About Jacob Soussis

Posts by Jacob Soussis:

New drug offers promising breakthrough for endometriosis patients

April 2, 2024 admin English endometriosis, ENDOMETRIOSIS DRUG, ENDOMETRIOSIS THERAPY

A clinical trial for a drug typically used to treat metabolic diseases in children is moving into its second phase

Dichloroacetate (DCA), a drug typically used to treat metabolic diseases in children, has been seen to be effective in breaking down the cells that cause endometriosis – a painful gynaecological disease where cells similar to those that line the uterus grow elsewhere in the body.

The condition affects one in ten women globally and causes debilitating symptoms – including severe pain, fatigue, gastrointestinal issues, painful periods, pain during sex, and infertility.

There’s currently no cure for endometriosis, which is estimated to cost the UK economy £8.2bn a year in treatment, loss of work, and healthcare costs.

Management options available – including hormonal contraception, laser surgery, and even hysterectomies – can cause further complications for sufferers, and often fail to get the progressive condition under control.

This spring, Andrew Horne, Professor of Gynaecology and Reproductive Sciences at the University of Edinburgh, is moving a clinical trial of DCA in endometriosis cases into its second phase – with hopes the drug could be prescribed as a treatment on the NHS within the next five years.

Women with endometriosis produce more lactate – a harmful human waste product of glucose metabolism – than those without the disease. Professor Horne and his team found that increased lactate created an environment that supported the growth and spread of endometriosis cells. Targeting the cells with DCA was subsequently found to reduce lactate production – which could halt the progression of the disease in its tracks.

At the end of the clinical trial’s first phase, women who were given DCA reported significant improvements in symptoms as well as a reduction in the amount of pain medication they needed during their menstrual cycle.

“We’re really excited about the next phase of the trial. There have been very few trials of non-hormonal treatments, and so we are largely the leaders in this field,” Prof Horne told The Telegraph.

“We hope the drugs will reduce the disease volume, and our studies so far have given us an indication that they don’t only affect the symptoms but the disease and prevent it from progressing,” he continued.

The trial is still in its preliminary stages, and Horne and his team of researchers hope the launch of the next phase, EpIC2, will give a more definitive answer on DCA’s efficacy.

Source: https://www.telegraph.co.uk/global-health/women-and-girls/endometriosis-treatment-dca-trial-breakthrough/

Το πρώτο νέο φάρμακο για την ενδομητρίωση εδώ και 40 χρόνια

April 2, 2024 admin Breaking News ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗΣ, ενδομητρίωση, ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ

Μέσα στα επόμενα 5 χρόνια αναμένεται να κυκλοφορήσει η πρώτη νέα θεραπεία για την ενδομητρίωση εδώ και 4 δεκαετίες.

Οι ερευνητές αναζητούσαν ένα φάρμακο που να έχει ήδη δοκιμαστεί και κατέληξαν στο διχλωροξικό οξύ (DCA). Το DCA χρησιμοποιείται για τη θεραπεία σπάνιων τύπων μεταβολικών διαταραχών σε παιδιά, στις οποίες συσσωρεύεται γαλακτικό οξύ στο αίμα.

Μέσα στους επόμενους μήνες, η ομάδα του Andrew Horne, καθηγητή Γυναικολογίας και Αναπαραγωγικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, θα ξεκινήσει τη δεύτερη φάση της κλινικής δοκιμής του DCA σε γυναίκες με ενδομητρίωση.

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση παράγουν περισσότερο γαλακτικό οξύ (το οποίο παράγει ο οργανισμός όταν διασπά τη γλυκόζη). Η αυξημένη παρουσία του, σύμφωνα με τους ερευνητές, συμβάλλει στην ανάπτυξη και εξάπλωση των κυττάρων της ενδομητρίωσης και είναι πιθανό να παίζει παρόμοιο ρόλο με αυτόν του γαλακτικού οξέος στον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων.

Η στόχευση των κυττάρων με DCA φάνηκε ότι μειώνει την παραγωγή γαλακτικού οξέος, κάτι που θα μπορούσε να σταματήσει την εξέλιξη της ενδομητρίωσης από τα πρώτα στάδια της νόσου.

Στο τέλος της πρώτης φάσης της κλινικής δοκιμής, οι γυναίκες που είχαν πάρει DCA ανέφεραν σημαντική βελτίωση στα συμπτώματα καθώς και μείωση των παυσίπονων που χρειάζονταν κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού τους κύκλου.

«Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι για την επόμενη φάση της δοκιμής. Έχουν γίνει πολύ λίγες δοκιμές μη ορμονικών θεραπειών για την ενδομητρίωση και έτσι είμαστε κατά πολύ οι ηγέτες σε αυτόν τον τομέα», δήλωσε ο καθηγητής Horne στη βρετανική εφημερίδα Telegraph.

«Ελπίζουμε ότι τα φάρμακα θα μειώσουν το μέγεθος των εστιών της ενδομητρίωσης και οι μέχρι τώρα μελέτες μας παρέχουν ενδείξεις ότι δεν βελτιώνουν μόνο τα συμπτώματα, αλλά εμποδίζουν και την εξέλιξη της ασθένειας», τόνισε.

Long-term outcomes of relugolix combination therapy for severe endometriosis

February 9, 2024 admin English endometriosis, ENDOMETRIOSIS TREATMENT, RELUGOLIX

A recent study unveiled the sustained safety and efficacy of relugolix combination therapy over 2 years.

Relugolix combination therapy (CT) provides long-term safety and efficacy in patients with severe endometriosis, according to a recent study published in Human Reproduction.

Takeaways

The study affirms that Relugolix CT, a non-peptide GnRH receptor antagonist, provides sustained safety and efficacy over a period of up to 2 years in managing severe endometriosis.

Endometriosis affects approximately 10% of women, causing menstrual and non-menstrual pain, infertility, and dyspareunia. Current treatment methods, including surgery and pharmacologic suppression, may result in persistent or recurrent symptoms.

The study highlights the need for an oral therapy that reduces pain and is safe for long-term use, as existing options, such as GnRH agonists and antagonists, are associated with decreased bone mineral density.

Relugolix CT consists of 40 mg relugolix, 1 mg estradiol, and 0.5 mg norethisterone acetate taken orally once daily. Short-term data indicates efficacy and safety in managing severe endometriosis.

The 104-week study involving 681 patients reveals high compliance, with 98.7% and 98.8% reporting drug compliance. Responder rates for dysmenorrhea and non-menstrual pelvic pain were consistently favorable at weeks 52 and 104. Long-term safety data did not reveal new trends, with a low incidence of serious adverse events and stable bone mineral density over the study period.

Approximately 10% of women are impacted by endometriosis, which presents as menstrual and non-menstrual pain, infertility, and dyspareunia. Surgical removal and pharmacologic suppression of lesions is often utilized to treat patients with endometriosis, but these methods sometimes lead to persistent or recurrent symptoms.

Pain management is often accomplished with oral contraceptives, progestines, and sometimes androgens. GnRH agonists and antagonists may also be utilized, but these therapies are associated with decreased bone mineral density (BMD). This indicates a need for an oral therapy that reduces pain and is safe for long-term use.

Relugolix is a non-peptide GnRH receptor antagonist that prevents binding of endogenous GnRH through the production of varianoestradiol and progesterone. Relugolix CT includes 40 mg relugolix, 1 mg oestradiol, and 0.5 mg norethisterone acetate, and is taken orally once per day. Data has indicated short term efficacy and safety for managing severe endometriosis.

