About Jacob Soussis

Posts by Jacob Soussis:

Ενδομητρίωση: Πότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση

Breaking News

Ενδομητρίωση: Πότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση

Η ενδομητρίωση είναι μια επώδυνη γυναικολογική πάθηση, από την οποία πάσχει η 1 στις 10 γυναίκες και πολλές δεν τον γνωρίζουν καν, καθώς η διάγνωση δεν είναι εύκολη υπόθεση.

 

Τα αίτια της ενδομητρίωσης δεν είναι γνωστά, δεν υπάρχουν τρόποι πρόληψης και δεν θεραπεύεται. Ευτυχώς όμως τα συμπτώματά της μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα  και σε ορισμένες περιπτώσεις, με χειρουργική επέμβαση.

 

Στην ενδομητρίωση, κύτταρα παρόμοια με αυτά του ενδομητρίου (της «φόδρας» της μήτρας) αναπτύσσονται έξω από τη μήτρα. Η ενδομητρίωση προκαλεί μια χρόνια φλεγμονώδη αντίδραση, που μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό ουλώδους ιστού (συμφύσεις, ίνωση) μέσα στη λεκάνη και πιο σπάνια εκτός λεκάνης, σε άλλα σημεία του σώματος.

 

  • Επιφανειακή ενδομητρίωση: εντοπίζεται κυρίως στο πυελικό περιτόναιο
  • Ενδομητρίωση κυστικών ωοθηκών (ενδομητρίωμα): εντοπίζεται στις ωοθήκες
  • Βαθιά ενδομητρίωση (εν τω βάθει ενδομητρίωση): εντοπίζεται στο ορθοκολπικό διάφραγμα, την ουροδόχο κύστη και το έντερο

 

Οι ασθενείς με ενδομητρίωση τις περισσότερες φορές νιώθουν πόνο στη λεκάνη, κράμπες όταν έχουν περίοδο και πόνο στην ερωτική πράξη και συχνά δεν μπορούν να κάνουν παιδί χωρίς βοήθεια.

 

Η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει μια μεγάλη φλεγμονώδη αντίδραση σε όλο το σώμα και να υπάρχει συνεχιζόμενη κόπωση και ναυτία, μπορεί να επηρεάσει το έντερο, αλλά και οποιαδήποτε άλλο σύστημα οργάνων. Πολύ συχνά νιώθουν πόνο όταν υπάρχει κίνηση του εντέρου, αλλά και στην ούρηση. Μπορεί πραγματικά να είναι μία πάθηση που επηρεάζει ολόκληρο το σώμα της γυναίκας.

 

Πως αντιμετωπίζεται η ενδομητρίωση

 

Τα συμπτώματα μπορεί να αντιμετωπιστούν είτε με φάρμακα που συνταγογραφεί ο γιατρός για τη σταθεροποίηση των ορμονών της γυναίκας και πολλές παίρνουν μόνες τους φάρμακα, χωρίς να τα έχει συστήσει ο γιατρός τους. Η φαρμακευτική αγωγή όμως δεν είναι αποτελεσματική σε όλες τις περιπτώσεις.

 

Η αλήθεια είναι ότι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε πραγματικά στη «ρίζα» της ενδομητρίωσης είναι η χειρουργική επέμβαση, τόσο για να γίνει μία οριστική διάγνωση, όσο και για να αφαιρεθούν οι εστίες της.

 

Η λαπαροσκοπική χειρουργική (μια λιγότερο επεμβατική επιλογή) χρησιμοποιείται συνήθως για τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης.

 

Η αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης από το σώμα της γυναίκας, μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής της.

Why does receiving a diagnosis for endometriosis take so long?

English ,

Why does receiving a diagnosis for endometriosis take so long?

There are multiple factors that contribute to an average endometriosis diagnosis taking eight years.

 

Endometriosis is a chronic condition that can cause intense pain in several circumstances, including during menstruation and sexual intercourse.

 

I​t can be challenging for some people to receive a prompt diagnosis of endometriosis.

 

Recent research found that several factors can delay an endometriosis diagnosis by as much as 11 years due to personal and societal barriers and the actions and training of healthcare professionals.

 

A​ recent systematic review and qualitative synthesis examined why receiving a prompt diagnosis of endometriosis is difficult.

 

The researchers identified several factors, including the normalization of menstrual pain, the diversity of symptoms, and a lack of training and prompt referrals among healthcare professionals.

 

The review sheds light on areas for improvement in the prompt diagnosis and, thus, treatment of endometriosis.

 

The study is published in Obstetrics and Gynecology.

 

The impact of endometriosis

 

Endometriosis is a condition in which uterine-like tissue grows outside of the uterus. These lesions can be present in several areas, including the ovaries, fallopian tubes, or bladder.

 

Endometriosis is chronic, and treatment mainly focuses on managing symptoms. The main symptom is pain, often in the pelvic area. The pain may occur at specific times, such as during menstruation. There may also be other symptoms, such as difficulty getting pregnant and fatigue. The symptoms of endometriosis may sometimes improve after menopause.

 

Dr. Ann Peters, an obstetric and gynecology specialist at Mercy Medical Center, who was not involved in the study, offered further insight into endometriosis to Medical News Today:

 

“[Endometriosis] is also a[n] extremely debilitating chronic disease that presents most commonly with painful periods but also a number of other complaints such as pain with intercourse, pain with bowel movements, diarrhea, constipation, urinary symptoms such as urinary frequency and urgency, heavy periods, chest pains, and chronic fatigue.”

 

“[One] out of 10 women are estimated to have endometriosis, but it is sometimes difficult to make the diagnosis because there currently are no noninvasive diagnostic modalities such as ultrasound or blood work testing that will reliably diagnose endometriosis.”

— Dr. Ann Peters

 

Researchers of the current review note that many women experience a delay in receiving an accurate medical diagnosis. They wanted to understand more about why this delay occurs.

 

 

Barriers to an endometriosis diagnosis

T​his review included 13 articles that met strict eligibility criteria. All the studies included either women with endometriosis or healthcare professionals who had experience diagnosing endometriosis.

 

The review specifically focused on qualitative studies where participants shared their views on the journey of receiving an endometriosis diagnosis. Based on an analysis of these articles, the authors identified themes that fell into four categories contributing to delayed diagnosis:

 

Individual factors

Interpersonal influences

Health system factors

F​actors specific to endometriosis

 

A​t the individual level, they found that women struggled with understanding typical menstruation pain. For example, there was a common assumption among participants that the pain was typical and that they just had to deal with it. These ideas and the use of self-care measures to manage symptoms likely influenced the time of endometriosis diagnosis.

 

A​t the interpersonal level, researchers found that stigma surrounding discussing menstrual problems and society viewing menstrual pain as normal may have further contributed to delayed diagnosis.

 

Finally, healthcare and endometriosis factors influenced diagnosis timing. For example, participants reported general practitioners brushing aside concerns or appearing to lack knowledge about endometriosis. Similarly, healthcare professional participants also expressed inadequate training regarding endometriosis, and many noted they also lacked clear clinical guidelines for diagnosis.

 

There were further problems in communication. Healthcare professionals sometimes use oral contraceptives to aid in diagnosing and treating endometriosis. Participants did not always receive clear explanations of ruling out other diagnoses or the strategy behind oral contraceptive use.

