About Jacob Soussis

Posts by Jacob Soussis:

Endometriosis: Cellular mapping study could lead to new treatments

Endometriosis: Cellular mapping study could lead to new treatments

Researchers have analyzed almost 400,000 cells in order to build a detailed profile of endometriosis.

 

Endometriosis affects roughly 10% of people who menstruate. In endometriosis, tissue similar to the uterine lining grows elsewhere in the body, causing painful, heavy periods, abdominal and pelvic pain, and a range of other symptoms.

 

More research is needed for this condition for which there is still no cure, diagnosis can take many years, and treatments are often ineffective.

 

New research analyzing almost 400,000 cells has revealed a detailed molecular profile of endometriosis, which may help improve diagnostic and therapeutic options for people with the condition.

 

Endometriosis is “a systemic disease that is often painful and chronic.” According to the World Health Organization (WHO), it affects around 190 million people — some 10% of people who menstruate worldwide.

 

People with the condition experience debilitating symptoms, due to the growth of tissue similar to the uterine lining, or endometrium, elsewhere in the body.

 

Symptoms may include:

  • heavy and painful periods
  • spotting between periods
  • pain during sexual intercourse or when emptying the bladder or bowels
  • abdominal, lower back, and pelvic pain

 

Currently, there is no cure for endometriosis, but symptoms can be treated with medications, such as nonsteroidal anti-inflammatories (NSAIDs), birth control pills, hormonal IUD, surgery, or a combination of these treatments.

 

Dr. Steven Vasilev, board-certified integrative gynecologic oncologist and medical director of integrative gynecologic oncology at Providence Saint John’s Health Center and Professor at Saint John’s Cancer Institute in Santa Monica, CA, explained the issues to Medical News Today:

 

“Endometriosis diagnosis and treatment today remains surgical, based on removing or destroying endometriotic lesions growing on the peritoneum (internal skin-like lining of the body) and ovaries, combined with various hormonal modulations. There has not been a major clinical advance in endometriosis diagnosis and treatment outside these relatively narrow parameters in decades.”

 

Now, a new study led by researchers from Cedars-Sinai Medical Center in Los Angeles, CA, published in Nature Genetics, has analyzed almost 400,000 cells to generate cellular and molecular profiles of endometrial cells.

 

Its findings may lead to easier diagnosis and more effective treatments for endometriosis.

 

Raising awareness

 

Although endometriosis affects 10% of people who menstruate, there is a lack of research into the condition. To date, there has been little cellular data about endometriosis.

 

This, says Dr. Kate Lawrenson, research scientist, co-senior and corresponding author of the study, and associate professor of obstetrics and gynecology and biomedical sciences at Cedars-Sinai, is why they undertook this research:

 

“Endometriosis has a devastating effect on so many people, and is remarkably common. Unfortunately, it is also one of the most underfunded diseases there is, and many basic questions remain unanswered — which is why this research provides a huge leap forward in understanding the biology of his disease.”

 

“I hope that work like ours can help bring conversations about endometriosis into the forefront, to improve awareness and also increase much-needed funding for endometriosis research,” she told MNT.

 

Cell research

 

In this new study, the researchers used state-of-the-art methods to analyze more than 370,000 cells from 21 participants, 17 of whom had endometriosis and four who did not.

 

They sampled different tissues — peritoneal endometriosis, ovarian endometriomas, eutopic endometrium samples, and uninvolved ovary tissues. Eutopic endometrium and uninvolved ovary tissues came from people with and without endometriosis.

 

“The methodology of the study is basic molecular biology. It has done something I have not seen in other endometriosis studies, which is [to] try and break down the various characteristics of endometriosis-type cells depending on [the] body location of the lesion. It is cataloging the cell type and surrounding microenvironment,” Dr. G. Thomas Ruiz, OB/GYN lead at MemorialCare Orange Coast Medical Center in Fountain Valley, CA, not involved in this study, explained for MNT.

 

The researchers analyzed the cells using droplet-based single-cell RNA sequencing. This method identifies which genes are transcribed to make RNA, determining which proteins the cell makes.

 

By identifying which genes are transcribed, researchers can see differences between the types of cells under investigation.

 

Using this method, the researchers identified molecular differences between the major subtypes of endometriosis, including peritoneal endometriosis and ovarian endometrioma.

 

Dr. Lawrenson explained their findings: “We saw a number of differences when we compared endometriosis cells to endometrium. The endometriosis cells are responding differently to hormones and communicate differently with the immune system.”

 

“The fact that they are behaving so differently is really exciting, as it potentially provides us with new opportunities for therapeutic targeting,” she added.

 

Pointers for diagnosis and treatment

 

“This atlas of molecular findings will help researchers move the ball forward towards achieving earlier diagnosis, differentiation between subtypes of endometriosis, a better understanding of the overlap with ovarian cancer in a small but significant percentage of endometriosis patients, and insights into eventual development of molecularly targeted therapy for endometriosis,” said Dr. Vasilev.

 

So could this research lead the way to new diagnosis and treatment methods? Dr. Lawrenson believes so, and is investigating potential diagnostics for the condition:

 

“We urgently need a blood test for endometriosis and this is now one of our top research priorities in the laboratory. We were encouraged to see that in endometriosis, multiple cell types overproduce the same genes, which should make it easier to detect those genes in the blood.”

 

The research discovered that endometriosis cells and normal cells respond differently to the immune system. New therapies that target the immune system might prove effective in treating the condition, as Dr. Lawrenson explained.

 

“Recent advances suggest that we might be able to treat endometriosis by correcting how the immune system responds to lesions. This is particularly exciting because there might be immune therapies used for other diseases that could be rapidly repurposed for the treatment of endometriosis,” she told MNT.

