ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

Ενδομητρίωση και γονιμότητα

Breaking News , , , , ,

Ενδομητρίωση και γονιμότητα

Η ενδομητρίωση αποτελεί ένα αινιγματικό νόσημα το οποίο αφορά κυρίως γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική ηλικία.

 

Η ενδομητρίωση είναι μια πάθηση κατά την οποία ιστός που φυσιολογικά καλύπτει το εσωτερικό της μήτρας (ενδομήτριο) αναπτύσσεται εκτός αυτής, σε άλλες περιοχές του σώματος και δημιουργεί εστίες ενδομητρίωσης (συνήθως στις ωοθήκες, στις σάλπιγγες, στους συνδέσμους που στηρίζουν τη μήτρα, στην περιοχή ανάμεσα στον κόλπο και το έντερο και στο περιτόναιο). Σπανιότερα, εστίες ενδομητρίωσης δημιουργούνται σε κοιλιακές ουλές από προηγούμενες εγχειρήσεις στο έντερο, στην ουροδόχο κύστη, στον κόλπο, στον τράχηλο της μήτρας ή ακόμα και εκτός κοιλιακής χώρας.

 

Από τα πιο συχνά συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι ο έντονος πόνος κατά τη διάρκεια της περιόδου και της ερωτικής πράξης, ο χρόνιος πόνος στην περιοχή της λεκάνης και η υπογονιμότητα. Τα συμπτώματά της παραπέμπουν σε άλλες γυναικολογικές παθήσεις κι αυτό καθιστά τη διάγνωσή της εξαιρετικά δύσκολη. Επίσης, δεν υπάρχουν κατάλληλες εξετάσεις για να καταλήξει κάποιος  με σιγουριά στη διάγνωση. Αυτό που μπορεί να βοηθήσει διαγνωστικά είναι ο γυναικολογικός υπέρηχος  και η μαγνητική τομογραφία, αλλά ο μόνος τρόπος για να επιβεβαιωθεί με σιγουριά η ύπαρξη ενδομητρίωσης είναι η λαπαρασκόπηση.

 

Αν και η ενδομητρίωση είναι μία συνηθισμένη ασθένεια, όπως ο διαβήτης ή το άσθμα, οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν καν γνώση για την ύπαρξή της.

 

Τι δείχνουν οι αριθμοί για την ενδομητρίωση:

 

1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας πάσχουν από ενδομητρίωση

 

  • 176 εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως έχουν ενδομητρίωση

 

  • 2 στις 10 γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση είναι υπογόνιμες

 

  • 30-50% των υπογόνιμων γυναικών έχουν ενδομητρίωση

 

  • Χρειάζονται από 7 έως 12 χρόνια για να πραγματοποιηθεί η διάγνωση της ενδομητρίωσης

 

Πώς συνδέεται η ενδομητρίωση με την υπογονιμότητα;

 

Σε περιπτώσεις εκτεταμένης ενδομητρίωσης, η βλάβη των σαλπίγγων, οι συμφύσεις και γενικά η διαταραχή της ανατομίας συμβάλλουν στην υπογονιμότητα. Στην περίπτωση των ελαφρότερων μορφών ενδομητρίωσης, οι γνώμες διίστανται. Ορισμένοι γιατροί υποστηρίζουν ότι η γυναίκα δεν καταφέρνει να μένει έγκυος επειδή πάσχει από ενδομητρίωση κι άλλοι το αντίστροφο, ότι δηλαδή ανέπτυξε ενδομητρίωση επειδή δεν έμεινε εγκαίρως έγκυος.

 

Μπορεί να κάνει παιδί μία γυναίκα που πάσχει από ενδομητρίωση;

 

Φυσικά και μπορεί. Η παρουσία ενδομητρίωσης δεν καθιστά απαραιτήτως τη γυναίκα υπογόνιμη. Όταν όμως υπάρχει δυσκολία στη σύλληψη ταυτόχρονα με ενδομητρίωση, τότε χρειάζεται να γίνει κάποιου είδους θεραπεία.

 

Η χειρουργική θεραπεία αφορά την αφαίρεση ή την καταστροφή των εστιών της ενδομητρίωσης και τη λύση των συμφύσεων.

 

Μετά από τη χειρουργική θεραπεία, το 60% των γυναικών μένουν έγκυες φυσιολογικά. Για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, η σπερματέγχυση και η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελούν τις δύο εναλλακτικές επιλογές για να επιτευχθεί εγκυμοσύνη.

 

Ενδομητρική σπερματέγχυση

 

Η ενδομητρική σπερματέγχυση μπορεί να αποτελεί μια αποτελεσματική θεραπεία σε γυναίκες με ενδομητρίωση (αρκεί να μην υπάρχει πρόβλημα με τις σάλπιγγες ή το σπέρμα).

 

Ο κύκλος παρακολουθείται με διακολπικά υπερηχογραφήματα και ορμονικές εξετάσεις. Γίνεται ελεγχόμενη ωοθηκική διέγερση με γοναδοτροπίνες, έτσι ώστε να αυξηθεί η πιθανότητα εγκυμοσύνης. Όταν τα ωοθυλάκια είναι έτοιμα για ωορρηξία, τότε πραγματοποιείται η σπερματέγχυση κατά την οποία το σπέρμα του συντρόφου προετοιμάζεται κατάλληλα, επιλέγονται τα καλύτερα και υγιέστερα σπερματοζωάρια και τοποθετούνται στη μήτρα της γυναίκας κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας.

 

Σε περιπτώσεις ελάχιστης ή ελαφράς ενδομητρίωσης, η ενδομητρική σπερματέγχυση με ελεγχόμενη ωοθηκική διέγερση αυξάνει τις πιθανότητες για εγκυμοσύνη. Η ενδομητρική σπερματέγχυση αποτελεί επίσης επιλογή για γυναίκες με ωοθηκικό ενδομητρίωμα ή με μέτρια/σοβαρή ενδομητρίωση.