 

Lack of tests for endometriosis

Healthcare professionals further noted that symptoms of endometriosis can overlap with symptoms of other conditions, making delays in diagnosis possible. Endometriosis is also challenging to diagnose because there aren’t noninvasive tests that can give an accurate diagnosis. There were delays in referrals.

 

One reason for this was the misconception that laparoscopic surgery is the only means of diagnosis. Healthcare professionals also had doubts about the usefulness of an endometriosis diagnosis.

 

Study author Dr. Sophie Davenport, a doctor in England who conducted this research as part of a dissertation in Public Health (MPH), explained how the approach to overcoming these barriers will need to happen on many levels:

 

“The key highlights of the data are that delays to diagnosis exist throughout the journey. We need to target these at different levels – from society recognising what ‘normal’ menstruation is and being open to discussing menstrual problems, to clinicians being well-educated and up to date on the presentation and diagnosis and listening to patients when they say their periods aren’t normal.”

— Dr. Sophie Davenport, study author

 

Investigating the experience of endometriosis diagnosis

This research did have limitations that indicate the need for further research.

 

The studies included in the review were all conducted in high-income countries, and most of these countries had universal healthcare. Thus, it may not be possible to generalize the results, and this review doesn’t address financial barriers that may influence diagnosis.

 

Among studies that reported demographics, most participants were white women, indicating the need for more diversity in further research.

 

Among participants with endometriosis, the samples may be skewed toward those with more severe endometriosis.

 

In the studies that looked at the views of healthcare professionals, participants were doctors and mainly general practitioners. Further research could include other providers and specialists in the analysis. Finally, one reviewer conducted the review, introducing more risk for bias or method errors.

 

D​r. Davenport noted the following focus of continued research:

 

“A key area of research will be to investigate how [a] patient’s experiences of receiving a diagnosis of endometriosis change now that the clinical guidelines recommend treating empirically based on signs and symptoms, rather than a laparoscopic surgery being first-line. It was suggested in the papers that this deterred clinicians from referring women to specialist services and delayed women receiving a diagnosis and subsequent treatment.”

— D​r. Sophie Davenport

 

Speaking out about endometriosis symptoms is important

 

For those who think they may have endometriosis, seeking medical help is critical. This may include talking with a general practitioner. Dr. Davenport hoped their research would help encourage people and healthcare professionals to strive for prompt diagnosis.

 

“We would hope that the paper encourages patients to seek help if they feel that their periods are abnormal or causing them significant pain or distress, and [that it] encourages clinicians to take their concerns seriously and refer to specialist services early,” she said.

 

D​r. Peters further noted that women with endometriosis can support others and continue to raise awareness of the condition.

 

https://journals.lww.com/greenjournal/Abstract/9900/Barriers_to_a_Timely_Diagnosis_of_Endometriosis__A.821.aspx

 

Source: https://www.medicalnewstoday.com/articles/why-does-receiving-diagnosis-endometriosis-take-so-long

 

Γιατί καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

Breaking News ,

Γιατί καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

Η 1 στις 10 γυναίκες πάσχουν από ενδομητρίωση και πάρα πολλές δεν το γνωρίζουν. Υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο μία γυναίκα που πάσχει από αυτή τη χρόνια γυναικολογική πάθηση έχει διάγνωση 5-12 χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.

 

Η ενδομητρίωση μπορεί να καταστρέψει την καθημερινότητα μίας γυναίκας, προκαλώντας έντονο πόνο κατά την έμμηνο ρύση, τη σεξουαλική επαφή, αλλά και να προκαλέσει υπογονιμότητα.

 

Ερευνητές ανέλυσαν τους λόγους που καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης. Βασικοί παράγοντες είναι ότι θεωρείται «φυσιολογικό» να πονάει μία γυναίκα όταν έχει περίοδο, ότι η ενδομητρίωση έχει πολλά διαφορετικά συμπτώματα και συχνά συγχέεται με άλλες γυναικολογικές παθήσεις, αλλά και ότι δεν είναι πολλές φορές επαρκής η εκπαίδευση των ιατρών και δεν γίνεται παραπομπή της γυναίκας σε ειδικό.

 

Η ανασκόπηση ρίχνει φως σε διάφορους τομείς με στόχο να μειωθεί ο χρόνος διάγνωσης και θεραπείας της ενδομητρίωσης.

 

Τι είναι η ενδομητρίωση

 

Η ενδομητρίωση είναι μια γυναικολογική πάθηση κατά την οποία ιστός που μοιάζει με το ενδομήτριο (τη φόδρα της μήτρας) αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα. Εστίες ενδομητρίωσης μπορεί να υπάρχουν σε διάφορα σημεία του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των ωοθηκών, των σαλπίγγων και της ουροδόχου κύστης.

 

Η ενδομητρίωση είναι χρόνια πάθηση και η θεραπεία επικεντρώνεται κυρίως στη διαχείριση των συμπτωμάτων. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος, συχνά στην περιοχή της πυέλου (λεκάνης).

 

Ο πόνος μπορεί να εμφανίζεται συγκεκριμένες στιγμές, όπως κατά την έμμηνο ρύση ή τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί επίσης να υπάρχουν και άλλα συμπτώματα, όπως χρόνια κόπωση ή δυσκολία να μείνει έγκυος μία γυναίκα. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης μπορεί μερικές φορές να βελτιωθούν μετά την εμμηνόπαυση.

 

Η ενδομητρίωση μπορεί να εξουθενώσει μία γυναίκα. Μπορεί να πονά κατά την επαφή, να έχει πόνους με τις κινήσεις του εντέρου, διάρροια, δυσκοιλιότητα, συχνουρία και επείγουσα ανάγκη για ούρηση, πολύ αίμα στην περίοδο, πόνους στο στήθος ή το πόδι και χρόνια κόπωση.

 

Δεν υπάρχουν επί του παρόντος μη επεμβατικές διαγνωστικές μέθοδοι όπως ο υπέρηχος ή μία εξέταση αίματος, που θα μπορούσαν να διαγνώσουν αξιόπιστα την ενδομητρίωση. Για να είναι σίγουρη μία γυναίκα πως πάσχει από ενδομητρίωση πρέπει να το διαπιστώσει λαπαροσκοπικά ο γιατρός της.

 

Εμπόδια στη διάγνωση της ενδομητρίωσης

 

Όπως είπαν οι ερευνητές, αυτή η αναθεώρηση περιλάμβανε 13 μελέτες που πληρούσαν αυστηρά κριτήρια καταλληλότητας. Όλες οι μελέτες περιελάμβαναν είτε γυναίκες με ενδομητρίωση είτε επαγγελματίες υγείας που είχαν εμπειρία στη διάγνωση της ενδομητρίωσης.

 

Με βάση μια ανάλυση αυτών των άρθρων, οι ερευνητές εντόπισαν θέματα, τα οποία εμπίπτουν σε τέσσερις κατηγορίες που συμβάλλουν στην καθυστερημένη διάγνωση:

 

  • Εξατομικευμένοι παράγοντες
  • Διαπροσωπικές επιρροές
  • Παράγοντες του συστήματος υγείας
  • Παράγοντες που σχετίζονται ειδικά με την ενδομητρίωση

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε ατομικό επίπεδο, πολλές γυναίκες δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τον τυπικό πόνο της εμμήνου ρύσεως, πίστευαν ότι ο πόνος είναι «κανονικός» και ότι έπρεπε απλώς να τον αντιμετωπίσουν. Αυτές οι πεποιθήσεις και τα μέτρα που λάμβαναν οι γυναίκες για να αντιμετωπίσουν μόνες τους τον πόνο, επηρέαζαν το χρονικό διάστημα που περνούσε πριν υπάρξει διάγνωση της ενδομητρίωσης.