 

There is still a need for further research, and Dr. Ruiz suggested directions this research might take: “Endometrioma, superficial versus deep infiltrating had very specific cellular characteristics. The next step would be in vitro studies to see if various endometriosis cell types act differently to current hormone treatments.”

 

With the mapping of endometriosis, this research has highlighted potential diagnostic and treatment pathways for investigation — it can only be good news for the many people with this debilitating condition.

 

https://www.nature.com/articles/s41588-022-01254-1

 

Συστατικό των φύλλων της ελιάς χρήσιμο στην καταπολέμηση της ενδομητρίωσης

Συστατικό των φύλλων της ελιάς χρήσιμο στην καταπολέμηση της ενδομητρίωσης

Μία στις 10 γυναίκες παγκοσμίως υπολογίζεται ότι πάσχει από ενδομητρίωση, συμπτώματα της οποίας είναι ο πυελικός πόνος (στη λεκάνη), κράμπες περιόδου και υπογονιμότητα.

Στην ενδομητρίωση, ιστός όμοιος με εκείνον του ενδομητρίου (της «φόδρας» της μήτρας) αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα.  Αυτός ο ιστός μπορεί να αναπτυχθεί και να αιμορραγεί, προκαλώντας πόνο και άλλα συμπτώματα.

Η ενδομητρίωση συνδέεται με τα οιστρογόνα, μια ορμόνη που παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των αναπαραγωγικών λειτουργιών της γυναίκας. Τα οιστρογόνα επηρεάζουν και άλλα όργανα όπως την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία, τα οστά, τους μαστούς, το δέρμα, τα μαλλιά, τους βλεννογόνους, τους πυελικούς μύες και τον εγκέφαλο» είπε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Sang Jun Han, αναπληρωτής καθηγητής μοριακής και κυτταρικής βιολογίας στο Κέντρο Αναπαραγωγικής Ιατρικής στο Baylor College of Medicine.

Η σχέση της ενδομητρίωσης με τα οιστρογόνα και τη φλεγμονή είναι η βάση για τις υπάρχουσες θεραπείες, που μειώνουν τα οιστρογόνα και καταπολεμούν τη φλεγμονή.

«Οι υπάρχουσες θεραπείες για την ενδομητρίωση όμως, δεν είναι πολύ αποτελεσματικές, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα υποτροπής και έχουν επιπτώσεις σε άλλους ιστούς που επηρεάζονται από τα οιστρογόνα. Εμείς αναζητούμε μια καλύτερη θεραπεία για αυτήν την πάθηση», είπαν οι ερευνητές.

Δεδομένου ότι η ενδομητρίωση είναι μια ασθένεια που εξαρτάται από τα οιστρογόνα, οι υποδοχείς οιστρογόνου (ERs) ER-άλφα και ER-βήτα, οι οποίοι «μεταφέρουν» την επίδραση των ορμονών στα κύτταρα, παίζουν ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη της ενδομητρίωσης.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο ER-βήτα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ενδομητρίωσης. «Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η επιλεκτική καταστολή της δραστηριότητας του ER-βήτα θα μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία της πάθησης χωρίς να υπάρχουν οι παρενέργειες των ορμονικών θεραπειών που υπάρχουν και στοχεύουν τον ER-άλφα», είπαν οι ερευνητές.

Οι ερευνητές εργάστηκαν με κύτταρα στο εργαστήριο και εξέτασαν φυσικά προϊόντα αναζητώντας ενώσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης σε μη ορμονικές θεραπείες.

Η ομάδα διαπίστωσε ότι η ελευρωπαΐνη, ένα φυσικό συστατικό που βρίσκεται στα φύλλα της ελιάς, αναστέλλει επιλεκτικά τη δραστηριότητα του ER-βήτα, αλλά όχι τη δραστηριότητα του ER-άλφα, και καταστέλλει αποτελεσματικά την ανάπτυξη εστιών ενδομητρίωσης σε ποντίκια και σε ανθρώπινο ιστό ενδομητρίωσης σε μοντέλα ποντικών.

Η θεραπεία με ελευρωπαΐνη φάνηκε πως δεν ήταν ούτε τοξική για το ήπαρ ούτε επηρέασε την ικανότητα των θηλυκών ποντικών να αποκτήσουν απογόνους. Στα ποντίκια με ενδομητρίωση, η ελευρωπαΐνη βελτίωσε τα ποσοστά εγκυμοσύνης.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτά τα πολλά υποσχόμενα ευρήματα, καθώς υποστηρίζουν την περαιτέρω διερεύνηση της αξίας της ελευρωπαΐνης ως φυσική θεραπεία για την ενδομητρίωση.

Η ελευρωπαΐνη είναι πιο φθηνή από την ορμονική θεραπεία και τα ευρήματά μας δείχνουν ότι είναι πιο ασφαλής από τις υπάρχουσες θεραπείες», είπαν οι ερευνητές.

 

https://jbiomedsci.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12929-022-00883-2

Study seeks to look for a better treatment for endometriosis

Study seeks to look for a better treatment for endometriosis

Up to 15% of women of reproductive age in the United States suffer from endometriosis, a condition characterized by pelvic pain, menstrual cramps and infertility. Endometriosis develops when tissue like the lining on the inside of the womb grows outside of the uterus. This growth may swell and bleed, leading to pain and other symptoms.

Endometriosis depends on estrogen, a hormone well known for regulating a woman’s reproductive functions. Estrogen also affects other organs such as the heart and blood vessels, bones, breasts, skin, hair, mucous membranes, pelvic muscles and the brain” said Dr. Sang Jun Han, corresponding author, associate professor of molecular and cellular biology and in the Center for Reproductive Medicine at Baylor College of Medicine.

