαν στη νέα μελέτη, 5.244 είχαν ενδομητρίωση. Στα 28 χρόνια παρακολούθησης, υπήρξαν 893 περιστατικά εγκεφαλικών επεισοδίων.

 

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μοντέλα προσαρμοσμένα για πιθανούς παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένης της πρόσληψης αλκοόλ, του εμμηνορροϊκού κύκλου στην εφηβεία και της φυσικής δραστηριότητας. Επιπλέον, οι ερευνητές εξέτασαν εάν ο κίνδυνος εγκεφαλικού θα μπορούσε να επηρεάζεται από άλλους παράγοντες όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υστερεκτομή και η μεταεμμηνοπαυσιακή ορμονοθεραπεία.

 

 

Ο απόλυτος κίνδυνος εγκεφαλικού παραμένει χαμηλός

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες με ιστορικό ενδομητρίωσης είχαν 34% μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού από τις γυναίκες χωρίς ιστορικό ενδομητρίωσης.

 

«Είναι αξιοσημείωτος, αλλά όχι εξαιρετικά υψηλός κίνδυνος. Ο απόλυτος κίνδυνος για οποιονδήποτε άνθρωπο να πάθει στη ζωή του εγκεφαλικό παραμένει αρκετά χαμηλός», είπαν οι ερευνητές.

 

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συσχέτιση μεταξύ της ενδομητρίωσης και του αυξημένου κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου οφείλεται εν μέρει στην υστερεκτομή (αφαίρεση της μήτρας) ή ωοθηκεκτομή (αφαίρεση των ωοθηκών) που είχαν κάνει οι γυναίκες.

 

«Υπολογίσαμε ότι περίπου το 40% των περιστατικών θα μπορούσε να έχει προκληθεί από το υψηλό ποσοστό υστερεκτομών, με και χωρίς ωοθηκεκτομή. Αυτό σημαίνει ότι  υπάρχει ένα επιπλέον 60% που οφείλεται σε άλλους παράγοντες», είπε ο επικεφαλής της μελέτης.

 

Ένας άλλος παράγοντας κινδύνου φάνηκε πως είναι η  μετεμμηνοπαυσιακή ορμονοθεραπεία, σε περιπτώσεις που η γυναίκα μπήκε στην εμμηνόπαυση στα 45 ή νωρίτερα, καθώς και όταν υπήρχε ιστορικό υπέρτασης ή υψηλής χοληστερόλης.

 

Από την ανάλυση των στοιχείων δεν φάνηκε να αυξάνεται ο κίνδυνος εγκεφαλικού στις γυναίκες με ενδομητρίωση ανάλογα με την ηλικία τους, τον δείκτη μάζας σώματος ή το ιστορικό υπογονιμότητας.

 

«Η υστερεκτομή μπορεί να είναι περιττή σε πολλές περιπτώσεις ενδομητρίωσης. Το αποτέλεσμα είναι ένας αυξημένος κίνδυνος καρδιαγγειακών παθήσεων, οι οποίες διαφορετικά θα μπορούσαν να αποφευχθούν σε μεγάλο βαθμό με τη σωστή χρήση της λαπαροσκοπικής εκτομής, είπαν οι ερευνητές.

 

Οι ερευνητές τόνισαν πως ελπίζουν ότι αυτή η μελέτη θα ευαισθητοποιήσει τους επαγγελματίες υγείας και τις ασθενείς με ενδομητρίωση σχετικά με τους κινδύνους της υστερεκτομής.

 

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει την καρδιαγγειακή και υγεία των αγγείων του εγκεφάλου μιας γυναίκας. Οι γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης και όχι μόνο οι γυναικολόγοι πρέπει να παρακολουθούν και να δίνουν την πρέπουσα προσοχή σε όλα τα συμπτώματα και τους παράγοντες κινδύνου μίας ασθενούς με .

 

 

1 2 3 4 5 >»
Visit Us On FacebookVisit Us On Google PlusVisit Us On Linkedin