 

Σε διαπροσωπικό επίπεδο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ταμπού που υπάρχει σχετικά με το να συζητάμε τα προβλήματα της εμμήνου ρύσεως, αλλά και η κοινωνία που θεωρεί φυσιολογικό τον πόνο της περιόδου είναι παράγοντες που καθυστερούν ακόμα περισσότερο τη διάγνωση.

 

Τέλος, το σύστημα υγείας και η ίδια η πάθηση επηρέασαν το χρόνο διάγνωσης. Για παράδειγμα, οι συμμετέχουσες ανέφεραν ότι οι παθολόγοι δεν ασχολούνται με τις ανησυχίες της γυναίκας ή φαίνεται ότι δεν έχουν γνώσεις σχετικά με την ενδομητρίωση. Ομοίως, οι επαγγελματίες υγείας που έλαβαν μέρος στη μελέτη, είπαν ότι δεν έχουν επαρκή εκπαίδευση σχετικά με την ενδομητρίωση και πολλοί είπαν ότι δεν είχαν σαφείς κλινικές οδηγίες για τη διάγνωση.

 

Σημαντικά προβλήματα υπήρχαν και στην επικοινωνία. Μερικές φορές οι γιατροί χορηγούν αντισυλληπτικά χάπια για να βοηθήσουν τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία της ενδομητρίωσης. Οι συμμετέχουσες όμως, δεν λάμβαναν πάντα σαφείς εξηγήσεις για τον λόγο που αποκλείστηκαν άλλες διαγνώσεις ή για τη στρατηγική πίσω από τη χρήση από του χαπιού.

 

Έλλειψη διαγνωστικών εξετάσεων για ενδομητρίωση

 

Οι γιατροί τόνισαν ότι τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης μπορεί να μοιάζουν πολύ με τα συμπτώματα άλλων παθήσεων, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση. Αντικειμενικά, η διάγνωση της ενδομητρίωσης είναι δύσκολη, καθώς δεν υπάρχουν μη επεμβατικές εξετάσεις που μπορούν να δώσουν μία ακριβή διάγνωση. Επίσης υπήρχαν καθυστερήσεις στις παραπομπές των ασθενών.

 

Ένας λόγος ήταν η εσφαλμένη αντίληψη ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι το μόνο μέσο διάγνωσης. Οι γιατροί είχαν επίσης αμφιβολίες τη χρησιμότητα της διάγνωσης της ενδομητρίωσης.

 

Η επικεφαλής της μελέτης υποστήριξε ότι θα πρέπει να υπαρξουν αλλαγές σε πολλά επίπεδα προκειμένου να μην στέκονται εμπόδιο στη διάγνωση όλα τα παραπάνω.

 

«Υπάρχουν τελικά σε όλο το «ταξίδι» της ενδομητρίωσης καθυστερήσεις προκειμένου να υπάρξει διάγνωση. Πρέπει να  στοχεύσουμε σε διαφορετικά επίπεδα: από την κοινωνία, που θεωρεί φυσιολογικό τον πόνο στην έμμηνο ρύση και την ανοιχτή συζήτηση για τα προβλήματα της περιόδου, μέχρι τους γιατρούς, που πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι για τους τρόπους διάγνωσης και ταυτοχρόνως να ακούνε τις ασθενείς όταν τους λένε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την περίοδό τους».

 

Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστώσουμε πως οι ασθενείς αισθάνονται που οι κατευθυντήριες οδηγίες έχουν αλλάξει και δίνουν περισσότερη σημασία στην εμπειρική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ενδομητρίωσης, παρά στην οριστική διάγνωσή της με τη λαπαροσκόπηση. Αυτό αποθάρρυνε τους παθολόγους από το να παραπέμψουν τις γυναίκες σε εξειδικευμένο γιατρό, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση και η θεραπεία.

 

 

Είναι σημαντικό να μιλάμε για τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

 

Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι γυναίκες που πιστεύουν ότι μπορεί να πάσχουν από ενδομητρίωση να μιλούν με τον γιατρό τους για αυτό που τους συμβαίνει και να ζητούν τη γνώμη ενός γιατρού, ο οποίος έχει την εμπειρία και τις γνώσεις για να κάνει τη διάγνωση της ενδομητρίωσης. Είναι επίσης πολύ σημαντικό οι γιατροί να λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν την άποψη της γυναίκας που τους λέει ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό με την περίοδό της και εάν δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης, να παραπέμπουν τις ασθενείς σε εξειδικευμένους γιατρούς.

 

https://journals.lww.com/greenjournal/Abstract/9900/Barriers_to_a_Timely_Diagnosis_of_Endometriosis__A.821.aspx

Endometriosis linked to reduction in live births before diagnosis of the disease

English

Endometriosis linked to reduction in live births before diagnosis of the disease

Endometriosis is linked to a reduction in fertility in the years preceding a definitive surgical diagnosis of the condition, according to new research published in Human Reproduction, one of the world’s leading reproductive medicine journals.

In the first study to look at birth rates in a large group of women who eventually received a surgical verification of endometriosis, researchers in Finland found that the number of first live births in the period before diagnosis was half that of women without the painful condition. This was the case regardless of what form of endometriosis the women had: ovarian, peritoneal, deep endometriosis or other types.

In addition, the researchers found evidence that the number of babies women had before endometriosis was diagnosed was significantly reduced, compared to women who did not have endometriosis.

Professor Oskari Heikinheimo, of Helsinki University Hospital (Finland), who led the study, said: “Our findings suggest that doctors who see women suffering from painful menstruation and chronic pelvic pain, should keep in mind the possibility of endometriosis and treat them effectively. Doctors should discuss with these women the possible effects on their fertility, in addition to the effects of their age, and the impairment of fertility should be minimised by offering relevant treatment for endometriosis without delay.”

Endometriosis is a chronic inflammatory condition that affects up to about 10% of women of child-bearing age. Tissue from the lining of the womb grows in other places, such as the ovarian and fallopian tubes. Typical symptoms include painful menstruation, pain in the pelvic area, difficult or painful sexual intercourse, and difficulty getting pregnant. Correct diagnosis is often delayed by around seven years. Surgery has traditionally been the ‘gold standard’ for diagnosing the condition and classifying the type of endometriosis, although diagnosis by ultrasonographic findings or the symptoms alone is currently accepted.

Until now, there has been little information about the live birth rate among women with endometriosis, and little is known about the possible effects of different types of endometriosis on fertility, especially in the years before a diagnosis.

“Given the chronic nature and typical long delay in diagnosis of endometriosis, we wanted to find out if there were differences in first birth rates before diagnosis in a large group of women in the population,” said Prof. Heikinheimo.

He and his colleagues looked at 18,324 women in Finland, aged between 15 and 49 years, who had surgical verification of endometriosis between 1998 and 2012. They matched them with 35,793 women of similar age who did not have an endometriosis diagnosis. The follow-up period started at the age of 15 years, and continued until the first live birth, sterilization, removal of the ovaries or womb, or until the surgical diagnosis of endometriosis, whichever came first. The group of women with endometriosis were also divided into four groups according to the type of endometriosis.