Endometriosis’ dependence on estrogen and inflammation has guided treatments that are based on systematically removing estrogen and using anti-inflammatory drugs. “However, current endometriosis treatments have low efficacy, high recurrence rate and cause adverse effects in other tissues affected by estrogen,” said Han, who also is a member of Baylor’s Dan L Duncan Comprehensive Cancer Center. “Our goal in this study published in the Journal of Biomedical Science was to look for a better treatment for this condition.”

Since endometriosis is an estrogen-dependent disease, estrogen receptors (ERs) ER-alpha and ER-beta, which mediate the hormones’ effects on cells, play essential roles in the development and progression of the condition. Previous work by the Han lab and others has shown that ER-beta contributes significantly to the progression of endometriosis. “These findings suggest that selectively suppressing the activity of ER-beta could help treat the condition without side effects of current hormonal therapies targeting ER-alpha,” said first author Dr. Yuri Park, a postdoctoral associate in the Department of Molecular and Cellular Biology at Baylor.

Working with cells in the lab, Han and his colleagues screened a library of natural products searching for compounds that could be used to treat endometriosis as non-hormonal therapies.

The team found that oleuropein, a natural component found in olive leaves, selectively inhibits ER-beta activity, but not ER-alpha activity, and effectively suppresses the growth of mouse and human endometriosis lesions in mouse models.

“In addition, oleuropein treatment was neither toxic to the liver nor did it affect the ability of female mice to have offspring,” Han said. “In mice with endometriosis, oleuropein improved the pregnancy rate. We are excited by these promising findings as they support further exploration of the value of oleuropein as naturopathy for human endometriosis treatment. Oleuropein is less expensive than hormonal therapy, and our current findings suggest that it is safer than current treatments.”

Other contributors to this work include Yeon Jean Cho, Nuri Sung, Mi Jin Park, Xiaoming Guan, William E. Gibbons and Bert W. O’Malley. The authors are affiliated with Baylor College of Medicine.

This study was supported by the Eunice Kennedy Shriver National Institute of Child Health and Human Development (NICHD) grant R01HD098059.

https://jbiomedsci.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12929-022-00883-2

 

Endometriosis associated with higher risk for endometrial hyperplasia and cancer

Endometriosis associated with higher risk for endometrial hyperplasia and cancer

The risks for endometrial hyperplasia and endometrial cancer were significantly higher in women with than without endometriosis.

The risks were higher in women aged <45 years and in those with BMI <23 kg/m2.

Why this matters

Findings suggest that periodic surveillance of the endometrium in women with endometriosis is needed, as it can result in earlier diagnosis and treatment of endometrial hyperplasia and endometrial cancer.

Study design

A population-based observational study of 147,869 women who were diagnosed with endometriosis from 2002 to 2017 and 2,957,380 matched individuals without endometriosis.

Key results

About 16,377 women were diagnosed with endometrial hyperplasia, and 1795 women were diagnosed with endometrial cancer over 19,931,794 person-years of follow-up.

Women with endometriosis compared with those without it were at significantly higher risk for:

  • Endometrial hyperplasia (aHR, 1.85; 95% CI, 1.75-1.95).
  • Endometrial cancer (aHR, 1.35; 95% CI, 1.12-1.63).

The risks for endometrial hyperplasia and endometrial cancer were greater in:

  • Women diagnosed with endometriosis before 45 years of age (aHR, 2.16; 95% CI, 2.02-2.30 and aHR, 1.56; 95% CI, 1.18-2.06).
  • Women with BMI <23 kg/m2 (aHR, 2.14; 95% CI, 1.99-2.30 and aHR, 1.38; 95% CI, 1.03-1.85).
  • Women who had experienced menarche at age < 15 years (aHR, 1.99; 95% CI, 1.84-2.15 and aHR, 1.43; 95% CI, 1.06-1.91).

A diagnosis of endometriosis did not affect survival in patients with endometrial cancer.

 

Read more: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36357191/

Η ενδομητρίωση σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο υπερπλασίας και καρκίνου του ενδομητρίου

Η ενδομητρίωση σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο υπερπλασίας και καρκίνου του ενδομητρίου

Ο κίνδυνος να εμφανίσει μία γυναίκα υπερπλασία του ενδομητρίου και καρκίνο του ενδομητρίου φάνηκε πως είναι σημαντικά υψηλότερος στις γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας μελέτης.

Τα στοιχεία έδειξαν ότι ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος σε γυναίκες ηλικίας κάτω των 45 ετών και σε εκείνες με δείκτη μάζας σώματος κάτω του 23 kg/m2.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι απαιτείται περιοδική παρακολούθηση του ενδομητρίου σε γυναίκες με ενδομητρίωση, ώστε να υπάρξει έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της υπερπλασίας του ενδομητρίου και του καρκίνου του ενδομητρίου.

Στη νέα πληθυσμιακή μελέτη παρατήρησης αναλύθηκαν στοιχεία για 147.869 γυναίκες που είχαν διαγνωστεί με ενδομητρίωση από το 2002 έως το 2017 και για 2.957.380 γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση.

Συνολικά 16.377 γυναίκες διαγνώστηκαν με υπερπλασία του ενδομητρίου και 1.795 γυναίκες διαγνώστηκαν με καρκίνο του ενδομητρίου.