To determine the safety and efficacy of relugolix for up to 2 years, investigators conducted a multinational, open-label, single-arm, long-term efficacy, and safety extension study. Participants included women aged 18 to 50 years with moderate to severe dysmenorrhea and non-menstrual pelvic pain (NMPP).

Dysmenorrhea and NMPP were determined using baseline Numerical Rating Scale (NRS) scores. Participants received the study drug on days 1 to 14 of the menstrual cycle, with administration occurring during a fasted state in the morning. The use of non-hormonal contraception was required, and patients had to report a negative pregnancy test at baseline.

Oral relugolix CT was provided for up to 80 weeks. The proportion of dysmenorrhea and NMPP responders at week 52 and 104 or end of treatment (EOT) were measured as the primary outcomes of the analysis.

Daily NRS scores were used to measure efficacy outcomes. Adverse events (AEs) and endometrial biopsies were the safety outcomes of the analysis, as well as mammograms in patients aged over 40 years.

There were 681 patients with 52 weeks of treatment and 501 with 104 weeks of treatment analyzed. Study drug compliance was reported in 98.7% and 98.8% of these patients, respectively. Of participants, 8.2% reported AEs leading to discontinuation and 2% discontinued because of a lack of efficacy.

Patients were aged a mean 34 years, and 92% were White, one-third received an endometriosis diagnosis 5 or more years before the study, and 84% had received previous surgical interventions for endometriosis.

The dysmenorrhea responder definition was reported in 83.8% of the relugolix CT group at 52 weeks and the NMPP responder definition in 73.6%. At week 104 or EOT, these rates were 84.8% and 75.8%, respectively.

Responder rates at week 104 or EOT for the placebo to relugolix CT group were 80.4% and 73.1%, respectively. Similar rates were also reported in the delayed relugolix CT group.

The mean dysmenorrhea NRS score in the relugolix CT group was 7.4 at baseline. This score decreased to 1.2 at week 52 and remained stable until week 104, indicating a reduction of 84%. For the mean NMPP NRS score, a reduction from 5.9 at baseline to 2.2 at week 52 and 1.8 at week 104 was observed.

Long-term safety data did not reveal new safety trends. An AE was reported in 93.1% of women across the 104-week study period, but only 10.8% of patients reported grade 3 or higher events and only 4% serious AEs.

The rates of serious or non-serious AEs did not disproportionately increase between week 24 and week 104. Additionally, the small mean decrease in bone mineral density observed at week 24 did not increase by week 104.

These results indicated safety and efficacy from relugolix CT in managing severe endometriosis. Investigators recommended further research about long-term medical control of endometriosis symptoms.

Reference

Christian M Becker, Neil P Johnson, Sawsan As-Sanie, et al. Two-year efficacy and safety of relugolix combination therapy in women with endometriosis-associated pain: SPIRIT open-label extension study. Human Reproduction. 2024. doi:10.1093/humrep/dead263

https://academic.oup.com/humrep/advance-article/doi/10.1093/humrep/dead263/7577817

Ενδομητρίωση: Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα συνδυαστικής θεραπείας με relugolix

February 9, 2024 admin Breaking News ενδομητρίωση, θεραπεία ενδομητρίωσης

Η συνδυαστική θεραπεία με Relugolix CT, έναν μη πεπτιδικό ανταγωνιστή των υποδοχέων GnRH για 2 χρόνια είναι ασφαλής και αποτελεσματική σε ασθενείς με σοβαρή ενδομητρίωση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Human Reproduction.

Από ενδομητρίωση πάσχει η 1 στις 10 γυναίκες και συνήθως τα συμπτώματα είναι πόνος στην περίοδο και κατά την ερωτική πράξη, αλλά και υπογονιμότητα.

Οι υπάρχουσες μέθοδοι θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της χειρουργικής επέμβασης και της φαρμακευτικής αγωγής μπορεί να μην εξαλείψουν τα συμπτώματα ή να υπάρξει υποτροπή.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι είναι αναγκαία η από του στόματος θεραπεία, που μειώνει τον πόνο και είναι ασφαλής για μακροχρόνια χρήση, καθώς οι υπάρχουσες επιλογές, όπως οι αγωνιστές και οι ανταγωνιστές GnRH, έχουν συσχετιστεί με μειωμένη οστική πυκνότητα.

Το Relugolix CT αποτελείται από 40 mg relugolix, 1 mg οιστραδιόλης και 0,5 mg οξικής νορεθιστερόνης που λαμβάνονται από το στόμα μία φορά την ημέρα. Τα πρώτα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό στη διαχείριση της σοβαρής ενδομητρίωσης.

Στη μελέτη, διάρκειας 104 εβδομάδων, στην οποία συμμετείχαν 681 ασθενείς φάνηκε ότι τα ποσοστά ανταπόκρισης για δυσμηνόρροια και μη εμμηνορροϊκό πυελικό πόνο ήταν σταθερά καλύτερα την 52^η και 104^η εβδομάδα. Τα μακροπρόθεσμα δεδομένα για την ασφάλεια του φαρμάκου δεν έδειξαν νέες επιπλοκές, υπήρχαν λίγες σοβαρές παρενέργειες και υπήρξε σταθερή οστική πυκνότητα κατά την περίοδο της μελέτης.

Ο πόνος της ενδομητρίωσης συχνά αντιμετωπίζεται με αντισυλληπτικά χάπια, προγεστίνες και μερικές φορές ανδρογόνα. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν αγωνιστές και ανταγωνιστές GnRH, αλλά αυτές οι θεραπείες έχουν συσχετιστεί με απώλεια οστικής μάζας και κατά συνέπεια μειωμένη οστική πυκνότητα. Υπάρχει λοιπόν ανάγκη για από του στόματος θεραπεία για τη μείωση του πόνου, η οποία να είναι ασφαλής για μακροχρόνια χρήση.

Το Relugolix είναι ένας μη πεπτιδικός ανταγωνιστής των υποδοχέων GnRH που εμποδίζει τη δέσμευση της ενδογενούς GnRH μέσω της παραγωγής βαρανοοιστραδιόλης και προγεστερόνης. Το Relugolix CT περιλαμβάνει 40 mg relugolix, 1 mg οιστραδιόλης και 0,5 mg οξικής νορεθιστερόνης και λαμβάνεται από στόματος μία φορά την ημέρα. Τα δεδομένα έχουν δείξει βραχυπρόθεσμη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια για τη διαχείριση της σοβαρής ενδομητρίωσης.

Στη νέα μελέτη που στόχο είχε να προσδιορίσουν οι ερευνητές την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του relugolix για έως και 2 χρόνια, έλαβαν μέρος γυναίκες ηλικίας 18-50 ετών με μέτρια έως σοβαρή δυσμηνόρροια και μη εμμηνορροϊκό πυελικό πόνο (στη λεκάνη).

Οι συμμετέχουσες έλαβαν το φάρμακο από την 1^η έως και τη 14^η ημέρα του εμμηνορροϊκού κύκλου, νηστικές το πρωί. Προαπαιτούμενο ήταν η χρήση μη ορμονικής αντισύλληψης πριν την έναρξη της μελέτης.

Το Relugolix CT χορηγήθηκε από του στόματος για έως και 80 εβδομάδες. Η αποτελεσματικότητά του σε σχέση με τη δυσμηνόρροια και τον μη εμμηνορροϊκό πυελικό πόνο κατεγράφη την 52^η και την 105^η εβδομάδα ή στο τέλος της θεραπείας (EOT).

Κατεγράφησαν οι παρενέργειες και έγιναν βιοψίες ενδομητρίου, καθώς και οι μαστογραφίες σε ασθενείς ηλικίας άνω των 40 ετών.