The average (mean) time of follow-up before surgical diagnosis was 15.2 years. The average (median) age at the time of diagnosis of endometriosis was 35 years.

A total of 7,363 women (40%) with endometriosis and 23,718 women (66%) without endometriosis delivered a live born baby during the follow-up period. The incidence rate of first live births among women with endometriosis was half that of women without the condition (0.51%).

When analysed according to women’s birth decade from 1940s to 1970s, the birth rate decreased in both groups of women. Importantly, over the decades, an increasingly lower first live birth rate was seen in women with endometriosis, compared to women without. In those women born in 1940-1949, the difference in live birth rates between the two groups was 28% before surgically diagnosed endometriosis, but this difference increased steadily to 87% by 1970-1979.

“We assume that this is associated with the older age of women when they have their first baby, earlier surgical diagnosis of endometriosis and accumulating adverse effects of endometriosis in women affected by the condition,” said Prof. Heikinheimo.

The number of children that women had before their diagnosis of endometriosis was 1.93 and 2.16 for women without endometriosis.

“The possible effect of endometriosis on the desired number of children highlights the importance of early diagnosis and treatment of the disease,” he said.

He continued: “It is important to note that this study reports on live births before a definitive diagnosis of endometriosis. Next, we will be reporting on the fertility rates after the surgical diagnosis and treatment of endometriosis. We hope that the fertility of women with endometriosis catches up with that of the women without the condition after surgical management.”

The strength of the study is its large size, and that it includes information about women nationwide in Finland contained in the high-quality Finish national health care registers. There are some limitations. These include its focus on only surgically-confirmed endometriosis, which may have ruled out women with milder symptoms who were treated for the condition. There were no data available on whether or not women wanted to become pregnant. The researchers could not rule out the possible effect of fertility treatments or the effect of adenomyosis, which is known to occur often with endometriosis, and which also affects fertility and pregnancy outcomes. Differences in socioeconomic and educational backgrounds between the two groups of women might have affected the findings.
Read more: https://academic.oup.com/humrep/advance-article/doi/10.1093/humrep/dead120/7218807

Η ενδομητρίωση συνδέεται με τη μείωση των γεννήσεων ζωντανών μωρών

Uncategorized

Η ενδομητρίωση συνδέεται με τη μείωση των γεννήσεων ζωντανών μωρών

Η ενδομητρίωση συνδέεται με μείωση της γονιμότητας, πριν γίνει χειρουργικά διάγνωση της πάθησης, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Human Reproduction, μία από τις κορυφαίες επιστημονικές επιθεωρήσεις αναπαραγωγικής ιατρικής παγκοσμίως.

 

Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που εξέτασε τα ποσοστά γεννήσεων σε τόσο μεγάλο αριθμό γυναικών οι οποίες έκαναν χειρουργική επέμβαση για να επαληθευτεί η ενδομητρίωση. Δεν υπάρχει εξέταση για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης και μόνο χειρουργικά μπορεί να είναι σίγουρος ακόμα και ένας εξειδικευμένος ιατρός ότι όντως η ασθενής πάσχει από αυτή τη μυστηριώδη γυναικολογική πάθηση.

 

Ερευνητές από τη Φινλανδία διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των γυναικών που έγιναν μητέρες για πρώτη φορά πριν από τη διάγνωση, ήταν μειωμένος κατά περίπου 50% σε σχέση με τις γυναίκες που δεν πάσχουν από αυτή την επώδυνη γυναικολογική πάθηση. Αυτό μάλιστα συνέβαινε ανεξάρτητα από τη μορφή ενδομητρίωσης που είχαν οι γυναίκες: ωοθηκική, περιτοναϊκή, εν τω βάθει ενδομητρίωση ή άλλους τύπους.

 

Επιπλέον, τα στοιχεία έδειξαν ότι ο αριθμός των μωρών που γέννησαν οι γυναίκες πριν από τη διάγνωση της ενδομητρίωσης ήταν σημαντικά μειωμένος, σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν είχαν ενδομητρίωση.

 

Ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Oskari Heikinheimo, του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ελσίνκι, είπε: «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι οι γιατροί που παρακολουθούν γυναίκες οι οποίες υποφέρουν από επώδυνη έμμηνο ρύση και χρόνιο πυελικό πόνο, θα πρέπει να έχουν κατά νου την πιθανότητα ότι μπορεί να πάσχουν από ενδομητρίωση, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η πάθηση. Οι γιατροί θα πρέπει να συζητήσουν με αυτές τις γυναίκες τις πιθανές επιπτώσεις στη γονιμότητά τους, όχι μόνο εξαιτίας της ηλικίας τους. Τα προβλήματα γονιμότητας θα πρέπει να ελαχιστοποιηθούν προσφέροντας την κατάλληλη θεραπεία για την ενδομητρίωση χωρίς καθυστέρηση».

 

Η ενδομητρίωση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση από την οποία υποφέρει η 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Ιστός σαν αυτόν της επένδυσης της μήτρας (του ενδομητρίου) αναπτύσσεται σε άλλα σημεία του σώματος, όπως οι ωοθήκες και οι σάλπιγγες.

 

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επώδυνη έμμηνο ρύση, πόνο στην περιοχή της πυέλου (λεκάνης), επώδυνη σεξουαλική επαφή και δυσκολία να μείνει η γυναίκα έγκυος (υπογονιμότητα).

Έχει υπολογιστεί ότι περνούν 5-12 χρόνια από την εκδήλωση των συμπτωμάτων μέχρι να γίνει η διάγνωση της ενδομητρίωσης. Η μόνη ασφαλής μέθοδος αξιόπιστης διάγνωσης και ταξινόμησης του τύπου της ενδομητρίωσης είναι μέχρι στιγμής η χειρουργική επέμβαση. Η διάγνωση με υπερηχογραφικά ευρήματα ή μόνο από τα συμπτώματα είναι αποδεκτή από μέρος της επιστημονικής κοινότητας.

 

Οι ερευνητές εξέτασαν 18.324 γυναίκες στη Φινλανδία, ηλικίας μεταξύ 15 και 49 ετών, οι οποίες είχαν χειρουργική επαλήθευση της ενδομητρίωσης μεταξύ 1998 και 2012.  Τις συνέκριναν με  35.793 γυναίκες ανάλογης ηλικίας που δεν είχαν διαγνωστεί με ενδομητρίωση.

 

Η περίοδος παρακολούθησης ξεκίνησε στην ηλικία των 15 ετών και συνεχίστηκε μέχρι τον πρώτο τοκετό ζωντανού μωρού, την αφαίρεση των ωοθηκών ή της μήτρας, τη στείρωση ή μέχρι τη χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης (ό,τι προέκυπτε πρώτο). Η ομάδα των γυναικών με ενδομητρίωση χωρίστηκε σε τέσσερις ομάδες ανάλογα με τον τύπο της ενδομητρίωσης.

 

Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης πριν από τη χειρουργική διάγνωση ήταν 15,2 έτη. Η μέση ηλικία κατά τη στιγμή της διάγνωσης της ενδομητρίωσης ήταν τα 35 έτη.

 

Συνολικά 7.363 γυναίκες (ποσοστό 40%) με ενδομητρίωση και 23.718 γυναίκες (66%) χωρίς ενδομητρίωση γέννησαν ζωντανό μωρό κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης.

 

Το ποσοστό γέννησης ζωντανού μωρού στην πρώτη εγκυμοσύνη στις γυναίκες με ενδομητρίωση ήταν το μισό από αυτό των γυναικών που δεν είχαν την πάθηση (0,51%).