Τα βασικά ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση διατρέχουν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο (σε σχέση με γυναίκες που δεν πάσχουν από τη νόσο) για:

  • Υπερπλασία ενδομητρίου (1,85 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)
  • Καρκίνο του ενδομητρίου (1,35 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)

Ο κίνδυνος υπερπλασίας του ενδομητρίου και καρκίνου του ενδομητρίου ήταν μεγαλύτερος σε γυναίκες:

  • που διαγνώστηκαν με ενδομητρίωση πριν από την ηλικία των 45 ετών (2,16 φορές μεγαλύτερο κίνδυνος)
  • με δείκτη μάζας σώματος κάτω του 23kg/m2 (2,14 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)
  • που είχαν εμφανίσει εμμηναρχή (πρώτη περίοδο) σε ηλικία κάτω των 15 ετών (1,99 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο)

Η ύπαρξη διάγνωσης ενδομητρίωσης δεν επηρέασε τη συνολική επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο του ενδομητρίου.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36357191/

Νέο τεστ είναι πιο αποτελεσματικό στη διάγνωση του καρκίνου του ενδομητρίου

Νέο τεστ είναι πιο αποτελεσματικό στη διάγνωση του καρκίνου του ενδομητρίου

Ένα νέο, φθηνό μοριακό τεστ PCR φάνηκε ότι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό στη διάγνωση του καρκίνου του ενδομητρίου και μπορεί να μειώσει την ανάγκη για επεμβατικές διαγνωστικές διαδικασίες.

Ερευνητές από το University College του Λονδίνου (UCL) και το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Μεταφραστικής Ογκολογίας και Πρόληψης του Ίνσμπρουκ στην Αυστρία, κατάφεραν να ανιχνεύουν με το νέο τεστ επιγενετικές αλλαγές που δείχνουν εάν μια γυναίκα έχει καρκίνο του ενδομητρίου. Το νέο τεστ PCR γίνεται με δείγματα που λαμβάνονται από τον τράχηλο ή τον κόλπο.

Τα συμπτώματα του καρκίνου του ενδομητρίου περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων αιμορραγία, πόνο στη μέση και στη λεκάνη, έντονο πόνο κατά τη διάρκεια του σεξ και αίμα στα ούρα.

Μέχρι τώρα, για να γίνει η διάγνωση αρχικά γίνεται ένα διακολπικό υπερηχογράφημα για τη μέτρηση του πάχους του ενδομητρίου, το οποίο όμως είναι χρήσιμο μόνο σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Καθώς ορισμένες γυναίκες θα έχουν παχύτερο από το συνηθισμένο ενδομήτριο, αλλά δεν έχουν καρκίνο, είναι πιθανό να γίνουν πολλές περιττές επεμβατικές εξετάσεις, όπως η υστεροσκόπηση και βιοψίες.

Ο καθηγητής Martin Widschwendter, από το Πανεπιστήμιο του Ίνσμπρουκ και το Τμήμα Γυναικείου Καρκίνου του UCL, είπε: «Το πιο σημαντικό είναι ότι χρησιμοποιώντας το τεστ μας, πολύ λιγότερες γυναίκες που παρουσιάζουν αιμορραγία θα χρειαστεί να υποβληθούν σε επεμβατικές διαγνωστικές διαδικασίες».

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 1.288 δείγματα που ελήφθησαν από τον τράχηλο γυναικών κατά τη διάρκεια εξετάσεων (τεστ-Παπ), τα οποία συλλέχθηκαν από μια μεγάλη ομάδα ερευνητών σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ορισμένες από τις γυναίκες έπασχαν από καρκίνο του ενδομητρίου και άλλες όχι.

Το τεστ εντόπισε επιτυχώς και τους οκτώ καρκίνους του ενδομητρίου σε μια ομάδα 63 γυναικών που είχαν παρουσιάσει μετεμμηνοπαυσιακή αιμορραγία. Το τεστ αποδείχθηκε ότι είναι πιο αποτελεσματικό σε σχέση με τα διακολπικά υπερηχογραφήματα που είχαν ακρίβεια 89%.

Συγκεκριμένα το τεστ μπόρεσε να αναγνωρίσει σωστά τον καρκίνο του ενδομητρίου σε ποσοστό:

  • 97,2% στην ομάδα που είχε δώσει δείγμα από τον τράχηλο της μήτρας
  • 90,1% στην ομάδα που συνέλεξαν μόνες τους το δείγμα
  • 100% στην ομάδα που το δείγμα είχε συλλέξει επαγγελματίας υγείας

Το ψευδώς θετικό ποσοστό του τεστ ήταν επίσης χαμηλότερο από ό,τι για τις παραδοσιακές εξετάσεις, όπως το διακολπικό υπερηχογράφημα.

Τα πρώιμα αποτελέσματα δείχνουν ότι το τεστ ήταν εξίσου αποτελεσματικό για όλες τις ομάδες – ανεξάρτητα από την ηλικία, την εθνικότητα, αν η γυναίκα ήταν πριν ή μετά την εμμηνόπαυση, αλλά και το στάδιο, τον βαθμό και τον τύπο του καρκίνου.

Το νέο τεστ θα μπορούσε να προσφέρει έναν εύκολο και χαμηλού κόστους τρόπο για τον πιο αποτελεσματικό έλεγχο των γυναικών με συμπτώματα καρκίνου του ενδομητρίου.

 

https://ascopubs.org/doi/full/10.1200/JCO.22.00266

Women with endometriosis may face higher risk of stroke

Women with endometriosis may face higher risk of stroke

A new, large prospective study analyzed data of 112,056 women over 28 years.

Using models to adjust for potential confounding factors, the study concluded that women with endometriosis had a 34% greater risk of stroke.

About 10% of women of reproductive age are known to have endometriosis, which is a chronic and often painful condition where tissue similar to the tissue that lines the uterus grows outside that organ.