Αναλύθηκαν 681 ασθενείς με 52 εβδομάδες θεραπείας και 501 με 104 εβδομάδες θεραπείας. Από τις συμμετέχουσες, το 8,2% ανέφερε παρενέργειες που οδήγησαν σε διακοπή της θεραπείας και το 2% διέκοψε επειδή δεν ήταν αποτελεσματική.

Οι ασθενείς ήταν κατά μέσο όρο ηλικίας 34 ετών, η 1 στις 3 είχαν διάγνωση ενδομητρίωσης 5 ή περισσότερα χρόνια πριν από τη μελέτη και το 84% είχε κάνει στο παρελθόν χειρουργικές επεμβάσεις για την ενδομητρίωση.

Αποτελεσματικότητα κατά της δυσμηνόρροιας (του πόνου στην περίοδο) ανέφερε το 83,8% της ομάδας που πήρε relugolix CT την 52^η εβδομάδα της μελέτης και κατά του μη εμμηνοροϊκού πυελικού πόνου το 73,6%. Την 104^η εβδομάδα (ή στο τέλος της θεραπείας που ελήφθη), τα ποσοστά αυτά ήταν 84,8% και 75,8%, αντίστοιχα.

Αντιστοίχως τα ποσοστά της ομάδας που ελάμβανε εικονικό φάρμακο ήταν 80,4% και 73,1%, αντίστοιχα.

Η μέση βαθμολογία δυσμηνόρροιας (πόνου στην περίοδο) στην ομάδα που έπαιρνε relugolix CT ήταν 7,4 κατά την έναρξη, μειώθηκε στο 1,2 την 52^η εβδομάδα και παρέμεινε σταθερή μέχρι την 104^η εβδομάδα, δείχνοντας μείωση 84%.

Για τη μέση βαθμολογία για τον μη εμμηνοροϊκό πυελικό πόνο, από 5,9 κατά την έναρξη μειώθηκε σε 2,2 την 52^η εβδομάδα και 1,8 την 104^η εβδομάδα.

Τα μακροπρόθεσμα δεδομένα ασφάλειας δεν αποκάλυψαν νέα θέματα για την ασφάλεια της θεραπείας. Κάποιου είδους παρενέργεια αναφέρθηκε από το 93,1% των γυναικών τις 104 εβδομάδες που διήρκεσε η μελέτη, αλλά μόνο 10,8% των ασθενών αναφέρθηκαν σε επιπέδου 3 ή πιο σοβαρές παρενέργειες και μόνο το 4% ανέφερε σοβαρές παρενέργειες.

Τα ποσοστά των παρενεργειών δεν αυξήθηκαν δυσανάλογα μεταξύ της 24^ηςεβδομάδας και της 104^ης. Επιπλέον, η μικρή μέση μείωση της οστικής πυκνότητας που είχε παρατηρηθεί την 24^η εβδομάδα, δεν αυξήθηκε μέχρι την 104^η εβδομάδα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι είναι ασφαλής και αποτελεσματικό το relugolix CT στην αντιμετώπιση της σοβαρής ενδομητρίωσης. Τόνισαν πάντως ότι χρειάζεται έρευνα σχετικά με τη μακροχρόνια αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ενδομητρίωσης.

https://academic.oup.com/humrep/advance-article/doi/10.1093/humrep/dead263/7577817

Ενδομητρίωση: Ήρθε η ώρα να σπάσουμε τη σιωπή

January 19, 2024 admin Breaking News

Περίπου 190 εκατομμύρια γυναίκες πάσχουν από ενδομητρίωση παγκοσμίως, αλλά λίγες μιλάνε για την πάθηση και ακόμα πιο λίγες γίνονται πιστευτές όταν λένε ότι ο πόνος δεν τους επιτρέπει να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητά τους.

Η ενδομητρίωση είναι μία γυναικολογική πάθηση που προκαλεί πόνο, τόσο σωματικό όσο και ψυχολογικό.

Αν και περίπου η 1 στις 10 γυναίκες υποφέρει από αυτή τη χρόνια γυναικολογική πάθηση, για πάρα πολλά χρόνια επικρατούσε μία εκκωφαντική σιωπή σχετικά με την ασθένεια και πόσο επηρεάζει τη ζωή μίας γυναίκας.

Η ενδομητρίωση συχνά μένει αδιάγνωστη έως και 12 χρόνια, επειδή τα συμπτώματά της μοιάζουν πολύ με άλλες γυναικολογικές παθήσεις και η διάγνωση είναι δύσκολη. Όλα αυτά τα χρόνια, εκατομμύρια γυναίκες πονάνε σιωπηλά και όταν διαμαρτυρηθούν, συχνά τους απαντούν «είναι όλα στο μυαλό σου».

Τα τελευταία χρόνια, με τη βοήθεια διάσημων γυναικών που μίλησαν δημόσια για την ενδομητρίωση, όπως η τηλεπαρουσιάστρια και μοντέλο Κρίσι Τάιγκεν, η διάσημη συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής και παρουσιάστρια της εκπομπής “Top Chef” Πάντμα Κακσμι και η ηθοποιός Γούπι Γκόλντμπεργκ, η ασθένεια έχει γίνει πιο γνωστή.

Τι είναι η ενδομητρίωση

Όταν μία γυναίκα έχει ενδομητρίωση, κύτταρα του ενδομητρίου, δηλαδή της «φόδρας» της μήτρας, εμφανίζονται σε σημεία έξω από τη μήτρα, όπως οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες και το περιτόναιο (ο λεπτός υμένας που επενδύει την κοιλιακή κοιλότητα και περιβάλλει τα σπλάχνα μας).

Στο τέλος κάθε εμμηνορροϊκού κύκλου, η μήτρα αποβάλλει τη «φόδρα» της, η οποία βγαίνει από το σώμα μέσω του τραχήλου της μήτρας και του κόλπου, ως αίμα της περιόδου. Τα κύτταρα του ιστού που μοιάζει με το ενδομήτριο, αλλά «εμφυτεύεται» σε άλλα σημεία του οργανισμού, απορρίπτονται επίσης. Αυτά όμως, δεν έχουν διέξοδο, με αποτέλεσμα να υπάρχει εσωτερική αιμορραγία, φλεγμονή και πόνος.

Τα στάδια της ενδομητρίωσης

Η ενδομητρίωση έχει στάδια, τα οποία σχετίζονται με την «οπτική παρουσία» της νόσου. Το ελάχιστο είναι το Στάδιο 1 και το ανώτατο το Στάδιο 4. Το στάδιο της ενδομητρίωσης, δεν σχετίζεται με το πόσο πολύ μπορεί να πονάει μία ασθενής.

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

Ένα βασικό σύμπτωμα της ενδομητρίωσης είναι ο έντονος πόνος κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου. Ένα άλλο, είναι ο πόνος κατά την ερωτική πράξη.

Επειδή από κάποιους θεωρείται «φυσιολογικός» ο πόνος στην περίοδο ή όταν κάνει μία γυναίκα σεξ (μπορεί κάποιες φορές και να αποδοθεί σε ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης ή σε ψυχιατρικούς λόγους όπως η απέχθεια για το σεξ) αρκετές γυναίκες με ενδομητρίωση ζουν χωρίς διάγνωση κατά μέσο όρο για τουλάχιστον 7 ολόκληρα χρόνια.

Ένα ακόμα συνηθισμένο σύμπτωμα της ενδομητρίωσης είναι η υπογονιμότητα. Αρκετές γυναίκες με ενδομητρίωση χρειάζονται θεραπεία για τη γονιμότητα και πολλές θα υποβληθούν σε θεραπεία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για να αποκτήσουν παιδιά, ευτυχώς με πολύ καλά αποτελέσματα όπως έχει δείξει η εμπειρία μου.