 

Τα ποσοστά γεννήσεων σε γυναίκες που υπεβλήθησαν σε θεραπεία με γοναδοτροπίνες και ενδομητρική σπερματέγχυση είναι 5 έως 6 φορές υψηλότερα από τις γυναίκες που απλώς παρακολουθούνται χωρίς θεραπεία.

 

Σε περίπτωση που η γυναίκα η οποία πάσχει από ενδομητρίωση και είναι υπογόνιμη, έχει ήδη υποβληθεί σε 3 με 4 σπερματεγχύσεις, η πιθανότητα επιτυχίας περαιτέρω θεραπείας είναι πλέον πολύ μικρή και ενδείκνυται να προχωρήσει σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

 

Εξωσωματική γονιμοποίηση

 

Οι γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση έχουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας στην εξωσωματική γονιμοποίηση παρόλο που απαντούν πιο φτωχά στα φάρμακα της διέγερσης των ωοθηκών, παράγουν λιγότερα ωάρια, λιγότερα έμβρυα και έχουν χαμηλότερα ποσοστά εμφύτευσης. Με άλλα λόγια,  αν και παράγουν λιγότερα ωάρια ή έμβρυα, τα ποσοστά γεννήσεών τους είναι άριστα, καθώς το πρόβλημά τους είναι αριθμητικό και όχι ποιοτικό.

 

Στην εξωσωματική γονιμοποίηση γίνεται ελεγχόμενη διέγερση των ωοθηκών που «δίνει» συνήθως 8–10 ωάρια. Ο κύκλος παρακολουθείται με διακολπικά υπερηχογραφήματα και ορμονικές εξετάσεις. Η ωοληψία πραγματοποιείται διακολπικά κάτω από υπερηχογραφικό έλεγχο και τα ώριμα ωάρια που συλλέγονται από τις ωοθήκες γονιμοποιούνται στο εργαστήριο. Το έμβρυο ή τα έμβρυα μεταφέρονται στη μήτρα μετά από 3 έως 5ημέρες.

 

Στις μεγάλες εθνικές βάσεις δεδομένων στις οποίες παρακολουθούνται όλοι οι κύκλοι της εξωσωματικής γονιμοποίησης σε ετήσια βάση, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση έχουν υψηλά ποσοστά γεννήσεων (στις Ηνωμένες Πολιτείες οι γεννήσεις σε γυναίκες με ενδομητρίωση ήταν 31.1% και στη Γαλλία 24%).

 

Όσο μεγαλώνει η γυναίκα, η επίδραση της ενδομητρίωσης σε συνδυασμό με την ελάττωση των ωαρίων λόγω ηλικίας, καθιστά πιο δύσκολη την επίτευξη εγκυμοσύνης. Επομένως, όσο ταχύτερα μια γυναίκα με ενδομητρίωση υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να αποκτήσει παιδί.

 

Νέα αναδρομική έρευνα έδειξε ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση θα πρέπει να γίνεται ιδανικά 7 έως 25 μήνες μετά το χειρουργείο για την ενδομητρίωση.

 

Η καταστολή του κύκλου για 3–6 μήνες μετά το χειρουργείο και πριν την εξωσωματική έχει 4 φορές καλύτερα ποσοστά γεννήσεων.

 

Η ενδομητρίωση δηλητηριάζει την ωοθήκη. Ως εκ τούτου, καθώς περνούν τα χρόνια οι πιθανότητες φυσικής σύλληψης μειώνονται. Οι γυναίκες λοιπόν που πάσχουν από ενδομητρίωση συνίσταται να ενημερώνονται από τον γιατρό τους για τη δυνατότητα διατήρησης της γονιμότητάς τους μέσω της κατάψυξης ωαρίων. Αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό για γυναίκες προχωρημένων σταδίων ενδομητρίωσης.

 

Ενδομητρίωση και κύηση

 

Γυναίκες με ενδομητρίωση πρέπει να παρακολουθούνται στενά κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης και να είναι ενήμερες ότι έχουν αυξημένο κίνδυνο αυτόματης αποβολής και εξωμητρίου κυήσεως.

 

Ο μεγαλύτερος εχθρός των γυναικών με ενδομητρίωση που θέλουν να αποκτήσουν παιδί είναι το χάσιμο χρόνου. Η εξατομικευμένη θεραπεία κάθε γυναίκας αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα να αποκτήσει ένα υγιές παιδί.

Γονιμότητα: Ποιος είναι ο ιδανικός δείκτης μάζας σώματος

Νέα για τη Γονιμότητα ,

Γονιμότητα: Ποιος είναι ο ιδανικός δείκτης μάζας σώματος

Ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) σχετίζεται με υπογονιμότητα τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες.

Η σχέση αυτή έχει τεκμηριωθεί τόσο με μελέτες παρατήρησης, όσο και με τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες μείωσης βάρους και ποσοστών επιτυχίας της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Οι γυναίκες με χαμηλό δείκτη μάζας σώματος φαίνεται πως έχουν επίσης χαμηλότερα ποσοστά σύλληψης στις μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Τα αποτελέσματα νέας μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Human Reproduction, δείχουν ότι ο  δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) είναι ένα από τα αίτια της υπογονιμότητας.

Στη μελέτη αναλύθηκαν στοιχεία για 28.341 γυναίκες (μέσης ηλικίας 30 ετών, με μέσο όρο ΔΜΣ 23,1 kg/m2) και 26.252 άνδρες (μέσης ηλικίας 33 ετών, με μέσο όρο ΔΜΣ 25,5 kg/m2) που είχαν λάβει μέρος στη Νορβηγική μελέτη κοόρτης «Μητέρα, Πατέρας και Παιδί».

Οι συμμετέχοντες παρουσίασαν δεδομένα για τον γονότυπο και παρείχαν αυτοαναφερόμενες πληροφορίες σχετικά με το χρόνο που χρειάστηκαν έως την επίτευξη εγκυμοσύνης και τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ).

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι το 10% των ζευγαριών ήταν υπογόνιμα (χρειάστηκαν περισσότερους από 12 μήνες για να επιτευχθεί εγκυμοσύνη).

Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι υπογόνιμες γυναίκες και οι υπογόνιμοι άνδρες:

  • ήταν μεγαλύτερης ηλικίας
  • είχαν χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο
  • ήταν πιο πιθανό να είναι ή να υπήρξαν καπνιστές
  • ήταν πιο πιθανό να καταβάλουν προσπάθειες για την επίτευξη πρώτης εγκυμοσύνης
  • είχαν, κατά μέσο όρο, μεγαλύτερο δείκτη μάζας σώματος

Ύστερα από αναλύσεις πολλών μεταβλητών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο δείκτης μάζας σώματος έχει μια συσχέτιση σε σχήμα J με την υπογονιμότητα τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες.

Από τους συμμετέχοντες, όσοι είχαν δείκτη μάζας σώματος κάτω από 20,0 kg/m2 και πάνω από 30,0 kg/m2 είχαν αυξημένο κίνδυνο υπογονιμότητας.

Τα ευρήματα ενισχύουν επίσης τα συμπεράσματα παλαιότερων μελετών που δείχνουν ότι άνδρες και γυναίκες με δείκτη μάζας σώματος <20 kg/m2 μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο υπογονιμότητας.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη οι βέλτιστες τιμές για να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα υπογονιμότητας είναι δείκτης μάζας σώματος 20-25 kg/m2.

Τα ευρήματα υποστηρίζουν μια αιτιολογική επίδραση της παχυσαρκίας στην υπογονιμότητα. Ο γενετικά προβλεπόμενος ΔΜΣ 23 στις γυναίκες και 25 kg/m2 στους άνδρες συνδέθηκε με τον χαμηλότερο κίνδυνο υπογονιμότητας.

Στις παχύσαρκες γυναίκες (≥30,0 kg/m2), κάθε αύξηση του  δείκτης μάζας σώματος ανά μονάδα συνδέεται με 18% μεγαλύτερες πιθανότητες υπογονιμότητας και 15% χαμηλότερες πιθανότητες υπογονιμότητας (-24% έως -2%) σε αδύνατες γυναίκες με δείκτη μάζας σώματος <20,0 kg/m2.

Κατά αντιστοιχία, και στους παχύσαρκους άνδρες, αύξηση του ΔΜΣ ανά μονάδα συνδέεται με κατά μέσο όρο 26% μεγαλύτερες πιθανότητες υπογονιμότητας (8-48%).

Αλλά και οι αδύνατοι άνδρες, διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο υπογονιμότητας.

Οι βασικοί περιορισμοί της μελέτης ήταν ότι οι ερευνητές δεν γνώριζαν εάν η υπογονιμότητα οφείλεται σε γυναικείο ή ανδρικό παράγοντα ή και στους δύο, αλλά και ότι ο αριθμός συμμετεχόντων που ήταν παχύσαρκοι ή πολύ αδύνατοι ήταν περιορισμένος.

Μπορείτε να διαβάστε περισσότερα εδώ: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34668019/

 

Το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού δεν επηρεάζει τη γονιμότητα των γυναικών

Νέα για τη Γονιμότητα , , , ,

Το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού δεν επηρεάζει τη γονιμότητα των γυναικών

Μια νέα μελέτη του Ιατρικού Κέντρου Χαντάσα, του πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ έδειξε ότι το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού της Pfizer δεν έχει επιπτώσεις στη γονιμότητα των γυναικών.

Οι Ισραηλινοί ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσο το εμβόλιο, όσο και ο ιός δεν μειώνουν τις πιθανότητες μίας γυναίκας να μείνει έγκυος.

Η μελέτη είναι η πρώτη του είδους της και έγινε με τη συμμετοχή 32 γυναικών στο κέντρο εξωσωματικής γονιμοποίησης του Χαντάσα, στο Ισραήλ, όπου η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού (άνω των 16 ετών) έχει ήδη κάνει δύο δόσεις του εμβολίου κατά του κορωνοϊού.

«Περίπου οι μισές γυναίκες ήρθαν στο κέντρο για να καταψύξουν ωάρια ή επειδή είχε ο σύντροφός τους κάποιο πρόβλημα γονιμότητας και οι άλλες μισές επειδή είχαν οι ίδιες θέμα υπογονιμότητας», είπε η Δρ Anat Hershko, διευθύντρια της μονάδας εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Οι συμμετέχουσες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Στην πρώτη ομάδα είχαν κάνει το εμβόλιο Pfizer, στη δεύτερη γυναίκες που είχαν κολλήσει κορωνοϊό και ανάρρωσαν από την ασθένεια και στην τρίτη ομάδα γυναίκες που δεν είχαν εκτεθεί στον κορωνοϊό.

Οι ερευνητές εξέτασαν το θυλακικό υγρό, που βρίσκεται σε άμεση επαφή με το ωάριο και επηρεάζει την ποιότητά του.

«Αυτό το υγρό είναι μια πολύ καλή πηγή για να πάρουμε στοιχεία σχετικά με το περιβάλλον του ωαρίου, καθώς μπορεί να αναλυθεί σε ορμονικό επίπεδο και να ελεγχθεί για ορισμένες πρωτεΐνες που σύμφωνα με την ιατρική βιβλιογραφία είναι καλοί δείκτες για την ποιότητα του ωαρίου. Αυτό ακριβώς κάναμε», είπε η Hershko.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν με χαρά ότι το εμβόλιο δεν επηρέασε με οποιονδήποτε τρόπο το ωάριο. Κατάφεραν επίσης να εντοπίσουν στο θυλακικό υγρό τα αντισώματα κατά του κορωνοϊού. Όλες οι ασθενείς που είχαν αντισώματα στο αίμα, είχαν αντισώματα και στο υγρό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς φάνηκε ότι το περιβάλλον των ωοθηκών προστατεύεται από την ασθένεια.

Η επικεφαλής της μελέτης διαβεβαίωσε εκείνους που άκουσαν “θεωρίες συνωμοσίας” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι ο κορωνοϊός δεν επηρεάζει τη γονιμότητα της γυναίκας, πως τα σενάρια αυτά δεν ισχύουν.