Earlier research, including this 2016 study, has found endometriosis to be associated with an increased risk of coronary heart disease.

“Prior research from our team observed an association between endometriosis and increased risk of hypertension, high cholesterol, and myocardial infarction,” Leslie Farland, Sc.D., first author of the study and assistant professor of epidemiology and biostatistics at the University of Arizona in Tucson, explained in an email to Medical News Today.

 

“Given that these conditions are associated with stroke risk, we wanted to understand if women with endometriosis also had an elevated risk of stroke,” Prof. Farland said.

 

Endometriosis and stroke risk

 

The researchers designed their study to overcome limitations found in other studies looking at endometriosis and the risk of stroke, which included following up with participants over short durations and limited accounting for potential confounding factors.

For their study, the researchers looked at participants of the Nurses’ Health Study II (NHSII): 116,429 women who were nurses between the ages of 25 and 42 in 1989. Participants in the NHSII were mailed questionnaires every two years through 2017 that asked questions about diseases and risk factors.

 

Next, researchers excluded NHSII participants who had a history of stroke, myocardial infarction, cancer (other than nonmelanoma skin cancer) or a coronary artery bypass grafting before June of 1989 or who had an endometriosis diagnosis that was not confirmed by laparoscope. That left 112,056 participants, with 5,244 of those having endometriosis. Among the selected participants, there were 893 incidents of strokes over 28 years of follow-up.

 

The researchers used models adjusted for possible risk factors including the participants’ alcohol intake, menstrual cycle pattern in adolescence and physical activity. Additionally, researchers considered whether the risk of stroke could be influenced by other factors such as high blood pressure, having a hysterectomy and postmenopausal hormone therapy.

 

Absolute risk of stroke remains low

 

Researchers found women with a history of endometriosis had a 34% greater risk of stroke than women without a history of endometriosis in models adjusted for potential confounding factors.

 

“This is important to note but not an exceptionally high increased risk,” cautioned Stacey Missmer, Sc.D., another author of the study and a professor of obstetrics, gynecology and reproductive biology at the Michigan State University College of Human Medicine, told MNT. “Also, the absolute risk for any individual in their lifetime for stroke still remains quite low.”

 

Researchers found the association between endometriosis and increased risk of stroke to be partially mediated by occurrences of hysterectomies (the removal of the uterus) or oophorectomies (removal of the ovaries).

 

“We were able to calculate that about 40% of it could be … caused by the high prevalence of hysterectomy, with and without oophorectomy, but that means that there’s an additional 60% that … can’t be attributed to that, that must have other factors in play,” Prof. Missmer explained.

 

The association was also partially mediated by postmenopausal hormone therapy, beginning menopause at 45 years old or earlier as well as having a history of hypertension or high cholesterol. No significant differences were seen in the relationship between endometriosis and stroke across multiple factors including age, body mass index or history of infertility.

 

For this study, most participants (93%) were white women. However, Prof. Farland explained to MNT that “we would expect the findings of our study to be generalizable to other racial and ethnic groups.”

 

Real-world implications

 

Dr. Ken Sinervo, medical director for the Center for Endometriosis Care in Atlanta told MNT that endometriosis is too often “poorly managed by hysterectomy, which may be unnecessary in many cases.”

 

“The result is an increased risk of cardiovascular diseases, which could otherwise be largely avoided with proper use of Laparoscopic Excision,” Dr. Sinervo wrote, referring to the procedure where a surgeon makes small incisions in the patient’s lower abdomen. Through those, surgeons will insert a camera to look for endometriosis lesions which they remove using a laparoscope.

 

Prof. Missmer said she hopes this study will raise awareness among health practitioners and endometriosis patients about the risks of hysterectomies.

 

“As this evidence builds of a relationship between that particular surgery and other lifelong, increased risk factors, women need to be more aware that there can be these other impacts of having those surgeries and the clinicians who care for them need to also be aware of that as well,” she explained.

 

Additionally, Prof. Missmer stressed that it’s important for health practitioners and endometriosis patients to be cognizant that endometriosis can impact a woman’s cardiovascular and cerebrovascular health.

 

“It means that primary care physicians, not just gynecologists need to be … monitoring and paying attention to all of the symptoms and risk factors of a patient with endometriosis,” she added.

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν εγκεφαλικό

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν εγκεφαλικό

Μια νέα, μεγάλη προοπτική μελέτη ανέλυσε δεδομένα 112.056 γυναικών άνω των 28 ετών. Χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα μαθηματικά μοντέλα, η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν 34% μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου σε σχέση με τις γυναίκες που δεν πάσχουν από τη γυναικολογική αυτή ασθένεια.

 

Υπολογίζεται ότι 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν ενδομητρίωση, που είναι μία χρόνια, επώδυνη γυναικολογική πάθηση, στην οποία ιστός παρόμοιος με τον ιστό που καλύπτει εσωτερικά, σαν φόδρα τη μήτρα, αναπτύσσεται σε άλλα σημεία του οργανισμού, συνήθως στην πυελική χώρα (λεκάνη).

 

Προηγούμενη μελέτη της ίδιας ερευνητικής ομάδας είχε δείξει ότι η ενδομητρίωση σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου.

 

«Είχαμε παρατηρήσει συσχέτιση μεταξύ της ενδομητρίωσης και του αυξημένου κινδύνου υπέρτασης, υψηλής χοληστερόλης και εμφράγματος του μυοκαρδίου», είπε ο επικεφαλής της μελέτης.

 

«Δεδομένου ότι αυτές οι παθήσεις σχετίζονται με τον κίνδυνο εγκεφαλικού, θέλαμε να καταλάβουμε εάν οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν επίσης αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού».