Πως γίνεται η διάγνωση της ενδομητρίωσης

Μέχρι στιγμής, ο μόνος τρόπος για να επιβεβαιωθεί ότι μία γυναίκα πάσχει από ενδομητρίωση, είναι η λαπαροσκοπική επέμβαση.

Επιπτώσεις στο σχολείο, την εργασία και το σεξ

Ο σωματικός πόνος από την ενδομητρίωση μπορεί να είναι εξουθενωτικός. ‘Εφηβες με ενδομητρίωση αρκετές φορές, εξαιτίας του έντονου πόνου, δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους, να βγουν με την παρέα τους ή να κάνουν εξωσχολικές δραστηριότητες. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται να κάνουν κατ’οίκον μαθήματα ή εξ’αποστάσεως διαδικτυακά για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Η Η Δρ Megan Wasson της Mayo Clinic, που πάσχει και η ίδια από ενδομητρίωση, μίλησε με ασθενείς για την εμπειρία τους με τη χρόνια αυτή γυναικολογική πάθηση.

«Κόντεψα να χάσω τη δουλειά μου επειδή έλειπα συχνά», είπε μία ασθενής που αντιμετώπισε πολλά προβλήματα στη δουλειά της εξαιτίας της ενδομητρίωσης. «Όταν μου είπαν ότι πρέπει να κάνω υστερεκτομή, μπήκα στο γραφείο του διευθυντή μου για να το ανακοινώσω και μου λέει «Ελπίζω ότι δεν θα μου πεις πως πρέπει να κάνεις υστερεκτομή και πρέπει να λείπεις για 6 εβδομάδες…φυσικά ξέσπασα σε κλάματα».

Όλες οι ασθενείς είπαν ότι είχαν συναντήσει στο παρελθόν γιατρούς που δεν τις πίστευαν όταν έλεγαν ότι πονούν στο σεξ και ότι δεν ήταν φυσιολογικό. Επιστημονικά όταν πονάει η διείσδυση, μιλάμε για δυσπαρεύνια. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης στα λόγια της ασθενούς, είναι κι ένας από τους λόγους που καθυστερεί η διάγνωση και η θεραπεία.

Για πολλά χρόνια έλεγαν στις γυναίκες ότι είναι «φυσιολογικό» να πονούν όταν έχουν περίοδο ή κατά την ερωτική επαφή, ενώ κάποιοι γιατροί δεν διερευνούσαν καν το αίτιο του πόνου. Ορισμένα ζευγάρια μάλιστα έχουν αποδεχθεί ότι ο πόνος είναι μέρος του σεξ, αντί να συζητήσουν με τον κατάλληλο γιατρό για να τους προτείνει λύσεις και να γίνει απολαυστικό και πάλι το σεξ.

Ένας σύντροφος γυναίκας με ενδομητρίωση είπε στη Δρ.Wasson «Απλώς νιώθω φρικτά. Υπάρχουν στιγμές που κάνουμε σεξ, που πραγματικά νιώθω ένοχος αφού ξέρω ότι την πονάω, αφού ξέρω ότι θα πονέσει κι αυτό με κάνει δυστυχισμένο».

Ο πόνος, σε συνδυασμό με την άρνηση πολλών εργοδοτών να δεχθούν τη σοβαρότητα της ασθένειας χωρίς να έχει επιπτώσεις η γυναίκα στην καριέρα της, κάνουν συχνά δύσκολη τη ζωή της ασθενούς που πάσχει από ενδομητρίωση, την κάνουν να κουβαλά ένα βαρύ συναισθηματικό φορτίο.

Πως να σπάσει η σιωπή γύρω από την ενδομητρίωση

Η Δρ.Wasson μίλησε και για τη δική της εμπειρία με την ενδομητρίωση. Εξήγησε ότι χρειάστηκε να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον σύντροφό της, να αναλαμβάνει εκείνος περισσότερες ευθύνες στο σπίτι όταν εκείνη πονούσε πολύ. Καθώς ο κίνδυνος της υπογονιμότητας αυξάνεται όταν δεν γίνει χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης, χρειάστηκε επίσης να μιλήσουν πολύ νωρίς με γιατρό για τα σχέδιά τους να αποκτήσουν κάποια στιγμή παιδιά. Ως ιατρός, η ίδια αποφάσισε να γίνει οικογενειακή γιατρός για να βοηθάει ασθενείς να αντιμετωπίσουν την ενδομητρίωση και άλλες χρόνιες ασθένειες.

Η Αμερικανίδα γιατρός της Mayo Clinic, εξήγησε ότι υπάρχουν τρόποι να σπάσει η σιωπή γύρω από την ενδομητρίωση:

Ενημερωθείτε για την ενδομητρίωση, τα συμπτώματα και τις θεραπείες. Είναι σημαντικό τόσο η ασθενής, όσο και οι άνθρωποι που θα την υποστηρίξουν να έχουν γνώσεις για την ασθένεια.
Οι ασθενείς που μίλησαν για την ενδομητρίωση, τόνισαν πόσο σημαντικό είναι για εκείνες να ξέρουν οι άλλοι πως ο πόνος τους είναι πραγματικός, εξουθενωτικός, αλλά και ότι έχουν ανάγκη να ακούνε από τον γιατρό τους ότι τις πιστεύει και ότι θα βρεθεί η κατάλληλη λύση για εκείνες.
Διαχωρίστε το άτομο από την ασθένεια: όταν είναι εξουθενωτικός ο πόνος που νιώθετε, εξηγήστε στους γύρω σας ότι φταίει η ενδομητρίωση κι όχι εσείς.

Αυτό το σκέφτομαι πολλές φορές: όταν κάποιος ακούσει για άλλες ασθένειες, όπως ο καρκίνος ή η σκλήρυνση κατά πλάκας, θα είναι υποστηρικτικός, θα δείξει ενσυναίσθηση. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την ενδομητρίωση τις περισσότερες φορές. Λογικά φταίει το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν πόσο επώδυνη μπορεί να είναι αυτή η ασθένεια και πόσο ανυπόφορη μπορεί να κάνει την καθημερινότητα μίας γυναίκας. Είναι ευθύνη όλων μας να μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας για την ενδομητρίωση με έναν και μοναδικό στόχο: να βρεθεί για κάθε γυναίκα η καλύτερη δυνατή λύση για να μπορεί να ζει με την ενδομητρίωση, χωρίς να της καταστρέφει την καθημερινότητα.

Ενδομητρίωση: Πότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση

November 27, 2023 admin Breaking News

Η ενδομητρίωση είναι μια επώδυνη γυναικολογική πάθηση, από την οποία πάσχει η 1 στις 10 γυναίκες και πολλές δεν τον γνωρίζουν καν, καθώς η διάγνωση δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Τα αίτια της ενδομητρίωσης δεν είναι γνωστά, δεν υπάρχουν τρόποι πρόληψης και δεν θεραπεύεται. Ευτυχώς όμως τα συμπτώματά της μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα και σε ορισμένες περιπτώσεις, με χειρουργική επέμβαση.

Στην ενδομητρίωση, κύτταρα παρόμοια με αυτά του ενδομητρίου (της «φόδρας» της μήτρας) αναπτύσσονται έξω από τη μήτρα. Η ενδομητρίωση προκαλεί μια χρόνια φλεγμονώδη αντίδραση, που μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό ουλώδους ιστού (συμφύσεις, ίνωση) μέσα στη λεκάνη και πιο σπάνια εκτός λεκάνης, σε άλλα σημεία του σώματος.