 

Όταν ανέλυσαν τα στοιχεία με βάση τη δεκαετία γέννησης των γυναικών, το ποσοστό γεννήσεων μειώθηκε και στις δύο ομάδες γυναικών.

 

Τις τελευταίες δεκαετίες, στις γυναίκες με ενδομητρίωση παρατηρούνται όλο και χαμηλότερα ποσοστά γέννησης ζωντανού μωρού στην πρώτη εγκυμοσύνη, σε σύγκριση με τις γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση.

 

Στις γυναίκες που είχαν γεννηθεί το 1940-1949, η διαφορά στα ποσοστά ζώντων γεννήσεων μεταξύ των δύο ομάδων ήταν 28% πριν από τη χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης. Αυτή η διαφορά αυξήθηκε σταθερά και έφθασε στο 87% μέχρι το 1970-1979.

 

«Υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή αυξάνεται συνεχώς η ηλικία των γυναικών που γεννούν το πρώτο τους μωρό, γίνεται πιο νωρίς η χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης και συσσωρεύονται οι επιπτώσεις της ενδομητρίωσης σε γυναίκες που έχουν την πάθηση», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης.

 

Ο αριθμός των παιδιών που είχαν οι γυναίκες πριν από τη διάγνωση της ενδομητρίωσης ήταν 1,93 και 2,16 για τις γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση.

 

«Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή η μελέτη αναφέρεται σε γεννήσεις ζωντανών μωρών πριν από την οριστική διάγνωση της ενδομητρίωσης. Στη συνέχεια, θα ανακοινώσουμε τα ποσοστά γονιμότητας μετά τη χειρουργική διάγνωση και θεραπεία της ενδομητρίωσης. Ελπίζουμε ότι η γονιμότητα των γυναικών με ενδομητρίωση θα φτάσει τη γονιμότητα των γυναικών χωρίς την πάθηση, μετά από χειρουργική αντιμετώπιση».

 

https://academic.oup.com/humrep/advance-article/doi/10.1093/humrep/dead120/7218807

Why some antibiotics may help reduce endometriosis symptoms

English , , ,

Why some antibiotics may help reduce endometriosis symptoms

Researchers found that nearly two-thirds of patients with endometriosis have elevated levels of certain bacterium around their uterus, compared to less than 10 percent of people without the condition.

 

After giving antibiotics to mice with endometriosis, the researchers saw that both the levels of the bacteria and the formation of endometriosis-related lesions were reduced. However, further studies are needed to see whether the findings apply to humans.

 

Endometriosis is a condition in which cells similar to those found in uterine lining grow outside the uterus. This can lead to the formation of scar tissue and inflammation in the pelvic region as well as various organs, alongside symptoms including pain and nausea.

 

Worldwide, around 10% of women of reproductive age live with endometriosis. While there are some treatments that can help manage the condition, there is currently no cure. There is also no way to prevent the condition.

 

Further research into endometriosis could improve the health and quality of life for millions of people worldwide.

 

Recently, researchers found that targeting a specific bacterium may reduce lesions linked to endometriosis in mice.

 

The study was published in Science Translational Medicine.

 

Dr. Marc Winter, medical director of Minimally Invasive Surgical Gynecology at Hoag, who was not involved in the study, told Medical News Today:

 

“This study from Japan is extremely interesting as it implicates Fusobacterium — a type of bacteria — as a possible agent stimulating the formation of inflammatory cells that lead to inflammation, scar tissue, and pain associated with endometriosis. This discovery could lead to adding specific antibiotics as a critical part of endometriosis treatment.”

 

Fusobacterium in endometriosis

 

To begin, the researchers conducted a genetic analysis of fibroblasts from four patients with endometriosis and four patients without. Fibroblasts are cells that form connective tissues and are involved in wound healing.

 

They found that a gene called transgelin (TAGLN) was substantially upregulated in people with endometriosis. The protein it codes for, also called transgelin, is involved in processes such as cell replication, which play a key role in the condition’s development.

 

Inflammation can upregulate TAGLN expression which may arise from a bacterial infection. Previous research suggests that certain bacterial genera are significantly increased in patients with endometriosis compared to healthy individuals.

 

To see how the presence of these bacteria in the uterine influences endometriosis, the researchers next assessed the frequency of a bacterium known as Fusobacterium inside and outside of the uteruses of 79 individuals with and 76 without endometriosis.

 

Among patients with endometriosis, 64.3% had significantly higher levels of Fusobacterium in their uterine endometrial tissue, and 52.4% had higher levels in endometrial tissue that had formed outside the uterus. Higher levels of the bacterium were found in the uterus of just 7.1% of those without the condition.

 

Next, the researchers investigated whether Fusobacterium promoted endometriosis in nine mouse models of the condition. They found that mice with Fusobacterium developed more lesions in the uterus than controls.

 

Comparatively, mice without Fusobacterium did not develop as many lesions in their uteri. This difference remained even after they were stimulated by estrogen, which doctors think could cause uterine-lining-like tissue to form outside the uterus.

 

Antibiotic treatment reduced symptoms

 

Lastly, the researchers sought to see whether antibiotics could eradicate Fusobacterium in mice, thus reducing symptoms of endometriosis.

 

To do so, they administered two different antibiotics — metronidazole and chloramphenicol — to mouse models of endometriosis for 5 days. After a week, they found that Fusobacterium was no longer present in the mice and that transgelin expression decreased around the uterus.

 

They further noted that antibiotic-treated mice developed fewer and smaller endometriosis lesions than untreated mice.

 

The researchers wrote that their findings suggest that both antibiotics may be able to treat endometriosis. They noted, however, that the reason why Fusobacterium infects some individuals is unknown.

 

Unknowns about bacteria in endometriosis

 

MNT spoke with Dr. Karnika Kapoor, a family physician with Medical Offices of Manhattan, who was not involved in the study, about its limitations.

 

“The mouse model used in this research has some limitations in itself as mice lack a menstrual cycle and do not develop spontaneous endometriosis,” she said.

 

She added that the study lacks evidence to support the hypothesis that Fusobacterium around the uterus promotes endometriosis following retrograde menstruation (when the period flows upward through the fallopian tubes) which some researchers consider to be a likely cause for the condition.

 

MNT also spoke with Dr. Steven Vasilev, a board-certified integrative gynecologic oncologist and medical director of Integrative Gynecologic Oncology at Providence Saint John’s Health Center and Professor at Saint John’s Cancer Institute in Santa Monica, CA, who was also not involved in the study.

 

“While not a limitation per se, this is relatively early laboratory and mouse model data. This means, as usual, [that] the extrapolation of these findings and proposed molecular mechanisms to humans can’t readily be made yet,” he noted.

 

“However, this helps form a solid base of understanding toward unraveling how the microbiome and dysbiosis might lead to the formation and growth of endometriotic lesions,” he added.

 

Future treatments for endometriosis

 

Dr. Kapoor described current treatment options for endometriosis and their limitations.

 

“Treatment options for endometriosis are currently based on hormonal therapy but this means women cannot get pregnant during the treatment. Surgical treatment is an option for patients with recurrent pelvic pain but there is a high recurrence rate which is why removal of endometrial lesions is a concern,” she explained.

 

“This research seems to show a potential mechanism of endometriosis involving Fusobacterium, and that eradication with antibiotics is a treatment option. We may be able to implement antibiotic treatments for endometriosis in our clinical practice if proven effective in future studies.”