«Δεν βλέπω κανένα βιολογικό λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να φοβούνται το εμβόλιο», είπε η Hershko. «Πιθανώς σε μια τόσο αγχωτική εποχή, οι άνθρωποι έχουν φόβους που σχετίζονται με τη μελλοντική τους γονιμότητα».

Η επικεφαλής της μελέτης τόνισε ότι αν και η προκαταρκτική μελέτη διεξήχθη σε ένα μικρό δείγμα γυναικών, είναι σημαντικό που μπορεί πλέον να παρουσιάζει στοιχεία στις ασθενείς που ανησυχούν ότι το εμβόλιο και ο κορωνοϊός μπορεί να έχουν επιπτώσεις στη γονιμότητά τους. «Πριν είχαν εκείνες την άποψή τους κι εγώ τη δική μου. Τώρα μπορώ να τις διαβεβαιώσω για το τι συμβαίνει, με δεδομένα από τον πραγματικό κόσμο», είπε.

 

https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2021.04.09.21255195v1

Η χειρουργική επέμβαση βελτιώνει τα ποσοστά γονιμότητας και μειώνει τον πόνο στην περιτοναϊκή ενδομητρίωση

Breaking News , , ,

Η χειρουργική επέμβαση βελτιώνει τα ποσοστά γονιμότητας και μειώνει τον πόνο στην περιτοναϊκή ενδομητρίωση

Στις ασθενείς που πάσχουν από περιτοναϊκή ενδομητρίωση πρώιμου σταδίου, η εκτομή του αλλοιωμένου περιτοναίου, ακολουθούμενη από ορμονική θεραπεία, έχει εξαιρετικά αποτελέσματα, ιδιαίτερα στη βελτίωση της γονιμότητας και στη μείωση των πιθανοτήτων υποτροπής.

«Η κλινική διαχείριση της ενδομητρίωσης είναι μια τεράστια πρόκληση και πρέπει να βρίσκουμε την ισορροπία μεταξύ συντηρητικής και χειρουργικής θεραπείας», είπε η επικεφαλής της μελέτης Sylvia Mechsner, από το Κέντρο Ενδομητρίωσης στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Charité στο Βερολίνο.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αρχικά ορμονική θεραπεία (GnRH ανάλογα, που προκαλούν θεραπευτική αμηνόρροια), ειδικά σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει υποψία για βλάβη οργάνων. Σε πολλές ασθενείς υπήρξε σαφής ανακούφιση από τον πόνο.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης. Ο κυριότερος παράγοντας για να κριθεί απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση είναι ο συνεχιζόμενος πόνος, παρά την ορμονική θεραπεία.

«Πιστεύω ότι υπάρχει νευρογενής φλεγμονή στις περισσότερες περιπτώσεις εστιών ενδομητρίωσης, η οποία μπορεί να προκαλεί πόνο που δεν σχετίζεται με τα οιστρογόνα. Αυτός ο πόνος δεν έχει να κάνει με τον κύκλο της γυναίκας, αλλά οφείλεται σε αλλαγές στη σύνθεση και λειτουργία των αισθητήριων και συμπαθητικών νευρικών ινών».

Πότε είναι ενδεδειγμένη η επιλογή της χειρουργικής επέμβασης

«Προφανώς η υπογονιμότητα ή η προσπάθεια επίτευξης εγκυμοσύνης είναι παράγοντες που έχουν σημασία στην επιλογή της χειρουργικής επέμβασης. Θέλαμε να αποδείξουμε τη βαρύτητα αυτών των δύο παραγόντων και να αναλύσουμε την έκταση της φλεγμονής στον αφαιρεθέντα ιστό, πόσο ανακουφίστηκαν οι ασθενείς από τον πόνο και αν αυξήθηκε η γονιμότητά τους», είπε η επικεφαλής της μελέτης.

Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ασθενείς σταμάτησαν την ορμονική θεραπεία δύο μήνες πριν από τη χειρουργική επέμβαση που έκαναν στη συνέχεια για την εκτομή των ορατών εστιών της ενδομητρίωσης, αλλά και του φλεγμονώδους περιβάλλοντος ιστού.

Από τη βάση δεδομένων του Κέντρου Ενδομητρίωσης Charité εντόπισαν τις γυναίκες που είχαν συμπτώματα, υπήρχε υποψία για περιτοναϊκή ενδομητρίωση και έκαναν λαπαροσκόπηση από το 2014 μέχρι το 2019.

Έγινε λαπαροσκοπική αφαίρεση ή καταστροφή των εστιών της ενδομητρίωσης σε 94 γυναίκες με συμπτώματα ενδομητρίωσης σταδίου Ι (44.7%) και σταδίου ΙΙ (48,9%). Υπήρξαν δεδομένα για την πορεία της υγείας των ασθενών στο 87% των περιπτώσεων.

Περίπου το 75% των γυναικών ανέφεραν ότι ανακουφίστηκαν από τον πόνο μετά και τη λήψη ορμονικής θεραπείας μετά την επέμβαση. Το 25% των ασθενών δήλωσαν ότι απαλλάχθηκαν πλήρως από τον πόνο.

«Ήταν απροσδόκητο το ποσοστό ανακούφισης από τον πόνο. Σε πολλές περιπτώσεις διαπιστώσαμε ότι υπήρχε σοβαρή αδενομύωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι λογικό να συνεχιστεί ο πόνος που σχετίζεται με τη μήτρα», είπε η επικεφαλής της μελέτης.

Μερικές ασθενείς που πάσχουν από σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου με κεντρική ευαισθητοποίηση, αντιμετωπίζονται με διαφόρων ειδών θεραπευτικές παρεμβάσεις, όπως η ορμονική θεραπεία, ασκήσεις χαλάρωσης του πυελικού εδάφους, διαδερμική ηλεκτρική διέγερση των νεύρων (TENS), διαχείριση χρόνιου πόνου και ψυχολογική υποστήριξη.