Επιφανειακή ενδομητρίωση: εντοπίζεται κυρίως στο πυελικό περιτόναιο
Ενδομητρίωση κυστικών ωοθηκών (ενδομητρίωμα): εντοπίζεται στις ωοθήκες
Βαθιά ενδομητρίωση (εν τω βάθει ενδομητρίωση): εντοπίζεται στο ορθοκολπικό διάφραγμα, την ουροδόχο κύστη και το έντερο

Οι ασθενείς με ενδομητρίωση τις περισσότερες φορές νιώθουν πόνο στη λεκάνη, κράμπες όταν έχουν περίοδο και πόνο στην ερωτική πράξη και συχνά δεν μπορούν να κάνουν παιδί χωρίς βοήθεια.

Η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει μια μεγάλη φλεγμονώδη αντίδραση σε όλο το σώμα και να υπάρχει συνεχιζόμενη κόπωση και ναυτία, μπορεί να επηρεάσει το έντερο, αλλά και οποιαδήποτε άλλο σύστημα οργάνων. Πολύ συχνά νιώθουν πόνο όταν υπάρχει κίνηση του εντέρου, αλλά και στην ούρηση. Μπορεί πραγματικά να είναι μία πάθηση που επηρεάζει ολόκληρο το σώμα της γυναίκας.

Πως αντιμετωπίζεται η ενδομητρίωση

Τα συμπτώματα μπορεί να αντιμετωπιστούν είτε με φάρμακα που συνταγογραφεί ο γιατρός για τη σταθεροποίηση των ορμονών της γυναίκας και πολλές παίρνουν μόνες τους φάρμακα, χωρίς να τα έχει συστήσει ο γιατρός τους. Η φαρμακευτική αγωγή όμως δεν είναι αποτελεσματική σε όλες τις περιπτώσεις.

Η αλήθεια είναι ότι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε πραγματικά στη «ρίζα» της ενδομητρίωσης είναι η χειρουργική επέμβαση, τόσο για να γίνει μία οριστική διάγνωση, όσο και για να αφαιρεθούν οι εστίες της.

Η λαπαροσκοπική χειρουργική (μια λιγότερο επεμβατική επιλογή) χρησιμοποιείται συνήθως για τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης.

Η αφαίρεση των εστιών της ενδομητρίωσης από το σώμα της γυναίκας, μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής της.

Why does receiving a diagnosis for endometriosis take so long?

July 28, 2023 admin English endometriosis, ENDOMETRIOSIS DIAGNOSIS

There are multiple factors that contribute to an average endometriosis diagnosis taking eight years.

Endometriosis is a chronic condition that can cause intense pain in several circumstances, including during menstruation and sexual intercourse.

It can be challenging for some people to receive a prompt diagnosis of endometriosis.

Recent research found that several factors can delay an endometriosis diagnosis by as much as 11 years due to personal and societal barriers and the actions and training of healthcare professionals.

A recent systematic review and qualitative synthesis examined why receiving a prompt diagnosis of endometriosis is difficult.

The researchers identified several factors, including the normalization of menstrual pain, the diversity of symptoms, and a lack of training and prompt referrals among healthcare professionals.

The review sheds light on areas for improvement in the prompt diagnosis and, thus, treatment of endometriosis.

The study is published in Obstetrics and Gynecology.

The impact of endometriosis

Endometriosis is a condition in which uterine-like tissue grows outside of the uterus. These lesions can be present in several areas, including the ovaries, fallopian tubes, or bladder.

Endometriosis is chronic, and treatment mainly focuses on managing symptoms. The main symptom is pain, often in the pelvic area. The pain may occur at specific times, such as during menstruation. There may also be other symptoms, such as difficulty getting pregnant and fatigue. The symptoms of endometriosis may sometimes improve after menopause.

Dr. Ann Peters, an obstetric and gynecology specialist at Mercy Medical Center, who was not involved in the study, offered further insight into endometriosis to Medical News Today:

“[Endometriosis] is also a[n] extremely debilitating chronic disease that presents most commonly with painful periods but also a number of other complaints such as pain with intercourse, pain with bowel movements, diarrhea, constipation, urinary symptoms such as urinary frequency and urgency, heavy periods, chest pains, and chronic fatigue.”

“[One] out of 10 women are estimated to have endometriosis, but it is sometimes difficult to make the diagnosis because there currently are no noninvasive diagnostic modalities such as ultrasound or blood work testing that will reliably diagnose endometriosis.”

— Dr. Ann Peters

Researchers of the current review note that many women experience a delay in receiving an accurate medical diagnosis. They wanted to understand more about why this delay occurs.

Barriers to an endometriosis diagnosis

This review included 13 articles that met strict eligibility criteria. All the studies included either women with endometriosis or healthcare professionals who had experience diagnosing endometriosis.

The review specifically focused on qualitative studies where participants shared their views on the journey of receiving an endometriosis diagnosis. Based on an analysis of these articles, the authors identified themes that fell into four categories contributing to delayed diagnosis:

Individual factors

Interpersonal influences

Health system factors

Factors specific to endometriosis

At the individual level, they found that women struggled with understanding typical menstruation pain. For example, there was a common assumption among participants that the pain was typical and that they just had to deal with it. These ideas and the use of self-care measures to manage symptoms likely influenced the time of endometriosis diagnosis.

At the interpersonal level, researchers found that stigma surrounding discussing menstrual problems and society viewing menstrual pain as normal may have further contributed to delayed diagnosis.

Finally, healthcare and endometriosis factors influenced diagnosis timing. For example, participants reported general practitioners brushing aside concerns or appearing to lack knowledge about endometriosis. Similarly, healthcare professional participants also expressed inadequate training regarding endometriosis, and many noted they also lacked clear clinical guidelines for diagnosis.

There were further problems in communication. Healthcare professionals sometimes use oral contraceptives to aid in diagnosing and treating endometriosis. Participants did not always receive clear explanations of ruling out other diagnoses or the strategy behind oral contraceptive use.

Lack of tests for endometriosis

Healthcare professionals further noted that symptoms of endometriosis can overlap with symptoms of other conditions, making delays in diagnosis possible. Endometriosis is also challenging to diagnose because there aren’t noninvasive tests that can give an accurate diagnosis. There were delays in referrals.

One reason for this was the misconception that laparoscopic surgery is the only means of diagnosis. Healthcare professionals also had doubts about the usefulness of an endometriosis diagnosis.

Study author Dr. Sophie Davenport, a doctor in England who conducted this research as part of a dissertation in Public Health (MPH), explained how the approach to overcoming these barriers will need to happen on many levels:

“The key highlights of the data are that delays to diagnosis exist throughout the journey. We need to target these at different levels – from society recognising what ‘normal’ menstruation is and being open to discussing menstrual problems, to clinicians being well-educated and up to date on the presentation and diagnosis and listening to patients when they say their periods aren’t normal.”

— Dr. Sophie Davenport, study author

Investigating the experience of endometriosis diagnosis

This research did have limitations that indicate the need for further research.

The studies included in the review were all conducted in high-income countries, and most of these countries had universal healthcare. Thus, it may not be possible to generalize the results, and this review doesn’t address financial barriers that may influence diagnosis.

Among studies that reported demographics, most participants were white women, indicating the need for more diversity in further research.

Among participants with endometriosis, the samples may be skewed toward those with more severe endometriosis.

In the studies that looked at the views of healthcare professionals, participants were doctors and mainly general practitioners. Further research could include other providers and specialists in the analysis. Finally, one reviewer conducted the review, introducing more risk for bias or method errors.