 

Dr. Winter agreed that the findings may lead to new treatment options.

 

“The role of Fusobacterium in stimulating endometriosis may lead to an entirely different approach in its treatment. Further studies are needed to study the role of Fusobacterium with retrograde menstruation in the formation of endometriosis,” he said.

 

“The use of a commonly used antibiotic metronidazole may be a key in improving the effectiveness of endometriosis treatment,” he concluded.

Αντιβιοτικά μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

Breaking News , ,

Αντιβιοτικά μπορεί να μειώσουν τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

Ιάπωνες ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου οι 2 στις 3 ασθενείς  με ενδομητρίωση έχουν αυξημένα επίπεδα ορισμένων βακτηρίων γύρω από τη μήτρα τους.

 

Στη μελέτη τους, χορήγησαν αντιβιοτικά σε ποντίκια με ενδομητρίωση και διαπίστωσαν ότι τόσο τα επίπεδα των βακτηρίων όσο και ο σχηματισμός εστιών ενδομητρίωσης, μειώθηκαν.

 

Χρειάζονται προφανώς περαιτέρω μελέτες για να διαπιστωθεί εάν τα ευρήματα της ερευνητικής ομάδας ισχύουν και σε ανθρώπους.

 

Τι είναι η ενδομητρίωση

 

Η ενδομητρίωση είναι μια πάθηση κατά την οποία κύτταρα σαν αυτά της επένδυσης της μήτρας (ενδομητρίου) αναπτύσσονται έξω από τη μήτρα. Σχηματίζεται ουλώδης ιστός και φλεγμονή στην περιοχή της πυέλου (λεκάνης) καθώς και σε διάφορα όργανα, όπως οι ωοθήκες και οι σάλπιγγες.

 

Συχνά οι γυναίκες με ενδομητρίωση νιώθουν πόνο στην περίοδο και την ερωτική επαφή και  υπογονιμότητα. Πρόκειται για συμπτώματα που κάνουν δύσκολη την καθημερινότητα των γυναικών με σοβαρή ενδομητρίωση.

 

Παγκοσμίως, η 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας ζουν με ενδομητρίωση και συχνά περνάνε 7-12 χρόνια μέχρι να διαγνωστούν.

 

Αν και υπάρχουν φαρμακευτικές αγωγές που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση των συμπτωμάτων της πάθησης, προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία. Δεν υπάρχει επίσης τρόπος πρόληψης της πάθησης. Ακόμα και η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης δεν εγγυάται ότι δεν θα δημιουργηθούν μετά το χειρουργείο νέες εστίες.

 

Τι έδειξε η νέα μελέτη για την ενδομητρίωση

 

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η στόχευση ενός συγκεκριμένου βακτηρίου μπορεί να μειώσει τις εστίες της ενδομητρίωσης σε ποντίκια.

 

Τα συμπεράσματα της νέας μελέτης από την Ιαπωνία είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα, καθώς το Fusobacterium – ένας τύπος βακτηρίων που απαντάται συνήθως στη χλωρίδα του στόματος και του εντέρου του ανθρώπου, μπορεί να ευθύνεται για την εμφάνιση της ενδομητρίωσης.

 

Οι ερευνητές θεωρούν ότι το συγκεκριμένο είδος βακτηρίων προκαλεί τον σχηματισμό φλεγμονωδών κυττάρων, τα οποία οδηγούν σε φλεγμονή, στη δημιουργία ουλώδους ιστού και στην εμφάνιση πόνου στις ασθενείς με ενδομητρίωση.

 

Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην προσθήκη συγκεκριμένων αντιβιοτικών, που καταπολεμούν το συγκεκριμένο είδος βακτηρίων, στο «οπλοστάσιό» μας για την καταπολέμηση της ενδομητρίωσης.

 

Οι ερευνητές εξέτασαν δείγματα ιστού από 79 γυναίκες με ενδομητρίωση και 76 που δεν έπασχαν από τη νόσο και διαπίστωσαν ότι το βακτήριο Fusobacterium συνδέεται ξακάθαρα με την ενδομητρίωση.

 

Το 64% των ασθενών με ενδομητρίωση διαπιστώθηκε ότι έχει το βακτήριο Fusobacterium στο ενδομήτριο. Το αντίστοιχο ποσοστό στα δείγματα από τις υγιείς γυναίκες ήταν μόλις 7%.

 

Θέλοντας να δουν τι ακριβώς κάνει το Fusobacterium, σε πειράματα καλλιέργειας κυττάρων, διαπίστωσαν ότι ενεργοποιούσε το σηματοδοτικό μονοπάτι της πολυλειτουργικής κυτταροκίνης TGF-β η οποία ενεργοποιούσε και μεταμόρφωνε τα φυσιολογικά, αδρανή κύτταρα. Τα ποντίκια στα οποία «τοποθετήθηκε» το βακτήριο Fusobacterium, επίσης ανέπτυξαν τα συγκεκριμένα κύτταρα. Αυτοί οι μυοϊνοβλάστες, που εμπλέκονται στη δημιουργία ιστών και μυών, μπορεί να πυροδοτούν την ενδομητρίωση, σύμφωνα με τους ερευνητές.

 

Γνωρίζουμε ότι αυτός ο τύπος βακτηρίων είναι διεισδυτικός και έχει συνδεθεί στο παρελθόν με διάφορες λοιμώξεις και ασθένειες. Την ίδια ώρα όμως, ορισμένα είδη του βακτηρίου υπάρχουν στον οργανισμό μας, χωρίς να προκαλούν καμία βλάβη.

 

Τα αντιβιοτικά που χορήγησαν οι ερευνητές στα ποντίκια για το συγκεκριμένο βακτήριο (μετρονιδαζόλη και χλωραμφενικόλη για 5 μέρες) φάνηκε πως είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη της ενδομητρίωσης και στη συρρίκνωση των εστιών της ασθένειας.

 

Στο μέλλον θα μπορούσε να χρησιμοποιείται μία αντιβιοτική θεραπεία για την ενδομητρίωση. Χρειάζεται όμως περαιτέρω έρευνα, καθώς η ενδομητρίωση είναι πολυπαραγοντική ασθένεια.

 

«Οι θεραπευτικές επιλογές για την ενδομητρίωση βασίζονται επί του παρόντος σε ορμονική θεραπεία, όπως η μακροχρόνια καταστολή της ωορρηξίας. Η μείωση των οιστρογόνων όμως, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα και οι γυναίκες δεν μπορούν να μείνουν έγκυοι κατά τη διάρκεια της θεραπείας», αναφέρουν οι ερευνητές.

 

Μακάρι η νέα μελέτη να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για την ενδομητρίωση. Προς το παρόν πάντως, γνωρίζουμε ότι η χρήση ποντικιών στη μελέτη, έχει περιορισμούς, καθώς τα ποντίκια δεν έχουν εμμηνορροϊκό κύκλο και δεν αναπτύσσουν από μόνα τους ενδομητρίωση.

 

Διαβάστε περισσότερα: https://www.science.org/doi/10.1126/scitranslmed.add1531

Μπορεί να προβλεφθεί η εξέλιξη της χειρουργικής επέμβασης για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση

Breaking News ,

Μπορεί να προβλεφθεί η εξέλιξη της χειρουργικής επέμβασης για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση

Νέα μελέτη έδειξε ότι μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια η διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και της νοσηλείας, αλλά και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές, σε ασθενείς με εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση.