 

Ενδομητρίωση και κίνδυνος εγκεφαλικού

 

Οι ερευνητές άντλησαν δεδομένα από τη μεγάλη Μελέτη Νοσηλευτών Υγείας ΙΙ (NHSII) στην οποία είχαν λάβει μέρος 116.429 γυναίκες που ήταν νοσοκόμες μεταξύ 25 και 42 ετών το 1989. Οι συμμετέχοντες στο NHSII απαντούσαν κάθε δύο χρόνια έως το 2017 σε ερωτηματολόγια σχετικά με ασθένειες και παράγοντες κινδύνου.

 

Αφαίρεσαν τις γυναίκες που είχαν ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου, εμφράγματος του μυοκαρδίου, καρκίνου (εκτός από μη μελανωματικό καρκίνο του δέρματος) ή είχαν κάνει bypass πριν τον Ιούνιο του 1989, αλλά και αυτές που είχαν διάγνωση ενδομητρίωσης χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί λαπαροσκοπικά.

 

Από τις 112.056 που συμμετείχαν στη νέα μελέτη, 5.244 είχαν ενδομητρίωση. Στα 28 χρόνια παρακολούθησης, υπήρξαν 893 περιστατικά εγκεφαλικών επεισοδίων.

 

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μοντέλα προσαρμοσμένα για πιθανούς παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένης της πρόσληψης αλκοόλ, του εμμηνορροϊκού κύκλου στην εφηβεία και της φυσικής δραστηριότητας. Επιπλέον, οι ερευνητές εξέτασαν εάν ο κίνδυνος εγκεφαλικού θα μπορούσε να επηρεάζεται από άλλους παράγοντες όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υστερεκτομή και η μεταεμμηνοπαυσιακή ορμονοθεραπεία.

 

 

Ο απόλυτος κίνδυνος εγκεφαλικού παραμένει χαμηλός

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες με ιστορικό ενδομητρίωσης είχαν 34% μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού από τις γυναίκες χωρίς ιστορικό ενδομητρίωσης.

 

«Είναι αξιοσημείωτος, αλλά όχι εξαιρετικά υψηλός κίνδυνος. Ο απόλυτος κίνδυνος για οποιονδήποτε άνθρωπο να πάθει στη ζωή του εγκεφαλικό παραμένει αρκετά χαμηλός», είπαν οι ερευνητές.

 

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η συσχέτιση μεταξύ της ενδομητρίωσης και του αυξημένου κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου οφείλεται εν μέρει στην υστερεκτομή (αφαίρεση της μήτρας) ή ωοθηκεκτομή (αφαίρεση των ωοθηκών) που είχαν κάνει οι γυναίκες.

 

«Υπολογίσαμε ότι περίπου το 40% των περιστατικών θα μπορούσε να έχει προκληθεί από το υψηλό ποσοστό υστερεκτομών, με και χωρίς ωοθηκεκτομή. Αυτό σημαίνει ότι  υπάρχει ένα επιπλέον 60% που οφείλεται σε άλλους παράγοντες», είπε ο επικεφαλής της μελέτης.

 

Ένας άλλος παράγοντας κινδύνου φάνηκε πως είναι η  μετεμμηνοπαυσιακή ορμονοθεραπεία, σε περιπτώσεις που η γυναίκα μπήκε στην εμμηνόπαυση στα 45 ή νωρίτερα, καθώς και όταν υπήρχε ιστορικό υπέρτασης ή υψηλής χοληστερόλης.

 

Από την ανάλυση των στοιχείων δεν φάνηκε να αυξάνεται ο κίνδυνος εγκεφαλικού στις γυναίκες με ενδομητρίωση ανάλογα με την ηλικία τους, τον δείκτη μάζας σώματος ή το ιστορικό υπογονιμότητας.

 

«Η υστερεκτομή μπορεί να είναι περιττή σε πολλές περιπτώσεις ενδομητρίωσης. Το αποτέλεσμα είναι ένας αυξημένος κίνδυνος καρδιαγγειακών παθήσεων, οι οποίες διαφορετικά θα μπορούσαν να αποφευχθούν σε μεγάλο βαθμό με τη σωστή χρήση της λαπαροσκοπικής εκτομής, είπαν οι ερευνητές.

 

Οι ερευνητές τόνισαν πως ελπίζουν ότι αυτή η μελέτη θα ευαισθητοποιήσει τους επαγγελματίες υγείας και τις ασθενείς με ενδομητρίωση σχετικά με τους κινδύνους της υστερεκτομής.

 

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η ενδομητρίωση μπορεί να επηρεάσει την καρδιαγγειακή και υγεία των αγγείων του εγκεφάλου μιας γυναίκας. Οι γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης και όχι μόνο οι γυναικολόγοι πρέπει να παρακολουθούν και να δίνουν την πρέπουσα προσοχή σε όλα τα συμπτώματα και τους παράγοντες κινδύνου μίας ασθενούς με .