Οι 6 στις 10 έμειναν έγκυοι μετά το χειρουργείο ενδομητρίωσης

Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, μετά το χειρουργείο το 33% των ασθενών θέλησαν να αποκτήσουν παιδί. Οι 6 στις 10 από αυτές τις ασθενείς έμειναν έγκυοι φυσιολογικά, χωρίς να χρειαστούν κάποια μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Σύμφωνα με τα ευρήματα, «η εκτομή των εστιών της ενδομητρίωσης που ακολουθείται από ορμονική θεραπεία έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στην αύξηση των ποσοστών εγκυμοσύνης και τη μείωση των πιθανοτήτων υποτροπής.

Ο πόνος που σχετίζεται με την ενδομητρίωση πρέπει αρχικά να αντιμετωπίζεται συντηρητικά, ειδικά σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει υποψία βλάβης οργάνων.

«Είναι καθησυχαστικό το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να προγραμματίζουμε χειρουργική επέμβαση αποκλειστικά για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης, επειδή το πρωτόκολλο της μελέτης επιβεβαίωσε ότι η συμπτωματολογία είναι παθογνωμονική για την ενδομητρίωση και βρέθηκαν περιτοναϊκές βλάβες στο 100% των γυναικών.”

Σε περιπτώσεις όμως που συνεχίζεται ο πυελικός πόνος ασχέτως από τον κύκλο της ασθενούς, φαίνεται ότι οι περιτοναϊκές βλάβες είναι η αιτία του πόνου και τότε συνιστάται επέμβαση για την αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33537880

Η ανδρική παχυσαρκία έχει άγνωστες μέχρι τώρα επιπτώσεις στα σπερματοζωάρια

Νέα για τη Γονιμότητα , , , ,

Η ανδρική παχυσαρκία έχει άγνωστες μέχρι τώρα επιπτώσεις στα σπερματοζωάρια

Σημαντικές διαφορές στην ποσότητα 27 πρωτεϊνών που περιέχονται στα σπερματοζωάρια έχουν οι παχύσαρκοι άνδρες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας μελέτης, οι διαφορές αυτές δεν εντοπίζονται από τις κοινές εξετάσεις.

Από τους δέκα άνδρες που έλαβαν μέρος στην έρευνα, οι 5 ήταν παχύσαρκοι και οι άλλοι 5 είχαν φυσιολογικό βάρος.

“Όλοι είχαν φαινομενικά φυσιολογικά σπερματοζωάρια. Οι εξετάσεις που είχαν κάνει, δεν έδειχναν κανένα πρόβλημα”, όπως είπε ένας εκ των ερευνητών του Κέντρου Αναπαραγωγικής Ιατρικής του Κολοράντο.

Οι δέκα άνδρες, ηλικίας 33 έως 46 ετών δεν κάπνιζαν και δεν έπασχαν από διαβήτη. Όλοι είχαν φυσιολογικό αριθμό, κινητικότητα και μορφολογία σπερματοζωαρίων, αλλά και κατακερματισμό DNA.

Αυτές οι διαφοροποιήσεις των πρωτεϊνών στα σπερματοζωάρια των ανδρών, δεν ήταν εμφανείς στο σπερμοδιάγραμμα. “Εκτιμούμε ότι οι παραδοσιακές αναλύσεις σπέρματος δεν καταφέρνουν να ανιχνεύσουν σημαντικές βιοχημικές αλλαγές στα σπερματοζωάρια των παχύσαρκων ανδρών, οι οποίες μπορεί να προκαλούν προβλήματα στη γονιμότητα”, αναφέρουν οι ερευνητές.

Οι ερευνητές εντόπισαν 2034 πρωτεΐνες στα σπερματοζωάρια, εκ των οποίων 24 ήταν σημαντικά μειωμένες και 3 ήταν πιο αυξημένες στους παχύσαρκους άνδρες σε σχέση με τους άνδρες που είχαν φυσιολογικό βάρος.

Οι πρωτεΐνες των σπερματοζωαρίων που ήταν χαμηλότερες από το κανονικό στους παχύσαρκους άνδρες, συνδέονται με το οξειδωτικό στρες, τη φλεγμονή, την αποκατάσταση βλαβών του DNA και τη λειτουργία των σπερματοζωαρίων, ενώ εκείνες που ήταν αυξημένες συνδέονται με το οξειδωτικό στρες.

“Τα ευρήματά μας, δείχνουν ότι το οξειδωτικό στρες και η φλεγμονή συνδέονται στενά με την αναπαραγωγική δυσλειτουργία σε παχύσαρκους άνδρες. Αυτές οι διαδικασίες είναι πιθανό να επηρεάζουν την παραγωγή και την τρισδιάστατη δομή των πρωτεϊνών κατά τη διάρκεια της σπερματογένεσης, οδηγώντας σε κακή λειτουργία των σπερματοζωαρίων και σε υπογονιμότητα”.

Οι ερευνητές τόνισαν ότι “έχει δοθεί πολύ περισσότερη έμφαση στη γυναικεία από ό,τι στην ανδρική παχυσαρκία στη διερεύνηση της υπογονιμότητας και αξίζει να λαμβάνουμε υπόψιν και την ανδρική παχυσαρκία εξίσου. Πρέπει στις πρώτες φάσεις των προσπαθειών για επίτευξη εγκυμοσύνης, να εξηγούμε στο ζευγάρι τη σημασία γενικότερα της καλής υγείας και ειδικά της παχυσαρκίας”.

Δεν είναι ξεκάθαρο πάντως πως η παχυσαρκία μπορεί να επηρεάσει σε μοριακό επίπεδο τη γονιμότητα των ανδρών.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Assisted Reproduction and Genetics.

“Πρέπει πλέον να γίνονται προσπάθειες για την εφαρμογή των θεραπειών που θα διορθώνουν ή θα περιορίζουν αυτές τις αλλαγές των πρωτεϊνών στα σπερματοζωάρια, στις περιπτώσεις που δεν είναι εφικτή η απώλεια βάρους πριν από την προσπάθεια σύλληψης”, καταλήγουν οι ερευνητές.