 

Ο λεγόμενος δείκτης Deep Pelvic Endometriosis Index (dPEI) μπορεί να μπορεί να προβλέψει επίσης την πρωτοεμφανιζόμενη μετεγχειρητική δυσλειτουργία κένωσης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open.

 

Η ενδομητρίωση είναι μια συνηθισμένη γυναικολογική πάθηση που συχνά προκαλεί έντονο χρόνιο πυελικό πόνο και υπογονιμότητα. Η ορμονική θεραπεία είναι η πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της ενδομητρίωσης, ενώ εάν δεν αποδειχθεί επιτυχής, ακολουθεί χειρουργική επέμβαση.

 

Με τη χειρουργική επέμβαση για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση, υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών, ακόμα κι αν γίνει από γυναικολόγο που εξειδικεύεται στην ενδομητρίωση.

 

Ο δείκτης Deep Pelvic Endometriosis Index (dPEI) υπάρχει εδώ και 3 χρόνια και έχει στόχο μέσω της απεικόνισης να τυποποιηθούν τα στάδια πριν την επέμβαση.

 

Για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα της βαθμολογίας dPEI στην πρόβλεψη μετεγχειρητικών επιπλοκών σε γυναίκες με εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση, οι ερευνητές μελέτησαν τις περιπτώσεις γυναικών με την πάθηση σε 7 γαλλικά κέντρα που εξειδικεύονται στην ενδομητρίωση.

 

Στη μελέτη έλαβαν μέρος γυναίκες που έπασχαν από εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση και προεγχειρητικά είχαν κάνει μαγνητική τομογραφία.

 

Από τη μελέτη αποκλείστηκαν οι γυναίκες κάτω των 18 ετών, εκείνες που ήταν στην εμμηνόπαυση, ήταν έγκυοι, είχαν ιστορικό προηγούμενης επέμβασης για την εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση ή είχαν μεσολαβήσει περισσότεροι από 12 μήνες μεταξύ μαγνητικής τομογραφίας και επέμβασης.

 

Τα κλινικά συμπτώματα των γυναικών περιελάμβαναν δυσπαρευνία (πόνο κατά την ερωτική επαφή), δυσμηνόρροια (πόνο στην περίοδο), πόνο κατά την αφόδευση ή δυσχεσία (δυσκολία στην κένωση), διάρροια κατά την εμμηνόρροια, χρόνιο πυελικό άλγος (πόνο), αιμορραγία από το ορθό και προεγχειρητική δυσουρία (δυσκολία στην έξοδο των ούρων από την ουροδόχο κύστη).

 

Οι μαγνητικές τομογραφίες εξετάστηκαν ανεξάρτητα από 7 ακτινολόγους με εμπειρία 5 ή περισσότερων ετών στη μαγνητική τομογραφία πυέλου. Οι ακτινολόγοι δεν γνώριζαν τα ιστολογικά αποτελέσματα, το κλινικό ιστορικό και τη χειρουργική εξέταση, αλλά γνώριζαν ότι οι γυναίκες έπασχαν από εν τω βάθει πυελική ενδομητρίωση.

 

Οι χειρουργικές επεμβάσεις στη μελέτη περιελάμβαναν μερική κολπεκτομή, υστερεκτομή, μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη εκτομή ιερομητρικών συνδέσμων, μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη εκτομή των παραμητρίων, ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη κυστεκτομή ωοθηκών, δισκοειδή εκτομή, μερική εκτομή της ουροδόχου κύστης, τμηματική εκτομή του εντέρου, αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης στο ορθό, μονόπλευση ή αμφοτερόπλευρη κινητοποίηση των ουρητήρων και επανεμφύτευση ουρητήρα.

 

Τα μετεγχειρητικά δεδομένα περιελάμβαναν: μετεγχειρητικές επιπλοκές, διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο, παρουσία πρωτοεμφανίζόμενης δυσλειτουργίας κένωσης και όψιμες μετεγχειρητικές επιπλοκές.

 

Ο μέσος όρος ηλικίας των 605 γυναικών ήταν 33,3 έτη. Το  63,8% ήταν γυναίκες που δεν είχαν γεννήσει (88,8% των οποίων δεν είχαν μείνει ποτέ έγκυοι). Το 18,5% είχαν ένα παιδί και το 17,7% περισσότερα. Το 63,3% των ασθενών είχε κάνει ορμονική θεραπεία πριν από την επέμβαση.

 

Ο μέσος χρόνος μεταξύ της μαγνητικής τομογραφίας και της χειρουργικής επέμβασης ήταν  159,3 ημέρες, ο μέσος χρόνος διάρκειας της επέμβασης ήταν 152,2 λεπτά και μέση παραμονή στο νοσοκομείο 3,9 ημέρες.

 

Ήπια νόσος αναφέρθηκε στο 61,2% των γυναικών, μέτρια στο 25,8% και σοβαρή στο 13,1%.

 

Αυξημένος χρόνος διάρκειας της χειρουργικής επέμβασης και παραμονής στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε στις γυναίκες που είχαν εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση σε σχέση με εκείνες που είχαν άλλο είδος ενδομητρίωσης.

 

Ο κίνδυνος σοβαρών μετεγχειρητικών επιπλοκών ήταν μεγαλύτερος σε γυναίκες με εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση  σε οπισθοκεντρικές και εξωπυελικές περιοχές.

 

Η πρωτοεμφανιζόμενη δυσλειτουργία κένωσης συσχετίστηκε επίσης με παρόμοια εντόπιση της ενδομητρίωσης, όπως και παραπάνω.

 

Όσο πιο σοβαρή ήταν η ενδομητρίωση τόσο μεγαλύτερη ήταν η διάρκεια του χειρουργείου και της νοσηλείας. Η σοβαρή εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση συσχετίστηκε με μεγαλύτερο χρόνο διάρκειας του χειρουργείου και η μέτρια με μεγαλύτερη διάρκεια από την ήπια. Ανάλογα ήταν και τα ευρήματα για τη διάρκεια νοσηλείας.

 

Το 11,4% των ασθενών με σοβαρή εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση είχαν σοβαρές μετεγχειρητικές επιπλοκές, σε σύγκριση με το 5,1% με τη μέτρια εν των βάθει πυελική ενδομητρίωση και το 2,7% με την ήπια. Όταν συγκρίνουμε την βαθμολογία dPEI βρέθηκε ότι τόσο οι έμπειροι όσο και οι πιο άπειροι γιατροί, συμφωνούσαν σε μεγάλο βαθμό που δείχνει την αξιοπιστία του δείκτη.

 

Η χρήση του δείκτη Deep Pelvic Endometriosis Index (dPEI) φάνηκε πως προσφέρει ακριβείς προβλέψεις για τη διάρκεια της επέμβασης και της νοσηλείας, αλλά και για  τις μετεγχειρητικές επιπλοκές. Με αυτό το «εργαλείο» οι ιατροί μπορούν να προετοιμάσουν κατάλληλα τις ασθενείς για χειρουργική επέμβαση.

 

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37140921/

Endometriosis gene regions shared with other inflammatory and chronic pain conditions

English , ,

Endometriosis gene regions shared with other inflammatory and chronic pain conditions

A large-scale genetic study of endometriosis has been carried out to better understand its link to other inflammatory and chronic conditions.