Dr. Davenport noted the following focus of continued research:

“A key area of research will be to investigate how [a] patient’s experiences of receiving a diagnosis of endometriosis change now that the clinical guidelines recommend treating empirically based on signs and symptoms, rather than a laparoscopic surgery being first-line. It was suggested in the papers that this deterred clinicians from referring women to specialist services and delayed women receiving a diagnosis and subsequent treatment.”

— Dr. Sophie Davenport

Speaking out about endometriosis symptoms is important

For those who think they may have endometriosis, seeking medical help is critical. This may include talking with a general practitioner. Dr. Davenport hoped their research would help encourage people and healthcare professionals to strive for prompt diagnosis.

“We would hope that the paper encourages patients to seek help if they feel that their periods are abnormal or causing them significant pain or distress, and [that it] encourages clinicians to take their concerns seriously and refer to specialist services early,” she said.

Dr. Peters further noted that women with endometriosis can support others and continue to raise awareness of the condition.

https://journals.lww.com/greenjournal/Abstract/9900/Barriers_to_a_Timely_Diagnosis_of_Endometriosis__A.821.aspx

Source: https://www.medicalnewstoday.com/articles/why-does-receiving-diagnosis-endometriosis-take-so-long

Γιατί καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

July 28, 2023 admin Breaking News ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗΣ, ενδομητρίωση

Η 1 στις 10 γυναίκες πάσχουν από ενδομητρίωση και πάρα πολλές δεν το γνωρίζουν. Υπολογίζεται ότι κατά μέσο όρο μία γυναίκα που πάσχει από αυτή τη χρόνια γυναικολογική πάθηση έχει διάγνωση 5-12 χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.

Η ενδομητρίωση μπορεί να καταστρέψει την καθημερινότητα μίας γυναίκας, προκαλώντας έντονο πόνο κατά την έμμηνο ρύση, τη σεξουαλική επαφή, αλλά και να προκαλέσει υπογονιμότητα.

Ερευνητές ανέλυσαν τους λόγους που καθυστερεί τόσο η διάγνωση της ενδομητρίωσης. Βασικοί παράγοντες είναι ότι θεωρείται «φυσιολογικό» να πονάει μία γυναίκα όταν έχει περίοδο, ότι η ενδομητρίωση έχει πολλά διαφορετικά συμπτώματα και συχνά συγχέεται με άλλες γυναικολογικές παθήσεις, αλλά και ότι δεν είναι πολλές φορές επαρκής η εκπαίδευση των ιατρών και δεν γίνεται παραπομπή της γυναίκας σε ειδικό.

Η ανασκόπηση ρίχνει φως σε διάφορους τομείς με στόχο να μειωθεί ο χρόνος διάγνωσης και θεραπείας της ενδομητρίωσης.

Τι είναι η ενδομητρίωση

Η ενδομητρίωση είναι μια γυναικολογική πάθηση κατά την οποία ιστός που μοιάζει με το ενδομήτριο (τη φόδρα της μήτρας) αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα. Εστίες ενδομητρίωσης μπορεί να υπάρχουν σε διάφορα σημεία του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των ωοθηκών, των σαλπίγγων και της ουροδόχου κύστης.

Η ενδομητρίωση είναι χρόνια πάθηση και η θεραπεία επικεντρώνεται κυρίως στη διαχείριση των συμπτωμάτων. Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος, συχνά στην περιοχή της πυέλου (λεκάνης).

Ο πόνος μπορεί να εμφανίζεται συγκεκριμένες στιγμές, όπως κατά την έμμηνο ρύση ή τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί επίσης να υπάρχουν και άλλα συμπτώματα, όπως χρόνια κόπωση ή δυσκολία να μείνει έγκυος μία γυναίκα. Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης μπορεί μερικές φορές να βελτιωθούν μετά την εμμηνόπαυση.

Η ενδομητρίωση μπορεί να εξουθενώσει μία γυναίκα. Μπορεί να πονά κατά την επαφή, να έχει πόνους με τις κινήσεις του εντέρου, διάρροια, δυσκοιλιότητα, συχνουρία και επείγουσα ανάγκη για ούρηση, πολύ αίμα στην περίοδο, πόνους στο στήθος ή το πόδι και χρόνια κόπωση.

Δεν υπάρχουν επί του παρόντος μη επεμβατικές διαγνωστικές μέθοδοι όπως ο υπέρηχος ή μία εξέταση αίματος, που θα μπορούσαν να διαγνώσουν αξιόπιστα την ενδομητρίωση. Για να είναι σίγουρη μία γυναίκα πως πάσχει από ενδομητρίωση πρέπει να το διαπιστώσει λαπαροσκοπικά ο γιατρός της.

Εμπόδια στη διάγνωση της ενδομητρίωσης

Όπως είπαν οι ερευνητές, αυτή η αναθεώρηση περιλάμβανε 13 μελέτες που πληρούσαν αυστηρά κριτήρια καταλληλότητας. Όλες οι μελέτες περιελάμβαναν είτε γυναίκες με ενδομητρίωση είτε επαγγελματίες υγείας που είχαν εμπειρία στη διάγνωση της ενδομητρίωσης.

Με βάση μια ανάλυση αυτών των άρθρων, οι ερευνητές εντόπισαν θέματα, τα οποία εμπίπτουν σε τέσσερις κατηγορίες που συμβάλλουν στην καθυστερημένη διάγνωση:

Εξατομικευμένοι παράγοντες
Διαπροσωπικές επιρροές
Παράγοντες του συστήματος υγείας
Παράγοντες που σχετίζονται ειδικά με την ενδομητρίωση

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε ατομικό επίπεδο, πολλές γυναίκες δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τον τυπικό πόνο της εμμήνου ρύσεως, πίστευαν ότι ο πόνος είναι «κανονικός» και ότι έπρεπε απλώς να τον αντιμετωπίσουν. Αυτές οι πεποιθήσεις και τα μέτρα που λάμβαναν οι γυναίκες για να αντιμετωπίσουν μόνες τους τον πόνο, επηρέαζαν το χρονικό διάστημα που περνούσε πριν υπάρξει διάγνωση της ενδομητρίωσης.

Σε διαπροσωπικό επίπεδο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ταμπού που υπάρχει σχετικά με το να συζητάμε τα προβλήματα της εμμήνου ρύσεως, αλλά και η κοινωνία που θεωρεί φυσιολογικό τον πόνο της περιόδου είναι παράγοντες που καθυστερούν ακόμα περισσότερο τη διάγνωση.

Τέλος, το σύστημα υγείας και η ίδια η πάθηση επηρέασαν το χρόνο διάγνωσης. Για παράδειγμα, οι συμμετέχουσες ανέφεραν ότι οι παθολόγοι δεν ασχολούνται με τις ανησυχίες της γυναίκας ή φαίνεται ότι δεν έχουν γνώσεις σχετικά με την ενδομητρίωση. Ομοίως, οι επαγγελματίες υγείας που έλαβαν μέρος στη μελέτη, είπαν ότι δεν έχουν επαρκή εκπαίδευση σχετικά με την ενδομητρίωση και πολλοί είπαν ότι δεν είχαν σαφείς κλινικές οδηγίες για τη διάγνωση.

Σημαντικά προβλήματα υπήρχαν και στην επικοινωνία. Μερικές φορές οι γιατροί χορηγούν αντισυλληπτικά χάπια για να βοηθήσουν τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία της ενδομητρίωσης. Οι συμμετέχουσες όμως, δεν λάμβαναν πάντα σαφείς εξηγήσεις για τον λόγο που αποκλείστηκαν άλλες διαγνώσεις ή για τη στρατηγική πίσω από τη χρήση από του χαπιού.