Μπορείτε να διαβάστε περισσότερα εδώ: https://link.springer.com/article/10.1007/s10815-020-01707-8

Image: SCIENCEphotoLIBRARY/Instagram

Ο εμβολιασμός κατά του ιού HPV δεν επηρεάζει αρνητικά τη γονιμότητα

Νέα για τη Γονιμότητα , , , , ,

Ο εμβολιασμός κατά του ιού HPV δεν επηρεάζει αρνητικά τη γονιμότητα

Το εμβόλιο έναντι του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) χρησιμοποιείται για την πρόληψη της σεξουαλικώς μεταδιδόμενης λοίμωξης από τον HPV και για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Άνθρωποι που δεν είναι εμβολιασμένοι και κολλήσουν τον ιό HPV μπορεί να αντιμετωπίσουν στο μέλλον προβλήματα με τη γονιμότητά τους.

Το εμβόλιο που έχει εγκριθεί από το FDA έχει εξεταστεί εκτενώς και έχει αποδειχθεί ότι είναι και ασφαλές και αποτελεσματικό, με περιορισμένες παρενέργειες. 

Μία έρευνα που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες επανέφερε δυστυχώς τις ανησυχίες του κοινού ότι πιθανώς ο εμβολιασμός έναντι του HPV συνδέεται με τον κίνδυνο πρωτοπαθούς ωοθηκικής ανεπάρκειας και την υπογονιμότητα στις γυναίκες.

Υπάρχουν περισσότεροι από 100 τύποι HPV που μεταδίδονται σεξουαλικά ή μέσω της δερματικής επαφής στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Οι τύποι HPV χαμηλού κινδύνου προκαλούν κυρίως σχηματισμό κονδυλωμάτων στα γεννητικά όργανα, τον πρωκτό, στο στόμα και στο λαιμό, ενώ οι τύποι HPV υψηλού κινδύνου, ειδικά οι τύποι 16 και 18, σχετίζονται με καρκίνους.

Αυτοί οι ιοί επηρεάζουν κυρίως τα πλακώδη κύτταρα στην εσωτερική επιφάνεια των διαφόρων γεννητικών οργάνων, προκαλώντας καρκίνους, όπως καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, του πρωκτού, του πέους, του κόλπου και του αιδοίου.

Πόσο αποτελεσματικός είναι ο εμβολιασμός έναντι του HPV;

Στις Ηνωμένες Πολιτείες το εμβόλιο που κάνουν από το 2014 είναι το Gardasil 9. Προηγουμένως χρησιμοποιούσαν μια προηγούμενη έκδοση του Gardasil και ένα άλλο εμβόλιο που ονομάζεται Cervarix.

Τώρα, το εγκεκριμένο εμβόλιο από την Αμερικανική Υπηρεσία Φαρμάκων παρέχει προστασία από λοιμώξεις που προκαλούνται από 2 χαμηλού κινδύνου και 7 υψηλού κινδύνου τύπους του HPV. Το εμβόλιο γίνεται δύο φορές με απόσταση 6-12 μηνών.

Πρέπει να εμβολιάζονται και τα αγόρια

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και πρόληψης νοσημάτων, το εμβόλιο κατά του HPV πρέπει να γίνεται σε αγόρια και κορίτσια ηλικίας 11 ή 12 ετών, αλλά μπορεί να χορηγηθεί και από την ηλικία των 9 ετών.

Το εμβόλιο είναι πιο αποτελεσματικό εάν γίνει πριν να είναι σεξουαλικά ενεργό το κορίτσι ή το αγόρι, ενώ μπορεί να μην είναι αποτελεσματικό εάν γίνει αφού έχουν μολυνθεί με τον ιό.

HPV-EMVOLIASMOS-VACCINE-EMBOLIASMOS

Ο εμβολιασμός έναντι του HPV προκαλεί υπογονιμότητα;

Μετά την αρχική έγκριση του εμβολίου έναντι του HPV το 2006 στις ΗΠΑ, υπήρξαν ανησυχίες αν προκαλεί πρωτοπαθή ωοθηκική ανεπάρκεια ή πρόωρη εμμηνόπαυση.

Οι ανησυχίες εντάθηκαν όταν μελέτη του 2014 από την Αυστραλία ανέφερε τρεις περιπτώσεις ανεξήγητης πρόωρης ωοθηκικής ανεπάρκειας σε έφηβες που είχαν παρενέργειες από το Gardasil (HPV4) και οι ερευνητές θεώρησαν ότι ο εμβολιασμός έναντι του HPV ήταν πιθανώς η αιτία.

Πρόσφατη μελέτη, που ανέλυσε τα στοιχεία 8 εκατομμυρίων Αμερικανίδων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει συσχετισμός της έλλειψης εμβολιασμού εναντίον του HPV και των πιθανοτήτων εγκυμοσύνης.

Τουλάχιστον το 60% των γυναικών που δεν έκαναν εμβόλιο HPV έμειναν έγκυοι τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της έρευνας (2007 – 2014), ενώ μόνο το 35% των γυναικών που έκαναν το εμβόλιο έμειναν έγκυοι.

Ενώ οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στην ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών, οι γυναίκες που εμβολιάστηκαν έναντι του HPV είναι λιγότερο πιθανό να μείνουν έγκυοι σε σχέση με τις γυναίκες που δεν έχουν εμβολιαστεί, δέχθηκαν σφοδρή κριτική επειδή δεν έλαβαν υπόψιν την κάλυψη του εμβολίου σε αντίστοιχες ηλικιακές ομάδες κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Οι επικριτές της έρευνας επεσήμαναν επίσης ότι εάν το εμβόλιο επηρέαζε τη γονιμότητα, αυτό θα είχε φανεί και σε άλλες χώρες που καλύπτεται ο εμβολιασμός έναντι του HPV όπως η Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέχθηκαν από τη βάση δεδομένων για αναφορές ανεπιθύμητων ενεργειών εμβολίων, υπήρξαν τρεις αναφορές πρωτοπαθούς ωοθηκικής ανεπάρκειας σε 29 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου Gardasil 9 που έγιναν στις ΗΠΑ από το 2014 μέχρι το 2017. Σε καμία από τις τρεις περιπτώσεις δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να επιβεβαιωθεί με ιατρική διάγνωση η ωοθηκική ανεπάρκεια.