Published in Nature Genetics, the study analysed the genomes of 60,674 women with endometriosis and 701,926 healthy controls of European, American, Australian and Japanese ancestry to elucidate the mechanism behind known links between endometriosis and other inflammatory and chronic pain conditions.

‘Using different datasets of women with and without endometriosis, some of which had unprecedented detailed data on surgical findings and pain experience collected using standardised criteria, allowed us to generate a treasure trove of new information about genetically driven endometriosis subtypes and pain experience’ said Dr Nilufer Rahmioglu, first author of the study and senior researcher at the Wellcome Centre for Human Genetics, Oxford.

Endometriosis is characterised by the abnormal overgrowth of the lining of the uterus, the endometrium, in other parts of the body, such as the ovaries. Symptoms usually consist of severe pain, irregular periods, fatigue, nausea, and infertility. The exact cause of this condition is unknown, and available treatments are only used to manage symptoms. It affects five to ten percent of women around the world.

The scientists have identified 42 genetic loci linked to increased risk of endometriosis by conducting a genome-wide association study on participants of European ancestry.

Data used was largely from the UK BioBank or provided by online direct-to-consumer testing site 23andMe.com. These loci are the site of a range of genes that were differently expressed in the endometrium and therefore had a likely role in disease development. Using the large amount of genetic information gathered from this group, the researchers identified variants on these loci that are more frequently found in endometriosis patients.

Many of the genes present at the loci identified are linked to hormone maintenance as well as to 11 chronic pain conditions, such as migraine and chronic back pain. An association was also found between endometriosis and two inflammatory conditions – osteoarthritis and asthma.

This suggests a correlation between endometriosis, chronic inflammatory or pain conditions and possibly even perception of pain. The study also found that ovarian endometriosis has a distinct genetic profile, as opposed to other subtypes of the condition.

‘Endometriosis is now recognised as a major health issue affecting women’s lives’, said the co-author of the study Professor Krina Zondervan from the University of Oxford. ‘It has provided a wealth of new knowledge on the genetics underlying endometriosis, which will help the research community in their efforts to come up with new treatments and possibly new ways of diagnosing the disease benefiting millions of women worldwide.’

 

https://www.nature.com/articles/s41588-023-01323-z

 

Ενδομητρίωση: Κοινά γενετικά χαρακτηριστικά με άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις που προκαλούν χρόνιο πόνο

Breaking News ,

Ενδομητρίωση: Κοινά γενετικά χαρακτηριστικά με άλλες φλεγμονώδεις παθήσεις που προκαλούν χρόνιο πόνο

Μια μεγάλης κλίμακας μελέτη των γενετικών χαρακτηριστικών της ενδομητρίωσης έγινε με στόχο να καταλάβουμε καλύτερα τη σχέση της ενδομητρίωσης με άλλες φλεγμονώδεις και χρόνιες παθήσεις.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανέλυσαν το γονιδίωμα 60.674 γυναικών με ενδομητρίωση και 701.926 υγιών γυναικών ευρωπαϊκής, αμερικανικής, αυστραλιανής και ιαπωνικής καταγωγής. Θέλησαν να βρουν τον μηχανισμό πίσω από την σύνδεση της ενδομητρίωσης με άλλες φλεγμονώδεις ασθένειες που προκαλούν χρόνιο πόνο.

Ο μεγάλος όγκος δεδομένων, τα εξαιρετικά λεπτομερή δεδομένα που είχαν καταγραφεί για τα χειρουργικά ευρήματα και την εμπειρία του πόνου σε γυναίκες που είχαν ενδομητρίωση και εκείνες που δεν είχαν έδωσαν στους ερευνητές την ευκαιρία να δημιουργήσουν έναν θησαυρό νέων πληροφοριών σχετικά με τους υποτύπους της ενδομητρίωσης από γενετική άποψη και για την εμπειρία πόνου.

Στην ενδομητρίωση αναπτύσσεται ιστός σαν αυτόν της «φόδρας» της μήτρας (του ενδομητρίου) σε άλλα μέρη του σώματος, όπως οι ωοθήκες. Οι γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση συνήθως νιώθουν έντονο πόνο, κυρίως στην περίοδο και την ερωτική επαφή και συχνά έχουν ακανόνιστες περιόδους, χρόνια κόπωση, ναυτία και υπογονιμότητα.

Τα ακριβή αιτία αυτής της πάθησης είναι άγνωστα και οι διαθέσιμες θεραπείες χρησιμοποιούνται μόνο για τη διαχείριση των συμπτωμάτων. Περίπου 1 στις 10 γυναίκες παγκοσμίως πάσχουν από ενδομητρίωση και πολλές δεν το γνωρίζουν για 7-12 χρόνια, καθώς τα συμπτώματά της μοιάζουν με αυτά άλλων γυναικολογικών παθήσεων και η ύπαρξή της επιβεβαιώνεται μόνο λαπαροσκοπικά.

Συγκρίνοντας το γονιδίωμα όλων των συμμετεχόντων ευρωπαϊκής καταγωγής, οι ερευνητές εντόπισαν 42 γενετικούς τόπους που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ενδομητρίωσης.

«Γενετικός τόπος» είναι μια συγκεκριμένη, σταθερή θέση σε ένα χρωμόσωμα όπου εδράζει ένα συγκεκριμένο γονίδιο. Κάθε χρωμόσωμα φέρει πολλά γονίδια και κάθε γονίδιο έχει τη θέση του.

Αυτοί οι 42 τόποι αντιστοιχούν σε μία σειρά γονιδίων που εκφράστηκαν διαφορετικά στο ενδομήτριο και επομένως έχουν πιθανό ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου.

Οι ερευνητές εντόπισαν παραλλαγές σε αυτούς τους τόπους που συναντώνται πιο συχνά σε ασθενείς με ενδομητρίωση.

Πολλά από αυτά τα γονίδια ρυθμίζουν τη διατήρηση των ορμονών.

Επίσης, συνδέονται με 11 παθήσεις χρόνιου πόνου, όπως η ημικρανία και ο χρόνιος πόνος στη μέση. Διαπίστωσαν επίσης ότι η ενδομητρίωση μοιράζεται κοινά γονίδια με δύο φλεγμονώδεις παθήσεις, την οστεοαρθρίτιδα και το άσθμα.

Όπως είπαν οι ερευνητές, αυτό υποδηλώνει ότι η ενδομητρίωση σχετίζεται με χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις, με τον πόνο και πιθανώς με την αντίληψη του πόνου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι η ενδομητρίωση των ωοθηκών έχει διαφορετικό γενετικό προφίλ από τους υπόλοιπους  υποτύπους της ενδομητρίωσης.

«Η ενδομητρίωση αναγνωρίζεται πλέον ως μείζον πρόβλημα υγείας που επηρεάζει τις ζωές των γυναικών», είπαν οι ερευνητές.

«Η γενετική που κρύβεται πίσω από την ενδομητρίωση, θα βοηθήσει την ερευνητική κοινότητα στις προσπάθειές της να βρει νέες θεραπείες και πιθανώς νέους τρόπους διάγνωσης της νόσου προς όφελος εκατομμυρίων γυναικών σε όλο τον κόσμο», κατέληξαν οι ερευνητές.

https://www.nature.com/articles/s41588-023-01323-z

 

1 2 3 4 5 >»
Visit Us On FacebookVisit Us On Google PlusVisit Us On Linkedin