Έλλειψη διαγνωστικών εξετάσεων για ενδομητρίωση

Οι γιατροί τόνισαν ότι τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης μπορεί να μοιάζουν πολύ με τα συμπτώματα άλλων παθήσεων, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση. Αντικειμενικά, η διάγνωση της ενδομητρίωσης είναι δύσκολη, καθώς δεν υπάρχουν μη επεμβατικές εξετάσεις που μπορούν να δώσουν μία ακριβή διάγνωση. Επίσης υπήρχαν καθυστερήσεις στις παραπομπές των ασθενών.

Ένας λόγος ήταν η εσφαλμένη αντίληψη ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι το μόνο μέσο διάγνωσης. Οι γιατροί είχαν επίσης αμφιβολίες τη χρησιμότητα της διάγνωσης της ενδομητρίωσης.

Η επικεφαλής της μελέτης υποστήριξε ότι θα πρέπει να υπαρξουν αλλαγές σε πολλά επίπεδα προκειμένου να μην στέκονται εμπόδιο στη διάγνωση όλα τα παραπάνω.

«Υπάρχουν τελικά σε όλο το «ταξίδι» της ενδομητρίωσης καθυστερήσεις προκειμένου να υπάρξει διάγνωση. Πρέπει να στοχεύσουμε σε διαφορετικά επίπεδα: από την κοινωνία, που θεωρεί φυσιολογικό τον πόνο στην έμμηνο ρύση και την ανοιχτή συζήτηση για τα προβλήματα της περιόδου, μέχρι τους γιατρούς, που πρέπει να είναι εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι για τους τρόπους διάγνωσης και ταυτοχρόνως να ακούνε τις ασθενείς όταν τους λένε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την περίοδό τους».

Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να διαπιστώσουμε πως οι ασθενείς αισθάνονται που οι κατευθυντήριες οδηγίες έχουν αλλάξει και δίνουν περισσότερη σημασία στην εμπειρική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ενδομητρίωσης, παρά στην οριστική διάγνωσή της με τη λαπαροσκόπηση. Αυτό αποθάρρυνε τους παθολόγους από το να παραπέμψουν τις γυναίκες σε εξειδικευμένο γιατρό, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση και η θεραπεία.

Είναι σημαντικό να μιλάμε για τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης

Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι γυναίκες που πιστεύουν ότι μπορεί να πάσχουν από ενδομητρίωση να μιλούν με τον γιατρό τους για αυτό που τους συμβαίνει και να ζητούν τη γνώμη ενός γιατρού, ο οποίος έχει την εμπειρία και τις γνώσεις για να κάνει τη διάγνωση της ενδομητρίωσης. Είναι επίσης πολύ σημαντικό οι γιατροί να λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν την άποψη της γυναίκας που τους λέει ότι κάτι δεν είναι φυσιολογικό με την περίοδό της και εάν δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης, να παραπέμπουν τις ασθενείς σε εξειδικευμένους γιατρούς.

https://journals.lww.com/greenjournal/Abstract/9900/Barriers_to_a_Timely_Diagnosis_of_Endometriosis__A.821.aspx

Endometriosis linked to reduction in live births before diagnosis of the disease

July 7, 2023 admin English

Endometriosis is linked to a reduction in fertility in the years preceding a definitive surgical diagnosis of the condition, according to new research published in Human Reproduction, one of the world’s leading reproductive medicine journals.

In the first study to look at birth rates in a large group of women who eventually received a surgical verification of endometriosis, researchers in Finland found that the number of first live births in the period before diagnosis was half that of women without the painful condition. This was the case regardless of what form of endometriosis the women had: ovarian, peritoneal, deep endometriosis or other types.

In addition, the researchers found evidence that the number of babies women had before endometriosis was diagnosed was significantly reduced, compared to women who did not have endometriosis.

Professor Oskari Heikinheimo, of Helsinki University Hospital (Finland), who led the study, said: “Our findings suggest that doctors who see women suffering from painful menstruation and chronic pelvic pain, should keep in mind the possibility of endometriosis and treat them effectively. Doctors should discuss with these women the possible effects on their fertility, in addition to the effects of their age, and the impairment of fertility should be minimised by offering relevant treatment for endometriosis without delay.”

Endometriosis is a chronic inflammatory condition that affects up to about 10% of women of child-bearing age. Tissue from the lining of the womb grows in other places, such as the ovarian and fallopian tubes. Typical symptoms include painful menstruation, pain in the pelvic area, difficult or painful sexual intercourse, and difficulty getting pregnant. Correct diagnosis is often delayed by around seven years. Surgery has traditionally been the ‘gold standard’ for diagnosing the condition and classifying the type of endometriosis, although diagnosis by ultrasonographic findings or the symptoms alone is currently accepted.

Until now, there has been little information about the live birth rate among women with endometriosis, and little is known about the possible effects of different types of endometriosis on fertility, especially in the years before a diagnosis.

“Given the chronic nature and typical long delay in diagnosis of endometriosis, we wanted to find out if there were differences in first birth rates before diagnosis in a large group of women in the population,” said Prof. Heikinheimo.

He and his colleagues looked at 18,324 women in Finland, aged between 15 and 49 years, who had surgical verification of endometriosis between 1998 and 2012. They matched them with 35,793 women of similar age who did not have an endometriosis diagnosis. The follow-up period started at the age of 15 years, and continued until the first live birth, sterilization, removal of the ovaries or womb, or until the surgical diagnosis of endometriosis, whichever came first. The group of women with endometriosis were also divided into four groups according to the type of endometriosis.

The average (mean) time of follow-up before surgical diagnosis was 15.2 years. The average (median) age at the time of diagnosis of endometriosis was 35 years.

A total of 7,363 women (40%) with endometriosis and 23,718 women (66%) without endometriosis delivered a live born baby during the follow-up period. The incidence rate of first live births among women with endometriosis was half that of women without the condition (0.51%).

When analysed according to women’s birth decade from 1940s to 1970s, the birth rate decreased in both groups of women. Importantly, over the decades, an increasingly lower first live birth rate was seen in women with endometriosis, compared to women without. In those women born in 1940-1949, the difference in live birth rates between the two groups was 28% before surgically diagnosed endometriosis, but this difference increased steadily to 87% by 1970-1979.

“We assume that this is associated with the older age of women when they have their first baby, earlier surgical diagnosis of endometriosis and accumulating adverse effects of endometriosis in women affected by the condition,” said Prof. Heikinheimo.

The number of children that women had before their diagnosis of endometriosis was 1.93 and 2.16 for women without endometriosis.

“The possible effect of endometriosis on the desired number of children highlights the importance of early diagnosis and treatment of the disease,” he said.

He continued: “It is important to note that this study reports on live births before a definitive diagnosis of endometriosis. Next, we will be reporting on the fertility rates after the surgical diagnosis and treatment of endometriosis. We hope that the fertility of women with endometriosis catches up with that of the women without the condition after surgical management.”