 

 

Ενδομητρίωση: Νέα προσέγγιση στη διάγνωση και θεραπεία

Ενδομητρίωση: Νέα προσέγγιση στη διάγνωση και θεραπεία
Ευρωπαίοι ερευνητές δημιούργησαν επικαιροποιημένες κατευθυντήριες οδηγίες για τη διάγνωση και τη θεραπεία της ενδομητρίωσης, προσθέτοντας νέα στοιχεία σε πέντε βασικούς τομείς για τη διαχείριση της πάθησης.
Οι νέες κατευθυντήριες οδηγίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις ασθενείς και τους ιατρούς να κατανοήσουν καλύτερα και να διαχειριστούν την ενδομητρίωση.
Στις γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση, ιστός παρόμοιος με αυτόν του ενδομητρίου (της φόδρας της μήτρας) αναπτύσσεται εκτός μήτρας, σε άλλα σημεία του σώματος.
Υπολογίζεται ότι περίπου 190 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια αναπαραγωγικής ηλικίας πάσχουν από ενδομητρίωση, δηλαδή η 1 στις 10 γυναίκες.
Αρκετές φορές η ενδομητρίωση δεν έχει συμπτώματα, αλλά στις περισσότερες γυναίκες παρουσιάζονται κυρίως τα εξής:
• έντονος πόνος στην κοιλιά, παρόμοιος με τις κράμπες της περιόδου
• χρόνιος πόνος στη μέση και τη λεκάνη
• έντονος πόνος στην περίοδο
• μη φυσιολογικές περίοδοι
• πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή
• προβλήματα του εντέρου και του ουροποιητικού, όπως πόνος, διάρροια, δυσκοιλιότητα και «πρήξιμο»
• αίμα στα κόπρανα ή στα ούρα
• ναυτία και έμετος
• κόπωση
• κηλίδες αίματος ή αιμορραγία μεταξύ των περιόδων
• υπογονιμότητα
Αν και η ενδομητρίωση είναι μία συνηθισμένη πάθηση, πολύ συχνά οι γυναίκες έχουν διάγνωση μόνο αφού περάσουν 8-12 χρόνια από τη στιγμή που εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα.
Σε πρόσφατη έκθεση, η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας (ESHRE) αναφέρεται σε νέες οδηγίες κλινικής πρακτικής για τη διάγνωση και τη θεραπεία της ενδομητρίωσης.
Στις επικαιροποιημένες κατευθυντήριες οδηγίες υπάρχουν σημαντικές αλλαγές.
Διάγνωση
Στις προηγούμενες κατευθυντήριες οδηγίες, που είχαν εκδοθεί το 2014, η λαπαροσκόπηση (χειρουργική επέμβαση με μικρές τομές στην κοιλιά για την εισαγωγή μιας κάμερας) θεωρείτο «ο χρυσός κανόνας» ως διαγνωστικό εργαλείο.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στις μεθόδους απεικόνισης, ο κίνδυνος που υπάρχει σε κάθε χειρουργική επέμβαση, η περιορισμένη πρόσβαση σε εξειδικευμένους χειρουργούς και το κόστος, ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν την ESHRE να συνιστά πλέον τη λαπαροσκόπηση μόνο εάν τα αποτελέσματα της απεικόνισης είναι αρνητικά και οι υπάρχουσες θεραπείες αποδεικνύονται ανεπιτυχείς ή είναι ακατάλληλες.
Θεραπεία πόνου
Οι νέες κατευθυντήριες οδηγίες προτείνουν πλέον θεραπείες με αγωνιστές της GnRH ή ανταγωνιστές της GnRH (που εμποδίζουν τις ωοθήκες να παράγουν ορμόνες φύλου, απευαισθητοποιώντας την υπόφυση) ως θεραπευτική επιλογή δεύτερης γραμμής.
Αναφέρουν επίσης ότι τα μη στεροειδή αντιφεγμονώδη μπορεί να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου, αλλά μπορεί να επηρεάσουν τη σύλληψη εάν λαμβάνονται συνεχώς.
Θεραπεία υπογονιμότητας
Δεν συνιστάται πλέον η εκτεταμένη χρήση αγωνιστών της GnRH για την αύξηση της γονιμότητας πριν ξεκινήσουν θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (συμπεριλαμβανομένης της εξωσωματικής γονιμοποίησης) καθώς δεν είναι σαφή τα οφέλη τους.
Ο Δείκτης Γονιμότητας Ενδομητρίωσης (EFI) προστέθηκε ως ένα στάδιο της θεραπείας της υπογονιμότητας, που βοηθά να αποφασιστεί ποια είναι η κατάλληλη τακτική ώστε να επιτύχουν οι ασθενείς εγκυμοσύνη μετά την επέμβαση.
Υποτροπή
Οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν ορμονικές θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των συνδυασμένων ορμονικών αντισυλληπτικών, για τουλάχιστον 18-24 μήνες μετά την επέμβαση ώστε να αποφευχθεί η υποτροπή.
Τονίζουν ότι οι θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής δεν αυξάνουν τις πιθανότητες υποτροπής σε γυναίκες με εν τω βάθει ενδομητρίωση, που έχουν μία μόνο εστία ενδομητρίωσης με διάμετρο μεγαλύτερη από 1 εκατοστό, έξω από τη μήτρα ή κοντά στα τελευταία 20 εκατοστά του εντέρου.
Οι οδηγίες συνιστούν επίσης στους χειρουργούς «να κάνουν κυστεκτομή αντί για παροχέτευση και καυτηρίαση, καθώς η κυστεκτομή μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής του πόνου που σχετίζεται με την ενδομητρίωση και το ενδομητρίωμα (την αποκαλούμενη «σοκολατοειδή κύστη», που συνήθως εμφανίζεται ως σκουρόχρωμη, στιλπνή κύστη στην ωοθήκη και περιέχει σοκολατοειδές υγρό).
Εφηβική ηλικία
Πολλές φορές η ενδομητρίωση εκδηλώνεται στην εφηβεία ή ακόμα και στην πρώιμη εφηβεία. Τα κορίτσια όμως σπανίως γνωρίζουν ότι ο πόνος και τα άλλα συμπτώματα που έχουν δεν είναι ο κανόνας.
Καλό είναι να ξεκινούν οι ιατροί από απλές ερωτήσεις όπως εάν τα κορίτσια αναγκάζονται να μην πάνε στο σχολείο κάποιες μέρες εξαιτίας των συμπτωμάτων. Ο πόνος της περιόδου δεν είναι φυσιολογικός.
Κατά τη διάγνωση και τη θεραπεία εφήβων, οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν στους κλινικούς ιατρούς να διερευνούν προσεκτικά πιθανούς παράγοντες κινδύνου για ενδομητρίωση, συμπεριλαμβανομένου του θετικού οικογενειακού ιστορικού, των αποφρακτικών δυσπλασιών των γεννητικών οργάνων, της πρώιμης πρώτης εμμηνόρροιας και του σύντομου εμμηνορροϊκού κύκλου.
Για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης στις εφήβους, οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν ορμονικά αντισυλληπτικά ή προγεστερόνη ως ορμονοθεραπεία πρώτης γραμμής.
Το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων συνιστά τα μη στεροειδή αντιφεγμονώδη ως βάση για την ανακούφιση του πόνου στις εφήβους με ενδομητρίωση.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά επίσης σε περίπτωση χορήγησης αγωνιστών της GnRH σε εφήβους και νεαρές γυναίκες, να ληφθούν υπόψιν οι πιθανές παρενέργειες και οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι για την υγεία τους και να συζητηθούν εγκαίρως με έναν κλινικό ιατρό σε εξειδικευμένο νοσοκομείο.
Οι κατευθυντήριες οδηγίες τονίζουν την ανάγκη διατήρησης της γονιμότητας. Τα κορίτσια με ενδομητρίωση θα πρέπει να ενημερώνονται για τον κίνδυνο υπογονιμότητας, ώστε να μπορούν να λάβουν αποφάσεις για την πιθανότητα έγκαιρης χειρουργικής επέμβασης, την κατάψυξη των ωαρίων και άλλα κατάλληλα βήματα, ώστε να μπορούν να κάνουν παιδιά στο μέλλον εάν το θελήσουν.
Η ενδομητρίωση είναι μια σοβαρή ασθένεια. Προκαλεί έως και το 50% όλων των περιπτώσεων υπογονιμότητας και πρέπει να θυμόμαστε ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Η ελπίδα ότι η επίτευξη εγκυμοσύνης σημαίνει και ανακούφιση των συμπτωμάτων της ενδομητρίωσης σπανίως γίνεται πραγματικότητα. Πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις για ευσεβείς πόθους.
Συχνά οι ασθενείς με ενδομητρίωση υποτροπιάζουν και καμία θεραπεία δεν είναι κατάλληλη για όλες τις ασθενείς, για όλες τις περιπτώσεις. Μεγαλώνοντας η γυναίκα μπορεί να χρειαστεί διαφορετικές θεραπείες. Ουσιαστικά ποτέ δεν τελειώνει η περιπέτεια μίας γυναίκας με ενδομητρίωση, καθώς οι εστίες της εξακολουθούν να δημιουργούν προβλήματα στις γυναίκες ακόμη και μετά την εμμηνόπαυση.
Χρειάζεται να μιλήσετε με το γιατρό σας και να μην αναβάλλετε τη θεραπεία, καθώς μπορεί να υπάρξει ανακούφιση από τα συμπτώματα. Η διατήρηση της γονιμότητας πρέπει να ξεκινήσει αμέσως. Η ενδομητρίωση είναι σοβαρή ασθένεια, αλλά ευτυχώς υπάρχουν λύσεις.