Πρόσφατη μελέτη που εξέτασε 200.000 νεαρές γυναίκες οι οποίες έκαναν διάφορα εμβόλια στην εφηβεία τους, συμπεριλαμβανομένου του εμβολίου HPV δεν βρήκε συσχετισμό μεταξύ του εμβολιασμού έναντι στον HPV και τον αυξημένο κίνδυνο πρωτοπαθούς ωοθηκικής ανεπάρκειας.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μεταξύ 58.871 νεαρών γυναικών που είχαν κάνει το εμβόλιο HPV, υπήρξε μόνο μία γυναίκα έδειξε τα συμπτώματα πρωτοπαθούς ωοθηκικής ανεπάρκειας, γεγονός που έδειξε ότι το εμβόλιο HPV είναι απίθανο να επηρεάζει τη γονιμότητα των νέων γυναικών.

HPV-VACCINATIO-EMBOLIO

Η μόλυνση με τον HPV επηρεάζει τη γονιμότητα ανδρών και γυναικών

Ειδικά στους άνδρες, ο ιός HPV επηρεάζει διάφορες παραμέτρους του σπέρματος, συμπεριλαμβανομένης της κινητικότητας των σπερματοζωαρίων.

Ο ιός HPV μπορεί επίσης να αυξήσει τον θάνατο των τροφοβλαστών και να μειώσει την εμφύτευση τροφοβλαστικών κυττάρων στη μήτρα.

Αυτοί οι παράγοντες μπορούν δυνητικά να αυξήσουν τον κίνδυνο αποβολής, να προκαλέσουν πρόωρη ρήξη μεμβρανών ή πρόωρο τοκετό.

Στις γυναίκες που κάνουν ενδομήτρια σπερματέγχυση, η μόλυνση με τον HPV σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά εγκυμοσύνης. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδειξη πως το εμβόλιο έναντι του HPV αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχούς εγκυμοσύνης.

Μελέτη του 2017, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Παιδιατρική και Περιγεννητική Επιδημιολογία, έδειξε μικρή συσχέτιση μεταξύ του εμβολιασμού κατά του HPV και των πιθανοτήτων σύλληψης, τόσο σε άνδρες όσο και γυναίκες (εκτός από τις γυναίκες με ιστορικό σεξουαλικά μεταδιδόμενων λοιμώξεων).

Οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις σχετίζονται με μειωμένη γονιμότητα, αλλά οι εμβολιασμένες γυναίκες με σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις φάνηκε πως είχαν σχεδόν τις ίδιες πιθανότητες να μείνουν έγκυοι με εκείνες που ποτέ δεν είχαν τέτοια λοίμωξη.

Η μελέτη δεν διαπίστωσε αρνητικές επιπτώσεις του εμβολιασμού έναντι του HPV στη γονιμότητα. Αντίθετα οι ερευνητές εκτίμησαν ότι μπορεί στην πραγματικότητα να προστατεύει τη γονιμότητα γυναικών που είχαν άλλες σεξουαλικώς μεταδιδόμενες λοιμώξεις.

“Η μελέτη μας πρέπει να καθησυχάσει όσους διστάζουν να εμβολιαστούν λόγω ανησυχίας για τη γονιμότητά τους”, δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης.

Ερευνητές στο Karolinska Institutet στη Σουηδία και Δανοί συνάδελφοί τους παρακολουθούσαν κορίτσια που είχαν εμβολιαστεί έναντι του HPV μέσω των μητρώων δεδομένων ασθενών. Στόχος τους να εξετάσουν τη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων ασθενειών και να διαπιστώσουν εάν υπάρχουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβολίου.

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι η συχνότητα των ασθενειών που εξέτασαν στα εμβολιασμένα κορίτσια σε σχέση με εκείνα που δεν είχαν εμβολιαστεί έναντι του HPV. Η μελέτη του 2103, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση BMJ, περιελάμβανε σχεδόν ένα εκατομμύριο κορίτσια από τη Σουηδία και τη Δανία, τα οποία γεννήθηκαν μεταξύ 1988 και 2000 και συνέκριναν περίπου 300.000 κορίτσια που είχαν εμβολιαστεί έναντι του HPV με 700.000 που δεν είχαν.

“Θα μπορούσατε να δείτε τη μελέτη μας ως μέρος ενός κοινωνικού συστήματος συναγερμού, το οποίο δεν μας προειδοποίησε για τυχόν ενδείξεις ως ο εμβολιασμός έναντι του HPV ενέχει κίνδυνο σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών”, είπε η επικεφαλής της έρευνας Dr. Lisen Arnheim-Dahlström, καθηγήτρια στο Karolinska Institutet . “Δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία που να συνδέουν το τρέχον ή το προηγούμενο εμβόλιο HPV με προβλήματα υπογονιμότητας”.

Η Dr.Lisen Arnheim-Dahlström τόνισε ωστόσο ότι “Λαμβάνοντας υπόψιν τα ερωτήματα που προέκυψαν από την αναφορά περιπτώσεων και την πρόσφατη ακαδημαϊκή διαμάχη για τις συστηματικές ανασκοπήσεις της ασφάλειας του εμβολίου HPV, είναι σαφές ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθεί κατά πόσον υπάρχουν κάποιοι λόγοι για να συσχετιστεί ο εμβολιασμός έναντι του HPV με οποιαδήποτε μείωση στη γονιμότητα ανδρών και γυναικών”.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι πολλές μελέτες για το εμβολιασμό έναντι του HPV έχουν δείξει ότι είναι ασφαλές και εξαιρετικά αποτελεσματικό στην πρόληψη λοιμώξεων που προκαλούν καρκίνο.