The strength of the study is its large size, and that it includes information about women nationwide in Finland contained in the high-quality Finish national health care registers. There are some limitations. These include its focus on only surgically-confirmed endometriosis, which may have ruled out women with milder symptoms who were treated for the condition. There were no data available on whether or not women wanted to become pregnant. The researchers could not rule out the possible effect of fertility treatments or the effect of adenomyosis, which is known to occur often with endometriosis, and which also affects fertility and pregnancy outcomes. Differences in socioeconomic and educational backgrounds between the two groups of women might have affected the findings.
Read more: https://academic.oup.com/humrep/advance-article/doi/10.1093/humrep/dead120/7218807

Η ενδομητρίωση συνδέεται με τη μείωση των γεννήσεων ζωντανών μωρών

July 7, 2023 admin Uncategorized

Η ενδομητρίωση συνδέεται με μείωση της γονιμότητας, πριν γίνει χειρουργικά διάγνωση της πάθησης, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Human Reproduction, μία από τις κορυφαίες επιστημονικές επιθεωρήσεις αναπαραγωγικής ιατρικής παγκοσμίως.

Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που εξέτασε τα ποσοστά γεννήσεων σε τόσο μεγάλο αριθμό γυναικών οι οποίες έκαναν χειρουργική επέμβαση για να επαληθευτεί η ενδομητρίωση. Δεν υπάρχει εξέταση για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης και μόνο χειρουργικά μπορεί να είναι σίγουρος ακόμα και ένας εξειδικευμένος ιατρός ότι όντως η ασθενής πάσχει από αυτή τη μυστηριώδη γυναικολογική πάθηση.

Ερευνητές από τη Φινλανδία διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των γυναικών που έγιναν μητέρες για πρώτη φορά πριν από τη διάγνωση, ήταν μειωμένος κατά περίπου 50% σε σχέση με τις γυναίκες που δεν πάσχουν από αυτή την επώδυνη γυναικολογική πάθηση. Αυτό μάλιστα συνέβαινε ανεξάρτητα από τη μορφή ενδομητρίωσης που είχαν οι γυναίκες: ωοθηκική, περιτοναϊκή, εν τω βάθει ενδομητρίωση ή άλλους τύπους.

Επιπλέον, τα στοιχεία έδειξαν ότι ο αριθμός των μωρών που γέννησαν οι γυναίκες πριν από τη διάγνωση της ενδομητρίωσης ήταν σημαντικά μειωμένος, σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν είχαν ενδομητρίωση.

Ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Oskari Heikinheimo, του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ελσίνκι, είπε: «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι οι γιατροί που παρακολουθούν γυναίκες οι οποίες υποφέρουν από επώδυνη έμμηνο ρύση και χρόνιο πυελικό πόνο, θα πρέπει να έχουν κατά νου την πιθανότητα ότι μπορεί να πάσχουν από ενδομητρίωση, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η πάθηση. Οι γιατροί θα πρέπει να συζητήσουν με αυτές τις γυναίκες τις πιθανές επιπτώσεις στη γονιμότητά τους, όχι μόνο εξαιτίας της ηλικίας τους. Τα προβλήματα γονιμότητας θα πρέπει να ελαχιστοποιηθούν προσφέροντας την κατάλληλη θεραπεία για την ενδομητρίωση χωρίς καθυστέρηση».

Η ενδομητρίωση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση από την οποία υποφέρει η 1 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Ιστός σαν αυτόν της επένδυσης της μήτρας (του ενδομητρίου) αναπτύσσεται σε άλλα σημεία του σώματος, όπως οι ωοθήκες και οι σάλπιγγες.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επώδυνη έμμηνο ρύση, πόνο στην περιοχή της πυέλου (λεκάνης), επώδυνη σεξουαλική επαφή και δυσκολία να μείνει η γυναίκα έγκυος (υπογονιμότητα).

Έχει υπολογιστεί ότι περνούν 5-12 χρόνια από την εκδήλωση των συμπτωμάτων μέχρι να γίνει η διάγνωση της ενδομητρίωσης. Η μόνη ασφαλής μέθοδος αξιόπιστης διάγνωσης και ταξινόμησης του τύπου της ενδομητρίωσης είναι μέχρι στιγμής η χειρουργική επέμβαση. Η διάγνωση με υπερηχογραφικά ευρήματα ή μόνο από τα συμπτώματα είναι αποδεκτή από μέρος της επιστημονικής κοινότητας.

Οι ερευνητές εξέτασαν 18.324 γυναίκες στη Φινλανδία, ηλικίας μεταξύ 15 και 49 ετών, οι οποίες είχαν χειρουργική επαλήθευση της ενδομητρίωσης μεταξύ 1998 και 2012. Τις συνέκριναν με 35.793 γυναίκες ανάλογης ηλικίας που δεν είχαν διαγνωστεί με ενδομητρίωση.

Η περίοδος παρακολούθησης ξεκίνησε στην ηλικία των 15 ετών και συνεχίστηκε μέχρι τον πρώτο τοκετό ζωντανού μωρού, την αφαίρεση των ωοθηκών ή της μήτρας, τη στείρωση ή μέχρι τη χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης (ό,τι προέκυπτε πρώτο). Η ομάδα των γυναικών με ενδομητρίωση χωρίστηκε σε τέσσερις ομάδες ανάλογα με τον τύπο της ενδομητρίωσης.

Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης πριν από τη χειρουργική διάγνωση ήταν 15,2 έτη. Η μέση ηλικία κατά τη στιγμή της διάγνωσης της ενδομητρίωσης ήταν τα 35 έτη.

Συνολικά 7.363 γυναίκες (ποσοστό 40%) με ενδομητρίωση και 23.718 γυναίκες (66%) χωρίς ενδομητρίωση γέννησαν ζωντανό μωρό κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης.

Το ποσοστό γέννησης ζωντανού μωρού στην πρώτη εγκυμοσύνη στις γυναίκες με ενδομητρίωση ήταν το μισό από αυτό των γυναικών που δεν είχαν την πάθηση (0,51%).

Όταν ανέλυσαν τα στοιχεία με βάση τη δεκαετία γέννησης των γυναικών, το ποσοστό γεννήσεων μειώθηκε και στις δύο ομάδες γυναικών.

Τις τελευταίες δεκαετίες, στις γυναίκες με ενδομητρίωση παρατηρούνται όλο και χαμηλότερα ποσοστά γέννησης ζωντανού μωρού στην πρώτη εγκυμοσύνη, σε σύγκριση με τις γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση.

Στις γυναίκες που είχαν γεννηθεί το 1940-1949, η διαφορά στα ποσοστά ζώντων γεννήσεων μεταξύ των δύο ομάδων ήταν 28% πριν από τη χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης. Αυτή η διαφορά αυξήθηκε σταθερά και έφθασε στο 87% μέχρι το 1970-1979.

«Υποθέτουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή αυξάνεται συνεχώς η ηλικία των γυναικών που γεννούν το πρώτο τους μωρό, γίνεται πιο νωρίς η χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης και συσσωρεύονται οι επιπτώσεις της ενδομητρίωσης σε γυναίκες που έχουν την πάθηση», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης.

Ο αριθμός των παιδιών που είχαν οι γυναίκες πριν από τη διάγνωση της ενδομητρίωσης ήταν 1,93 και 2,16 για τις γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση.

«Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή η μελέτη αναφέρεται σε γεννήσεις ζωντανών μωρών πριν από την οριστική διάγνωση της ενδομητρίωσης. Στη συνέχεια, θα ανακοινώσουμε τα ποσοστά γονιμότητας μετά τη χειρουργική διάγνωση και θεραπεία της ενδομητρίωσης. Ελπίζουμε ότι η γονιμότητα των γυναικών με ενδομητρίωση θα φτάσει τη γονιμότητα των γυναικών χωρίς την πάθηση, μετά από χειρουργική αντιμετώπιση».

https://academic.oup.com/humrep/advance-article/doi/10.1093/humrep/dead120/7218807

1 2 3 4 5 >»

Βάρος:	kg
Ύψος:	cm