Preimplantation genetic testing proposed to predict risk of common diseases

Preimplantation genetic testing proposed to predict risk of common diseases

A new study claims to have mapped the genomes of embryos created by IVF and suggests that the same techniques used could also be used to enable preimplantation genetic testing (PGT).

The paper, published in Nature Medicine, outlines molecular and statistical techniques for inferring the whole genome sequence of three- and five-day-old in vitro embryos using tiny amounts of genetic material.

The authors believe that this makes it possible to forecast the risk of developing common diseases, such as cancer and diabetes, that are affected by many different genes. Such an approach to understanding the combined effects of many genes is called a polygenic risk score (PRS).

‘Our approach enabled the prediction of both rare and common variants in embryo genomes’ wrote the authors, from genomics company MyOme in California. ‘Our findings may inform the discussion of utility and implementation of genome-based PGT in clinical practice.’

To construct the genomes of more than 100 embryos, the researchers analysed hundreds of thousands of specific sites across the genome, in a process called genotyping. They filled in the gaps in the genomes with genetic sequences from the prospective parents, and compared their predicted genome to that of the born child.

The authors found that they were able, with 97-99 percent accuracy, to infer the correct sequence at sites used to calculate PRSs for 12 medical conditions. They say that this could enable the creation of PRSs for embryos.

While the method for assembling the genomes of embryos is of interest to the scientific community, the predictive value and ethical implications of so-called ‘PGT-P‘ (PGT that involves PGSs) are controversial.

‘It is important to stress that this study does not shed light on the most important aspect of using PRSs for embryo selection from IVF, where there are fundamental questions of both the statistical validity of the PRS in this setting and also the ethical appropriateness of procedure’, said Professor Ewan Birney, deputy director of the European Molecular Biology Laboratory, who was not involved in the study.

In the UK, selecting an embryo based on the genes it carries is only permitted for couples who are at risk of having a child with a serious genetic condition, such as Huntington’s disease or cystic fibrosis. The Human Fertilisation and Embryology Authority has recently stated that it would not be legal to use PGT-P for embryo selection in the UK.

 

https://www.nature.com/articles/s41591-022-01743-0

 

Visit Us On FacebookVisit Us On Google PlusVisit Us On Linkedin