Όσον αφορά τις ανησυχίες σχετικά με τον εμβολιασμό και τη γονιμότητα οι αρμόδιοι κρατικοί οργανισμοί στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν βρει οποιαδήποτε πειστική απόδειξη ότι τα εμβόλια HPV προκαλούν πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια (POI), κατά την οποία οι ωοθήκες μίας γυναίκας σταματούν να λειτουργούν πριν από την ηλικία των 40 ετών.

Μελέτη του 2018 από το CDC’s Vaccine Safety Datalink που περιλάμβανε σχεδόν 200.000 γυναίκες δεν βρήκε αυξημένο κίνδυνο πρωτοπαθούς ωοθηκικής ανεπάρκειας μετά τον εμβολιασμό κατά του HPV.

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι πιθανότατα σε ένα μέρος των ασθενών με ανεξήγητη υπογονιμότητα, το αίτιο μπορεί να είναι η μόλυνση από τον ιό HPV. Επομένως, ο εμβολιασμός κατά του ιού πιθανότητα να ελαττώσει το ποσοστό της ανεξήγητης υπογονιμότητας.

Νέα ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες να σταματήσουν το βιολογικό τους ρολόι

Νέα για τη Γονιμότητα , , , , ,

Νέα ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες να σταματήσουν το βιολογικό τους ρολόι

Άρθρο του Ιάκωβου Σούση, Ιατρού Αναπαραγωγής

Από τη στιγμή που ένα κορίτσι φτάσει στην εφηβεία, τα ωάριά της αρχίζουν να ωριμάζουν και βαθμιαία μειώνεται η ποιότητά τους. Μία νέα επιστημονική ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες να παρατείνουν την αναπαραγωγική τους ηλικία.

Γενετιστές στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και συνάδελφοί τους από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανακάλυψαν έναν βιολογικό “διακόπτη” που καθυστερεί τη γήρανση του ωαρίου χωρίς να χειροτερεύσει η ποιότητά του.

Η έρευνα έγινε σε ένα μοκροσκοπικό είδος σκουλικιών που έχει μήκος μόλις ένα χιλιοστό και ονομάζεται C.elegans (καινοραβδίτης ο κομψός) επειδή, έχουν τον ίδιο αριθμό γονιδίων με τον άνθρωπο και τα ωάριά τους χρειάζονται μία μέρα για να ωριμάσουν (έχουν επίσης και νευρώνες, δέρμα, έντερο, μύες και άλλους ιστούς που μοιάζουν σε μορφή, λειτουργία και γενετικά χαρακτηριστικά με αυτά των ανθρώπων).

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η ανακάλυψή τους θα βοηθήσει να γίνει μεγαλύτερο το “γόνιμο παράθυρο” των γυναικών και να διατηρηθεί η καλή ποιότητα των ωαρίων τους και μετά τα 40 τους χρόνια.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τις αλλαγές σε κάθε ένα από τα 20.000 γονίδια του σκουληκιού κατά τη διάρκεια της δημιουργίας ώριμων ωαρίων και κατάφεραν να εντοπίσουν το γονίδιο (ogr-2) που ελέγχει το ρυθμό ωρίμανσής τους. Μελέτησαν επίσης τον βιοχημικό διακόπτη που ενεργοποιεί και απενεργοποιεί την ανάπτυξη των ωαρίων (MAP Kinase “MAPK”).

Όταν αφαίρεσαν το γονίδιο ogr-2 με τεχνολογία επεξεργασίας γονιδίων CRISPR, το MAPK άρχισε να υπερλειτουργεί και τα ωάρια των σκουληκιών γερνούσαν πολύ γρήγορα.

“Μελετήσαμε τον ρόλο του γονιδίου αφαιρώντας το από τη γονιδιακή αλληλουχία του σκουληκιού. Αυτομάτως, αυτά τα σκουλήκια έγιναν λιγότερο γόνιμα και τα ωάριά τους έμοιαζαν με τα ωάρια πιο ηλικιωμένων σκουληκιών”, είπαν οι ερευνητές.

Αυτά τα ευρήματα είναι πολύ σημαντικά επειδή τα γηρασμένα ωάρια είναι η βασική αιτία των γενετικών ανωμαλιών, των αποβολών και της υπογονιμότητας. Καθώς γερνούν τα ωάρια μίας γυναίκας, αναπτύσσονται ανωμαλίες.

Αν και η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) δίνει τη δυνατότητα στους γιατρούς να επιλέγουν τα καλύτερα ωάρια, οι γυναίκες άνω των 35 ετών έχουν λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν ένα υγιές μωρό με τα δικά τους ωάρια. Για γυναίκες άνω των 42 ετών, οι πιθανότητες αυτές είναι ακόμη μικρότερες.

Καθώς οι γυναίκες στον δυτικό κόσμο γίνονται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία για πρώτη φορά μητέρες, η επιστημονική κοινότητα κάνει “αγώνα δρόμου” για να βρει το κλειδί για την επιβράδυνση της ωρίμανσης των ωαρίων. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να βρεθούν οι μηχανισμοί που ελέγχουν την ανάπτυξη των ωοθηκών και τη γήρανση των ωαρίων.

Αν και στα αρχικά στάδια της ακόμα, η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να επηρεάσει τη διαχείριση της γονιμότητας της γυναίκας κατά δύο τρόπους.
Πρώτον: μικρή αύξηση του ισοδύναμου του ogr-2 μέσω ενός πρόσθετου τροφίμων. Αυτό θα μπορούσε να κάνει τις γυναίκες να διατηρούν την καλή ποιότητα των ωαρίων μέχρι να είναι έτοιμες να τα χρησιμοποιήσουν.

Δεύτερον: καταστολή του MAPK κατά τη διάρκεια των κύκλων εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό θα βοηθούσε τις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας να ωριμάσουν τα ωάριά τους κατά τρόπο σωστό και έτσι να αυξηθούν οι πιθανότητες να αποκτήσουν ένα υγιές μωρό.

Visit Us On FacebookVisit Us On Google PlusVisit Us On Linkedin